گل قاصد

گل قاصد گیاهی است چند ساله، فاقد ساقه با فرم رویشی روزت و دمگل های بلند. ریشه این گیاه راست، زرد كمرنگ تا قهوه ای و گوشتی است كه از آن شیره سفیدرنگی خارج می شود. برگ ها سبز تیره و فاقد كرك است. هر برگ دارای بریدگی هایی نامنظم و عمیق است كه به سمت طوقه باریك می شوند. گل ها دو جنسی، بسیار كوچك مجتمع در یك گل آذین كپه زرد رنگ هستند كه از اردیبهشت ماه تا آبان ماه ظاهر می شوند و حدود ۳۰ _ ۳ سانتی متر طول دارند. دارای ۵ كاسبرگ، ۵ گلبرگ، ۵ پرچم بوده و تخمدان منفرد ۲ خانه است. گل های زرد این گیاه حاوی كاروتنویید است. به علت بالا بودن میزان شهد گرده افشانی توسط زنبورها و در اوایل بهار صورت می گیرد. گل قاصد به نور خورشید و مكان كاملاً آفتابی نیاز دارد. این گیاه در خاك های سبك (شنی)، متوسط (لومی) و سنگین (رسی) كه خوب زهكشی شده باشند به خوبی رشد می كند. خاك باید مرطوب و بهتر است PH آن كمی اسیدی باشد.مهمترین تركیبات موجود در ریشه گل قاصد شامل تاراگزاسین، اكریستالین، مواد تلخ، تاراگزاسرین و رزین اكرید به همراه اینولین (حدود ۴۰ درصد) است كه به اشكال متفاوتی در ریشه و فصول مختلف جمع می شوند. همچنین ریشه حاوی سسكویی ترپن لاكتون ها، تری ترپن ها و استرول ها، فنولیك اسیدها شامل كافئیك اسید، فلاونوئیدها، پلی ساكاریدها شامل: گلوكان ها و مانان ها، كاروتنوئیدها، پروتئین، قند، پكتین، كولین و پتاسیم (بیش از ۵/۰) است.خواص درمانی بسیار فراوانی در منابع مختلف برای این گیاه ذكر شده است كه به اختصار به آنها اشاره می شود: كمك به حذف سنگ های دستگاه ادراری، محرك تولید صفرا، افزایش تولید و ترشح شیر، افزایش حركات روده كوچك و مصرف برای درمان یبوست، قاعدگی و هضم ضعیف، مدر (برگ ها دارای اثر بسیار زیادی هستند)، هضم كننده، مسهل، مقوی و سم زدا.گل قاصد اثر داروهای مدر را بیشتر می كند و با داروهای پایین آورنده قند خون ممكن است تداخل داشته باشد. در مورد داروهایی كه در كبد متابولیسم پیدا می كنند ممكن است تداخلاتی داشته باشد.استفاده از این گیاه در موارد ادم، یبوست شدید، زخم معده، گاستریت، سنگ های كیسه صفرا است. در صورت حساسیت به گل قاصد یا گیاهان وابسته، التهابات حاد دستگاه گوارش یا كیسه صفرا، پسوریازیس (بیماری پوستی) توصیه نمی شود.

منبع : روزنامه شرق