انسان شناسی هایدگر و ابن عربی

پرسش از حقیقت انسان، مطالعه ای تطبیقی در آراء ابن عربی و هایدگر، علی اصغر مصلح، انتشارات طاها، چاپ اول۱۳۸۴،
«پرسش از حقیقت انسان» عنوانی است كه خود موجب پرسش های بسیاری می شود. این پرسش دشواری های خاصی دارد. از انسان پرسش می شود و پرسش كننده، خود انسان است اما فردی از افراد انسان. چگونه یك فرد انسان می تواند از حقیقت انسان پرسش كند. آیا فرد انسان به حقیقت انسان راهی دارد؟ كتاب حاضر در نظر دارد پرسش از حقیقت انسان را از منظر هایدگر و ابن عربی مورد بررسی قرار دهد، چرا كه انسان به صورت آشكار و پنهان، موضوع تفكر هر فیلسوف و اندیشمندی است. ولی انسان نزد ابن عربی و هایدگر از منظر و سطحی خاص مورد تأمل قرار گرفته است.
انسان در هایدگر از آغاز با اصطلاح دازاین مورد اشاره قرار گرفته و سپس شرح و بسط یافته است. وی در دوران طولانی تفكراتش به رغم اینكه به موضوعات متفاوتی اندیشیده است، ولی همواره پرسش اصلی او وجود آن هم در نسبت با انسان بوده است. از سوی دیگر آثار ابن عربی را می توان شرح حقایق مخزون در انسان دانست. نقطه شروع اندیشه او در باب انسان، اصطلاح «كون جامع» است. سایر آموزه ها و دریافت های او را تنها در نسبت با كون جامع و اصطلاحات دیگری كه بر شأن یا وجهی خاص از حقیقت انسان دلالت دارند، می توان فهمید.
كتاب حاضر از سه بخش تشكیل شده است: انسان در حكمت ابن عربی، سیر تحول پرسش از انسان در اندیشه هایدگر، مطالعه ای تطبیقی در آرای ابن عربی و هایدگر با التفات به پرسش از حقیقت انسان.

منبع : روزنامه همشهری