قطعنامه شورای امنیت بمعنای پایان جنگ در لبنان نیست

توافقنامه آتش بس میان اسرائیل و جنبش شیعه لبنان، به مرحله اجرا در آمد. اما فعلاً بعید است بتوان گفت که جنگ تمام شده است، هرچند که برخی از نیروها در منطقه پیروزی را جشن گرفته اند. اما متاسفانه لیست قربانیان می تواند همچنان تکمیل شود. خود قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز سبب برانگیختن سوالات کمی نمی شود.
اوضاع در منطقه تا زمانی که سربازان اسرائیل لبنان را ترک نکنند و جای آنها در مرز اسرائیل-لبنان را سربازان لبنان و پاسداران صلح سازمان ملل متحد نگیرند، بی ثبات خواهد بود. چنین چیزی را قطعنامه مطالبه می کند. ضمناً باید گفت که اجرای آن نیز ضمانت کامل نمی دهد که این درگیری رفع گردد و دلایلی که سبب پدید آمدن این مناقشه شدند نیز از ریشه نابود شوند.
هم دولت اسرائیل و هم دولت لبنان قطعنامه را تایید نمودند. هر یک از دولت ها معتقد است که متن این سند، پیروزی دیپلماتیک خود است و حداقل اینکه آنان می خواهند شهروندان خود را به چنین چیزی متقاعد سازند.
دولت لبنان از این شاد شده است که خونریزی پایان می یابد و علاوه بر این پیشنهادش برای استقرار سربازان لبنانی در مرز پذیرفته شده و حکم خروج اسرائیلی ها از سرزمین لبنان صادر شده است.
از طرف خود، اهود اولمرت نخست وزیر اسرائیل نیز تاکید نمود که شهروندان اسرائیل از این راضی هستند که "قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد، راه حل خوبی را ارائه می دهد که مانع بازگشت به اوضاع سابق می شود. حزب الله دیگر نمی تواند "دولتی در دولت دیگر" باشد و دولت لبنان همان مقصدی خواهد بود که اسرائیل در صورت نقض شرایط توافقنامه بدان مراجعه خواهد کرد". بسیاری دیگر از سیاستمداران اسرائیل نیز همین سخن اولمرت را تکرار می کنند و می گویند: "حزب الله، دیگر به شهرهای اسرائیل تیراندازی نخواهد کرد، این جنبش از مرزهای ما دور و خلع سلاح خواهد شد".
این ها وظایف استراتژیکی هستند که دولت اسرائیل در برابر خود قرار داده است، دولتی که عملیات نظامی را در پاسخ به اسیر نمودن سربازان اسرائیل از خاک این کشور توسط حزب الله و تیراندازی از سوی این جنبش به شهرهای اسرائیل آغاز کرد.
اما مسئله در این است که قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد، همانند سایر اسنادی که از این ارگان بین المللی نشئت می گیرند، تنها تئوری هستند. جامعه جهانی، انتخاب دیگری نداشت، اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد،نمی توانستند این قطعنامه را تصویب نکنند، هرچند که ایده آل نیز نبود. پایان نهادن بر این خونریزی به هر قیمتی ضروری بود. اما چه باید کرد که قطعنامه بطور کامل اجرا شود و عملیات نظامی باری دیگر آغاز نشوند؟ مشکل در این است.
چه کسی و چگونه حزب الله را خلع سلاح خواهد کرد؟ شورای امنیت سازمان ملل متحد، این مسئولیت را بر دوش دولت لبنان می نهد. باید یادآور شد که تا قبل از جنگ نیز لبنانیان نتوانسته بودند در رابطه با این مسئله به سازش دست یابند. خلع سلاح حزب الله را تنها خود حزب الله است که می تواند بر عهده بگیرد، مسئله در این است که طبق چه شرایطی، که این را هنوز هیچ کس نمی داند.
آیا برای اسرائیلی ها ارزش خوشحالی دارد که طبق مفاد قطعنامه ۱۷۰۱، فروش و عرضه سلاح و مهمات نظامی به لبنان، تنها با اجازه دولت لبنان میسر است؟ چه کسی و چگونه کنترل خواهد کرد که سلاح بجز از طریق قانونی، وارد لبنان نشود؟ پاسداران صلح سازمان ملل و سربازان لبنانی، تنها در مرز اسرائیل و لبنان مستقر خواهند شد. مرز سوریه و راه دریایی باقی می ماند.
علاوه بر این، کارآیی ارتش لبنان و پاسداران صلح سازمان ملل که در مرز اسرائیل و لبنان مستقر خواهند شد را نیز هنوز باید اثبات کرد و با گذر زمان آن را آزمود. همه چیز بستگی بدین دارد که طی چه مدتی ارتش لبنان تقویت می شود تا بتواند مستقلانه عمل کند و اوضاع آتی سیاسی در لبنان چگونه خواهد بود.
بی دلیل نیست که تصویب قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد و قطع عملیات نظامی برای بسیاری از اسرائیلی ها احساس تلخی است. و این بدین دلیل نیست که آنان تشنه جنگ و خون هستند. سوالات بسیاری وجود دارند و دورنمای گسترش اوضاع کاملاً مبهم است. علاوه بر این، دقیقاً یک روز پیش از آتش بس، حزب الله تعداد زیادی موشک را که بعنوان رکوردی محسوب می شد، به سوی اسرائیل پرتاب نمود. و این با وجود عملیات شدید نظامی است که از سوی ارتش اسرائیل در لبنان انجام شد.
بسیاری از ساکنین لبنان نیز باور نمی کنند که قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد با خود صلح را به ارمغان بیاورد. تاریخ به آنان آموخته است که هیچ کس را باور نداشته باشند و انتظار داشته باشند که چه زمانی باری دیگر هواپیماهای اسرائیل بر فراز بیروت پدیدار خواهند شد.
و آخرین نکته ای که باید گفت این است که قطعنامه سربازان اسرائیل که از سوی حزب الله اسیر شده بودند و همین نیز سبب آغاز جنگ شد را به خانه های خود باز نمی گرداند. همچنین قطعنامه زندانیان لبنانی که آزاد سازی آنان از زندان های اسرائیل را حزب الله مطالبه می کرد را نیز آزاد نمی کند.
بدین ترتیب قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد، مشکلات را حل نمی کند و به هیچ کس بهانه ای در دست نمی دهد که پیروزی را جشن بگیرد، همان پیروزی که برخی از سیاستمداران اسرائیلی و حزب الله از آن سخن می گویند.

منبع : خبرگزاری نووستی روسیه