ضیافت رمضان

خدایا مرا در این روز به خودم وا مگذار تا دچار نافرمانیت شوم و با تازیانه كیفرت مرا عذاب مكن و اسباب و عوامل خشمت را از من دور ساز، بحق احسان و نعمتها ب شمارت ا نهای ترین علاقه و اشتیاق مشتاقان.
●یك حكم شرعی
پرسش: اگر از دهان شخص روزه دار خون بیاید، روزهاش باطل میشود؟
پاسخ: روزه به سبب آن باطل نمیشود، ولی واجب است كه از رسیدن خون به حلق جلوگیری كند.
مقام معظم رهبری
●یك حكمت
حكیمی می گفت: در شادی و غم، احوال خویش را بر نكوهشگر و بی وفا آشكار مكن! كه ترحّم دوستان، تلخ است همچنانكه سرزنش دشمنان.
كشكول شیخ بهایی
●یك سخن
تقویت روح همبستگی با احیای سنّت اطعام
إطعام ، یكی از سنت های دیرینِ رمضان است كه در ادوار تاریخ اسلامی _ با همه تنوع گونه ای آن _ هرگز اصالت خویش را از دست نداده است.
این حركت معنوی و در عین حال عاطفی، در متن دین و توصیه بزرگان آن ریشه دارد. سفارش همراه با تأكید رهبران دینی بر اهتمام و پایبندی روزه داران مسلمان به این سنت پسندیده،از سویی گویای ارزشمندی و تأثیرگزاری آن در تقویت روح نوعدوستی می باشد و از دیگر سو؛ حكایتگر پافشاری دین بر ضرورت تدارك ضعفها و كاستی های موجود جامعه از درون آن و نگاه ریشه ای به درد مردم به ویژه اقشار كم در آمد و محروم است.
در سخنی از پیامبر گرامی اسلام (ص) به این جانب مهم پرداخته شده، آنجا كه می فرماید: ای مردم! هر كس روزه دار مؤمنی را در این ماه، میهمان افطار خویش كند، در نزد خدا، پاداش آزاد نمودن بنده ای و آمرزش گناهان گذشته را دارد (۱) و آنگاه كه ناتوانی برخی از لایه های جامعه برای اطعام دیگران به حضرتش گزارش می شود، آنان را به انجام این سنت و لو در حد میهمان كردن دیگران با یك دانه خرما و یا جرعه ای آب، تشویق و توصیه می فرماید و در مقابل به امت اسلامی وعده می فرماید كه برائت از آتش جهنم، رهاورد این عمل خیر آنان باشد. البته سنت اطعام، ابعادی گوناگون در بردارد كه تأمّل در چرایی و چگونگی آن از سوی مردم در ادوار تاریخ و در میان ملل مختلف، با عنایت به سفارشات دینی، ضروری می نماید.
۱.بعد اجتماعی. در یك نگاه كلان، احیای سنت اطعام به عنوان یك حركت نمادین همگانی و فراگیر، از همبستگی ملی میان اقشار جامعه حكایت دارد و در حقیقت نوعی حركت در راستای پایبندی انسان به هویت اجتماعی، و تقویت روح اخوت و برادری اوست.
۲.بعد اقتصادی. تأثیر اساسی آن بر فروكاستن درد فقر و محرومیت از لایه های میان دست و فرودستِ جامعه - از خلال توجه فرادستان و صاحبان مكنت مادی- اهمیت نقش و جایگاه آن را عینی تر می سازد.
۳.بعد معنوی. پاسداشت این سنت نیكو از سوی آحاد روزه داران - كه به هیچ قیمت و لو به بهانه ناتوانی مالی نباید آنرا به حاشیه برانند - اجر و پاداشی عظیم در پیشگاه پروردگار دارد كه می توان به آن حتی با اطعام دانه ای خرما و یا جرعه ای آب گوارا، دست یافت.
در این راستا، چند توصیه كلیدی ارائه می شود.
- نشاندن اقشار محروم بر سر سفره افطار - كه ابعاد سه گانه فوق را دربرداشته و بهترین نوع اطعام به شمار می آید- از پاداشی افزون برخوردار است.
- خودداری از رنگین كردن سفره افطار، افزون بر برخورداری از روح سادگی و جلوگیری از ریخت و پاش، گامی در جهت گسترش كمّی میهمانان و در نتیجه كسب اجر و مزد بیشتر است.
- اطعام به دور از بوق و كرنا، و حتی به دور از چشم آشنایان، لذتی در بردارد كه مطمئناً هیچ دعوتی دیگر به پایِ آن نخواهد رسید.

علی اصغر عطّاران طوسی
پی نوشت:
۱ - أَیُّهَا النَّاسُ مَنْ فَطَّرَ مِنْكُمْ صَائِماً مُؤْمِناً فِی هَذَا الشَّهْرِ كَانَ لَهُ بِذَلِكَ عِنْدَ اللَّهِ عِتْقُ رَقَبَهٍٔ وَ مَغْفِرَهُٔ لِمَا مَضَ مِنْ ذُنُوبِهِ قِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ وَ لَیْسَ كُلُّنَا یَقْدِرُ عَلَ ذَلِكَ فَقَالَ اتَّقُوا النَّارَ وَ لَوْ بِشِقِّ تَمْرَهٍٔ اتَّقُوا النَّارَ وَ لَوْ بِشَرْبَهٍٔ مِنْ مَاءٍ. خطبه شعبانیه.

منبع : روزنامه همشهری