رییس جمهور آینده امریکا کیست؟

بارک اوباما و جان مک کین، نامزدهای حزب دمکرات و جمهوریخواه در رقابت های انتخابات ریاست جمهوری امریکا شاید چندروز بیشتر فرصت برای آغاز دوئلی طاقت فرسا در دور نهایی انتخابات عمومی کاخ سفید نداشته باشند. اکنون نمی توان هیچ کدام ازدو نامزد فوق را برنده احتمالی کرسی دفتر بیضی شکل ریاست جمهوری در کاخ سفید دانست. هر کدام از آنها نقاط ضعف و قوتی را دارند.
مک کین درست است که نسبت به یک نامزد معمول در حزب جمهوریخواه وضعیت مناسبت تری را دارد، اما به نظر می رسد نزد افکار عمومی امریکا کمی بیش از حد مسن جلوه نماید. از طرف دیگر اوباما شاید از حمایت مالی مطلوبی برای رقابت با رقیب کارآزموده خود برخوردار است، اما مساله ای که نظر همگان را به خود جلب می کند تجربه کم و جوان بودن اوست، در این میان پاسخ صحیحی به ۵ سوال مهم و کلیدی می تواند رییس جمهور آینده در ایالات متحده را به ما معرفی کند.
سوال اول اینکه، واکنش قشر سالخورده در امریکا نسبت به مک کین چگونه خواهد بود؟ مادامی که طی چند هفته اخیر مساله نژادی باعث بروز برخی شکاف ها در درون حزب دمکرات شده تفاوت و فاصله نسلی نیز به عاملی برای تقسیم رای دهندگان به رییس جمهور آینده امریکا تبدیل شده است.
در همین زمینه هیلاری کلینتون اولین نامزد زن حزب دمکرات که تا این مرحله از رقابت های انتخابات مقدماتی در امریکا به پیش آمده توانسته است اکثریت حمایت قشر مسن از جامعه امریکا را به خود اختصاص دهد، این در حالی است که اوباما جای پای محکمی را برای خود در میان جوانان امریکایی باز کرده است. با این حال اگر مک کین بتواند از این فرصت به دست آمده به نفع خود بهره برداری کند، گام بلندی را در رقابت با سناتور سیاهپوست ایالت ایلینویز برداشته است، چون قسمت عمده ای از رای دهندگان انتخابات عمومی در امریکا را افراد دارای سن و سال بالا تشکیل می دهند. اما در این مجال آزمونی مهم برای مک کین مطرح می شود آن اینکه وی بتواند خود را به عنوان رییس جمهوری توانمند برای برآورده کردن نیازهای قشر سالخورده معرفی کند یا اینکه به واسطه برخورداری از سن بسیار بالا آنها را در این زمینه دچار تردید کند.در صورت وقوع فرضیه اول مک کین اوج گرفته و با فرضیه دوم غرق خواهد شد. حال مهم ترین ماموریت مک کین باید این باشد که مردم امریکا او را بیش از حد مسن تلقی نکنند. در این زمینه روبرتا، مادر ۹۶ ساله مک کین می تواند به او کمک شایانی کند. روبرتا با وجود سن بالای خود ثابت کرده است که فردی سر زنده، شوخ و بشاش است. وی با شرایط روحی خود می تواند به مردم امریکا این ایده را تلقین کند که پسرش، که ژنهای او را به ارث برده است، می تواند به مدت ۴۰ یا ۵۰ سال دیگر در مناصب حساس و رده بالای دولتی فعالیت کند.
سوال دومی که در زمینه تعیین رییس جمهور سال های آتی امریکا مطرح می شود این است که آیا نقش قشر جوان جامعه در این انتخابات احیا خواهد شد؟ در سوی دیگر ایده تفاوت نسلی گفته می شود که هر نامزدی که برای پیروزی در انتخابات بر آرای جوانان تکیه کند، بازنده خواهد بود و این بدین خاطر است که جوانان به رغم شور و هیجانی که از خود نشان می دهند، از میزان مشارکت کمتری در مقایسه قشر سالخورده دررای گیری ها و انتخابات برخوردار هستند.اوباما به شدت امیدوار است که بتواند آرای این دسته از مردم امریکا را برای خود زنده کند. قشر جوان می تواند کمک قابل ملاحظه ای را به اوباما به ویژه در ایالت هایی که برای او بحرانی هستند ارایه کند. اما او برای کشاندن جوانان به پای صندوق های رای در نوامبر آینده نیازمند عملیات حساب شده ای برای احیای آرای این بخش خواهد بود. از آنجایی که نامزد سیاهپوست حزب دمکرات پیروزی خود را در بسیاری از ایالت های مهم در مرحله انتخابات مقدماتی مرهون قشر جوان است، هنوز کمی زود است که ستاد انتخاباتی وی جوانان را به عنوان مکمل و نه پایه و اساس پیروزی در انتخابات عنوان کند.حال اگر اوباما نتواند دمکرات های طرفدار رونالدریگان، رییس جمهور پیشین امریکا را به حمایت از خود متقاعد کند، جلب آرای جوانان امریکایی نیز برای او بسیار سخت و دشوار به نظر خواهد رسید.مساله سوم اینکه جان مک کین چگونه عملکردی را در همایش ها و مناظرات خواهد داشت؟ از آنجایی که همایش های سیاسی و برخی مناظرات از سال ۱۹۶۴ به بعد از طریق تلویزیون پخش شد، هر نامزدی به طور میانگین توانسته است جهش ۱/۶ درصدی را در میزان حمایت ها داشته باشد. بررسی های موسسه نظرسنجی گالوپ نیز بر این نظریه صحه می گذارد. اما کارشناسان معتقدند که این جهش ها تضمینی نیستند.
جان کری در سال ۲۰۰۴ با استفاده از حضور در مقابل دوربین های تلویزیونی فقط توانست پیشرفت ناچیزی را در زمینه جلب آرای عمومی داشته باشد، این در حالی است که بیل کلینتون در سال ۱۹۹۲ توانست با اتکا بر اهرم جعبه جادویی تلویزیونی جهشی ۱۶ درصدی را برای خود رقم زند، امسال هم این رقم ها می تواند دوباره تکرار شوند. اوباما که توانایی خوبی را در زمینه سخنرانی های داغ و آتشین دارد می تواند بهره بسیاری را از این فاکتور عاید خود کند. اما مک کین ثابت کرده است که استعداد چندانی را در ارایه سخنرانی های مهیج ندارد و فقط سخنرانی های از قبل آماده شده را از روی کاغذ روخوانی می کند و به نظر می رسد که او بهره کمتری را نسبت به اوباما در این زمینه از آن خود کند.
چهارمین سوال مطرح در این نوشتار این است که آیا اوباما قادر خواهد بود وجهه طلایی و ماورایی را که برای خود برجای گذاشته است حفظ کند؟ اوباما خود را چهره ای ماورای حزب و نسل خاصی معرفی کرده است. اما کلینتون نیز در این حین شعارها و اظهارات ستاد انتخاباتی اوباما را به سخره گرفته و از آن به عنوان وحی الهی یاد کرده است. تحلیلگران بر این باورند که موضعی را که اکنون اوباما اتخاذ کرده است، موضعی حساس و بسیار خطرناک است. آنها معتقدند که اگر هر کس بنا و پایه را بلند بچیند، سقوط و شکست او سخت تر خواهد بود، اما در این میان اگر اوباما بتواند به همین ترتیب چهره آرمانگرای اهل عمل خود را حفظ کند، به گزینه ای غیر قابل دسترس برای مک کین تبدیل خواهد شد، در غیر این صورت شکست سنگینی را متحمل می شود.به عبارتی اوباما باید تلاش کند تا این ایده به مردم امریکا تلقین نشود که او هم همانند سایر سیاستمداران فردی عادی و فقط اهل شعار است.
آخرین و پنجمین سوالی که می توان با پاسخ صحیح به آن رییس جمهور آینده ایالات متحده را مشخص کرد این است که چه کسی برنده رقابت زمانبندی درست خواهد بود؟ اگر روند انتخابات مقدماتی در حزب جمهوریخواه به گونه ای که پیش آمده نبود نامزدی اوباما در این حزب در هاله ای از ابهام قرار می گرفت، و اگر رودی جولیانی در آن مقطع زمانی از دور رقابت ها کنار نمی کشید شاید الان معلوم نبود که مک کین نامزد رسمی حزب جمهوریخواه شود. به عبارتی دیگر وقوع اتفاقات در زمانبندی مناسب به مک کین اجازه داد تا با پیشرفت های چشمگیر خود اکنون نامزد رسمی حزبش در دورنهایی انتخابات ریاست جمهوری باشد.
اگر جان ادواردز نیز از دور رقابت ها کنار نمی کشید، معلوم نبود که اوباما تا این حد از کلینتون پیشی بگیرد. از طرفی، اگر اوباما صعود چشمگیر خود را از زمان پیروزی در ایالت آیوا رقم نزده بود، مشخص نبود که الان در جایگاه کنونی اش قرار داشته باشد. در کل، وقوع اتفاقات مطلوب در زمان مناسب به هر یک از نامزدها کمک خواهد کرد تا نسبت به رقیب خود جهشی قابل ملاحظه داشته باشد. هر چند که هر دو نامزد سابقه درخشانی از رقابت خود در دور مقاماتی برجای گذاشته اند، احتمال اشتباه و وقوع اتفاقی ناخوشایند از سوی هر دو نامزد در ادامه رقابت ها به دور از انتظار نخواهد بود.

برگرفته از Real clear politics
عباس اصلانی

منبع : روزنامه جوان