امنیت روانی

نیازهای اولیه یك زندگی چیست؟ البته منظور از زندگی، زنده بودن نیست؛ زندگی كردن در یك جامعه به همراه دیگر انسان هاست.
طبیعتاً اگر بخواهیم به پرسش فوق پاسخ گوییم، پیش فرض های زیادی را باید قبول داشته باشیم وگرنه بحث بر سر هر كدام از آن پیش فرض ها خود به تنهایی یك مسئله بزرگ است. یكی از این پیش فرض ها و سئوالات پیشین، در مورد مدرن یا سنتی بودن جامعه است. با این حال اگر بحث بر سر امنیت باشد، چندان تفاوتی نمی كند كه جامعه مدرن باشد یا سنتی. افراد چگونه فكرمی كنند و چه روشی در زندگی دارند و... .
امنیت یكی از نیازهای اولیه هر زندگی است. امنیت را مانند هر مقوله دیگری می توان با استفاده از مدل های گوناگون تقسیم بندی كرد. با استفاده از یكی از این مدل ها می توان گفت كه امنیت به دو بخش فیزیكی و روانی تقسیم می شود. امنیت فیزیكی یعنی شكل عینی امنیت؛ اینكه یك نفر بتواند به راحتی در خیابان راه برود، شب در آرامش سر بر بالین بگذارد، كسی به حقوقش تجاوز نكند و... همگی جزو امنیت فیزیكی هستند.
تأمین امنیت فیزیكی، كار چندان پیچیده ای نیست ولی در كنار آن تأمین امنیت روانی جامعه و فرد، آنچنان ساده نیست. گاهی یك فرد واقعاً از جانب كسی یا چیزی تهدید نمی شود، ولی همیشه در هراس است. مثلاً برخی از محله ها در تهران به خطرناك و ناامن بودن، شهره شده اند در صورتی كه واقعاً زندگی در آن مناطق چندان هم خطرناك نیست. این امنیت روانی تهدید شده است. خدشه دارشدن امنیت روانی جامعه معمولاً از سوی عوامل سخت افزاری صورت نمی گیرد. به همین خاطر حل مشكل نیز باید نرم افزاری باشد. این روزها تأمین امنیت و بحث های پیرامون آن دوباره در جامعه مورد توجه قرار گرفته است. در این زمینه سخنان فراوانی ابراز و طرح های گوناگونی مطرح می شود،با این حال هنوز چیزی از میزان ناامنی روانی جامعه كاسته نشده است. شاید بتوان گفت كه با طرح های جدید امنیت فیزیكی، جامعه بهتر شده باشد ولی مسلماً امنیت روانی در همان وضعیتی است كه در گذشته بوده و حتی اگر بخواهیم نگاه بدبینانه داشته باشیم، وضعیت بدتر شده است. تأمین امنیت روانی جامعه را بیش از پیش، رسانه ها در اختیار دارند. از آنجا كه بخش عظیمی از كار رسانه ها بازتاب سخنان مسئولان است، دست اندركاران مسائل انتظامی و امنیتی باید هرچه بیشتر به سخنان خود توجه داشته باشند.

سیاوش بختیاری

منبع : روزنامه همشهری