غلامحسین مظفر بستکی

جنسیت: مرد
نام پدر: علی
تخلص: مظفر
تولد و وفات: ( ۱۲۴۷ -۱۳۱۲) شمسی
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: شاعر
معروف به ملامظفر. اصلش از دهات اطراف بستک لارستان فارس بود و در شیراز نشو نما یافت. در اوایل امی بود و سواد نداشت. ولی وقتی به شیراز آمد و مشغول خدمت در مدرسهٔ منصوریه شد به تشویق حاج سید ابراهیم مدرس اردکانی شروع به تحصیل نمود. وی در جلسهٔ درس مدرسین می نشست و به درس و بحث آنان گوش می‌داد. کم‌کم طبعش به حکمت و فلسفه مایل شد و از محضر درس حاج شیخ احمد شانهٔ‌ساز ، از حکماء معروف آن دوره ، استفاده کرد. سپس "فصوص‌الحکم" را نزد شیخ حسن سبزواری ، شاگرد ملاهادی سبزواری ، فرا گرفت. او همچنین مدتی نزد شیخ محمود مسجد گنجی تلمذ نمود و با حاج شیخ محمدکریم سرپله ، حکیم معروف آن زمان خود ، همدرس بود. پس از آن از شاگردان آقا سید علی مجتهد کازرونی شد و "فصوص الحکم" ، "اسفار" ، "شرح منظومه" را نزد ایشان خواند. وی به تدریج به عرفان و تصوف تمیل پیدا کرد و با شیخ عباسعلی قزوینی ، از شیوخ سلسلهٔ نعمت‌اللهی وسپس با شیخ محسن سروستانی آشنا شد و در آخر عمر از مریدان شیخ محمد ، معروف به امام اصطهباناتی ، گردید. مظفر با شروع نهضت مشروطه در صف آزاد‌ی‌خواهان درآمد و اشعاری در مدح مشروطه و انتقاد از استبداد سرود و به پاس قدردانی از مظفرالدین شاه ، اعطا کنندهٔ مشروطه ، تخلص خود را که تا آن زمان محقر بود و به مظفر تغییر داد. پس از تأسیس کتابخانهٔ معارف ، در شیراز ، مدیریت آنجا را برعهده گرفت. از آثارش: "دیوان" شعری است ، مشتمل بر قصیدهٔ مدحیه و غزل و قطعه و رباعی و مثنوی که در ۱۳۳۷ش به اهتمام علی‌نقی بهروزی و از سوی کانون دانش پارس به چاپ رسید.

منبع : مطالب ارسالی