قربانیان خاموش

● چكیده:
براساس گزارش‌های ارائه شده توسط وزارت دادگستری آمریكا، درهر دو دقیقه، یك زن در این كشور، مورد تجاوز جنسی قرار می‌گیرد.
آمارهای ارائه شده توسط نهادهای رسمی و مؤسسه‌های دولتی و خصوصی، درباره تجاوزات جنسی روبه گسترش در جامعه آمریكا، مبین حقایقی تلخ و تكان‌دهنده از چهره ‌ پنهان كشوری است كه در سایه سنگین تبلیغات جهت‌دار حاكمان آن، وجود آزادی و حرمت و شأن اجتماعی مردمانش، زبانزد دنیای امروز است.آن چه در پی می‏آید، نتیجه تحقیقات مؤسسه تحقیقاتی رین است كه به ترسیم بعدی از ابعاد بحران‌زده جامعه آمریكا می‌پردازد.
● قربانیان كیستند؟
از هر شش زن آمریكایی، یك زن در عمر خود، مورد تجاوز جنسی(۸/۱۴ درصد، مورد تجاوز كامل و ۸/۲ درصد، موردتجاوز ناموفق) قرار می‌گیرند؛ اما قربانیان تجاوزهای جنسی، صرفاً به زنان محدود نمی‌شوند و كودكان و حتی مردان آمریكایی نیز در این بین، جایی را به خود اختصاص داده‌اند. آمارهای سال ۲۰۰۲میلادی، بیان گر آن است كه از هر هشت قربانی تجاوز جنسی، یك نفر مرد بوده است و این بدان معنا است كه سه درصد مردان آمریكایی، در طول عمر خود، مورد تجاوز جنسی قرار می‌گیرند. كودكان نیز بخش درخور توجهی از این جمعیت آسیب‌دیده را به خود اختصاص می‌دهند. اطلاعات به دست آمده حكایت از آن دارد كه ۴۴ درصد قربانیان تجاوزات جنسی، افراد زیر هیجده سال هستند كه ۲۹ درصد آنان بین دوازده تا هفده سال و پانزده درصد كل قربانیان را كودكان زیردوازده سال تشكیل می‏دهند.
● متجاوزان كیستند؟
برخلاف تصور عموم، متجاوزان جنسی، نه مردانی نقاب‌دار و سیاه‌ پوست، كه جاهای خلوت و پرت را برای تجاوز انتخاب می‌كنند، بلكه آمارهای موجود بیان گر حقایقی كاملاً متفاوت است. اطلاعات ارائه شده مبین آن است كه چهل درصد این گونه تجاوزها در منازل قربانیان و بیشتر توسط آشنایان، دوستان و یا حتی اقوام نزدیك، بیست درصد در منازل دوستان، همسایگان و یا اقوام و ۲۵ درصد آن‏ها در اماكن عمومی بویژه پاركینگ‌ها صورت می‌پذیرد.
متوسط سن تجاوزگران، ۳۱ سال است كه ۵۲ درصد آنان را سفیدپوستان تشكیل می‌دهند كه البته رقم قربانیان سفیدپوست، به ۵/۸۲ درصد می‌رسد. اگرچه تنها ۳/۱۲ درصد قربانیان را سیاه‌پوستان تشكیل می‌دهند، اما به نسبت جمعیت این كشور، سیاه‌پوستان ده درصد بیش از سفیدپوستان، در معرض تجاوز جنسی قرار دارند.
● و اما قربانیان خاموش…
مهم‌ترین نكته درباره این جنایات جنسی، آن است كه تنها ۳۹ درصد این گونه تجاوزها، توسط قربانیان گزارش داده می‌شود وقربانیان، مهم‌ترین دلیل‌ برای سكوت خود را خصوصی شمردن این موضوع و یا ترس از انتقام متجاوزان برمی‌شمارند. این سكوت، زمانی معنادارتر می‌شود كه آمارها بیان گر آن است كه ۶۶ درصد قربانیان، متجاوزان به خود را می‌شناسند.
نكته درخور تأمل دیگر، آن كه اگرچه ۳۹ درصد این تجاوزها به پلیس گزارش داده می‌شود، اما با این حال، درصد به زندان افتادن متجاوزان تنها ۳/۱۶ درصد است و البته بعضاً مدت حبس برخی از آنان به یك روز خلاصه می‌شود.
اما به راستی آیا باید این گونه تجاوزها را صرفاً موضوعی خصوصی و یا خانوادگی برشمرد؟ آیا تجاوز به زنان و كودكان(دختر یا پسر) یك موضوع خانوادگی صرف است؟ و حقیقتاً آمار واقعی این گونه جنایات جنسی، چقدر است؟ درباره نوجوانان، آمارها بیان گر آن است كه دوازده درصد پسران و ۲۹ درصد دختران دبیرستانی، در طول دوران تحصیلشان، مورد این گونه تجاوزها قرار می‌گیرند و البته این موضوع را از دیگران پنهان می‌دارند كه مهم ‌ترین دلیل آن، این است كه بیش تر متجاوزان، كسانی جز دوستان خانوادگی و یا اقوام آنان نیستند.
اطلاعات ارائه شده دیگری توسط مركز مطالعات ملی زنان آمریكا، حكایت از آن دارد كه همه ساله، بالغ بر ۶۸۳۰۰۰ زن بالای هجده سال، در این كشور مورد تجاوز به عنف قرار می‌گیرند كه ۸۴ درصد آنان سكوت كرده و آن را به پلیس گزارش نمی‌دهند. این در حالی است كه بیشتر آنان نیز مورد ضرب و جرح فیزیكی متجاوزان نیز قرار می‌گیرند. بنابر یكی از پژوهش‌های به عمل آمده در این باره، آمار آسیب دیدگان این گونه تجاوزها در سال گذشته، با رشد چشم گیری همراه بوده است. مسلم است كه بیش تر این قربانیان خاموش، پس از این گونه تجاوزها با مشكلات روحی و جسمی مختلفی روبه رو می‌شوند كه از جمله آن‏ها می‌توان به سردردهای مزمن، اختلال در خواب، حالت تهوع، كاهش اشتها، اختلال در تغذیه، دردهای قاعدگی، اختلال در رفتارهای جنسی و حتی تمایل به خودكشی اشاره كرد؛ اما درباره بیماری‏های روحی نیز آمارها سكوت نكرده‌اند و حكایت از آن دارند كه مراجعه این گونه قربانیان، در سال گذشته به روان‌پزشكان، با رشد ۵۶ درصدی همراه بوده است.
نكته درخور تأمل دیگر در این باره، آن است كه عمق این گونه تجاوزها و جنایات غیرانسانی، هرگز در این آمار وارقام خلاصه نمی‌شود و صرفاً تفاوت‌های فاحش آماری، توسط نهادهای مسؤول و مؤسسه‌های مطالعاتی دولتی و خصوصی این كشور، می‌تواند دلیل این مدعا باشد

www.rainn.org

منبع : نشریه حورا