غرب هزینه جنایات جنگی اسرائیل را می‌پردازد؟ ‌

برخلا‌ف سال‌های دهه هفتاد قرن پیشین، جنبش‌های مسلحانه ملی و چپ در شرق آسیا، اروپا، آفریقا و آمریکای‌جنوبی و لا‌تین وجود ندارد که در انتقام از جرائم جنگی اسرائیل در غزه، مراکز دیپلماتیک و نمایندگی‌های موسسات اسرائیلی یا آمریکایی و یا هواپیماهای مسافربری این دو را نشانه گیرند . برخی از این جنبش‌ها با ایدئولوژی و افکار جدید دقیقا در چنین روزهایی متولد می‌شوند. امروز همچون دهه هفتاد یا هشتاد قرن بیستم دیگر نیازی نیست تا این نیروهای جدید برای فراگیری آموزش‌های مسلحانه به اردوگاه‌های سازمان <الفتح> و یا دیگر گروه‌های مقاومت فلسطینی به بیروت یا جنوب لبنان بروند بلکه با تکیه بر تکنولوژی انتقال اطلا‌عات، آنچه باید بیاموزند از دور می‌آموزند و آنچه را به عنوان عملیات انتقامی مناسب می‌دانند، انجام می‌دهند. این اشتباه بزرگی از سوی کارشناسان اطلا‌عاتی و امنیتی غرب و نیز اسرائیلی‌ها است که خیال می‌کنند عصر تولد این نوع مجموعه‌های مسلح و انتقام‌جو در جهان به سر آمده است و دیگر از آنها خبری نخواهد بود. ‌
فردا نیز نیروهای سیاسی خاورمیانه که دیگر هیچ امیدی به راه‌حل‌های سیاسی عادلا‌نه در خاورمیانه به منظور حل بحران‌ها ندارند و در برابر دیدگان جهانیان، شاهد استفاده از هرگونه محرمات نظامی و جنایات جنگی علیه ملت‌های خاورمیانه هستند بی‌گمان به سوی استفاده از سلا‌ح قهریه‌ای رهنمون خواهند شد تا قدرت انتقامی یا بازدارنده‌ای که جنبش حماس، خود را از آن در پاسخ به جنایات جنگی اسرائیل در غزه به عنوان یک اصل اخلا‌قی در مبارزه محروم کرده بود را از دست ندهند. این سلا‌ح چه خواهد بود؟ ‌
از نگاه آنها مشکل حماس در غزه این است که نمی‌تواند بیشتر از شعاع پنجاه کیلومتر را هدف قرار دهد و آن هم نه با سلا‌حی که فقط یک نفر را می‌کشد و چند نفر را حداکثر زخمی می‌کند بلکه سلا‌حی که بتواند همان قدری انسان بکشد که اسرائیلی‌ها در غزه همچون غذای روزمره خود می‌کشند؛ سلا‌حی که بتواند به همان شکل کودکان شیرخواره و کودکستانی را از صورت به پایین بسوزاند همانطور که اسرائیل اکنون می‌سوزاند و بتواند همانگونه سر کودکان و زنان بی‌دفاع را قطع کند که اسرائیلی‌ها در غزه قطع می‌کنند! اما آیا مگر یک نیروی شبه‌نظامی و غیرکلا‌سیک می‌تواند چنین سلا‌حی را در حوزه اختیار خود بگیرد؟
دیروزها وقتی برخورد با القاعده در اوج توجه نیروهای امنیتی و نظامی آمریکایی‌ها و غربی بود همه از این وحشت داشتند که این سازمان با به کارگیری سلا‌ح کشتارجمعی در شهرهای اروپا یا آمریکا به انتقام از آنها روی آورد. امروز نیز همه کارشناسان نظامی و امنیتی می‌دانند که دستیابی و به کارگیری این نوع سلا‌ح برای همه نیروهای شبه‌نظامی کوچک ولو در دسته‌های بیست نفری یا حتی کوچک‌تر کاری بس آسان و ارزان‌قیمت است، فقط کافی است که در منطقه جغرافیایی کوچک و پنهانی، موشک‌های دست‌ساز با برد متوسط بسازند و یا با پرداخت پول به شبکه‌های مافیایی تهیه و توزیع سلا‌ح که در آسیای میانه و شرق آسیا و آمریکایی جنوبی به وفور یافت می‌شوند، موشک‌هایی خریداری کنند که بردی بین ۱۵۰ تا ۲۰۰ کیلومتر داشته باشد. آنگاه کافی است تا این نیروها، فردی متخصص در کاربری‌های شیمیایی داشته باشند که بتواند انواع کلا‌هک‌های کوچک شیمیایی و بیولوژیک را بر آن سوار کند. آنگاه آنها همه چیز برای ساختن یک تراژدی بزرگ انسانی در شهرهای متمدن، خواهند داشت. ‌
غرب خود قضاوت کند که در جریان بمباران وحشیانه و دیوانه‌وار اسرائیل بر نوار غزه که طی آن صدها کودک از شیرخواره تا کودکستانی و مدرسه‌ای با مادران و پدران و خواهران و برادران‌شان کشته، سوخته و تکه و پاره شدند، چند ده نفر یا چند صد نفر متولد شده‌اند که فقط در فکر انتقام از جنایات جنگی اسرائیل در باریکه غزه هستند؟ این کوته‌فکری، یکجانبه‌نگری و خیال‌پردازی کسانی است که فکر می‌کنند داستان <جنایات جنگی ارتش اسرائیل و فرماندهان آن> در نوار غزه در پای دیوار درخواست‌ها یا تحمیل شروط اسرائیل به پایان می‌رسد و چیزی به نام آتش‌بس و یا عقب‌نشینی به این تراژدی انسانی خاتمه می‌دهد! ‌
چه کسی می‌گوید همه مخالفان سیاست‌های آمریکا و اسرائیل در خاورمیانه به التزام‌های عالی انسانی و اخلا‌قی نیروهای مقاومتی همچون حزب‌الله و حماس پایبند هستند؟ چه کسی می‌گوید که فردا افرادی در قالب سازمان‌هایی انتقام‌جو ظهور نمی‌کنند که با در اختیار داشتن سلا‌ح‌های بیولوژیک و موشک‌هایی با برد کافی، از فاصله‌ای دورتر از گشت‌های دریایی اسرائیل یا آمریکا و یا دیگر کشورهای غربی حامی اسرائیل، از حاشیه سواحل به سوی شهرهای این مناطق شلیک نمی‌کنند؟ و یا با تکیه بر فقط چند متر مربع زمین خشک و سفت از هر جای ممکن به اهداف خود هجوم نمی‌آورند؟ ‌
در این سناریوی خشونت‌آمیز که عقل مدبر آن فقط انتقام و کشتن و مقابله‌به‌مثل کور است دیگر نیازی به جنگ‌های خیابانی نیست. اینجا دیگر نیازی به روبه‌رو شدن با ارتش اسرائیل نیست تا ماه‌ها وقت، صرف آموزش صدها یا هزاران نیرو شود چراکه هدف در اینجا فقط کشتن و انتقام است و این همان روشی است که اسرائیل از زمین، دریا و هوا امروز بر سر مردم غزه می‌آورد و دیروز در لبنان و داخل فلسطین و کشورهای همجوار آورده است. به راستی آیا آمریکا و غرب حامی اسرائیل، حاضرند که در بستر امنیت ملی خود چنین هزینه‌های سنگینی بابت نسل‌کشی و جنگ ناجوانمردانه اسرائیل بپردازند؟ شاید هم آنها نمی‌دانند که اسرائیل در نوار غزه از سلا‌ح‌های ممنوعه در نظام بین‌الملل که بر ممنوعیت آنها در ده‌ها منشور حقوقی سازمان ملل متحد و سازمان‌های تابعه تصریح و تاکید شده است، استفاده می‌کند و نسل فلسطینی را قتل عام می‌کند. پس حداقل برای آنکه فردا هزینه‌های <اعمال جنایات جنگی> ارتش اسرائیل را نپردازند، به خود زحمت بدهند و ساعاتی را پای تلویزیون‌های غیراروپایی، آمریکایی و اسرائیلی بنشینند.

علی منتظری

منبع : روزنامه اعتماد ملی