ابوالفتح یحیی سهروردی

جنسیت: مرد
نام پدر: حبش
تولد و وفات: (۵۴۹ -مقتول ۵۸۷) قمری
محل تولد: ایران - مرکزی - سهرورد
شهرت علمی و فرهنگی: حکیم و صوفی ، متکلم ، ادیب ، فیلسوف
ملقب به المؤید بالملکوت و شیخ اشراق. شهاب‌الدین یحیی سهروردی را غالباً شیخ اشراق با المقتول یا شهید نامیده‌اند. وی اصول فقه را نزد شیخ مجدالدین جبلی استاد فخرالدین محمد رازی در شهر مراغه آموخت و مراتب عالیتر را در اصفهان نزد طاهرالدین قاری به پایان برد. و چون در بسیاری از موارد با قدما خلاف اندیشیده و علی‌الخصوص در اصطلاحات خود از الفاظ و اصطلاحات دینی زرتشتی بسیار استفاده کرده است. متعصبان قوم ، او را با الحاد متهم داشته و علماء حلب خون او را مباح دانسته‌اند. وی بزرگترین فیلسوفی است که حکمت اشراق در آثار و روش فلسفی او به کمال رسید. وی تنها از افلاطون و پیروان طریقهٔ او متأثر نبود بلکه از فلسفه متداول در ایران خاصه فلسفهٔ متمایل به عرفان که در طریقت زردشت دیده می‌شود نیز استفاده کرد ، که همان طریقهٔ خسروانی است. وی منطق ، بصائر ابن سهلان ساوی را نزد ظهیرالدین قاری خوانده است. و در سفری که به ماردین از بلاد ترکیه داشته به زیارت فخرالدین ماردینی عارف و حکیم رسیده وی به فرمان صلاح‌الدین ایوبی و به تحریک متعصبین در سن سی و هشت سالگی در حلب به قتل رسید. از آثار عربی وی: "البارقات‌الالهیهٔ"؛ "التلویحات" ، التنقیحات"؛ "حکمهٔ الاشراق"؛ "رسالهٔ فی اعتقاد الحکماء"؛ "طوارق‌الانوار"؛ "قصهٔ الغربهٔ‌الغریبهٔ"؛ "لوامع‌الانوار"؛ "الالواح‌العمادیه"؛ "المقاومات"؛ "المشارع و المطارحات"؛ "اللمحات" یا "المقاومات"؛ "المشارع و المطارحات"؛ "اللمحات" یا "اللمحهٔ"؛ "الهیا کل‌النوریهٔ"؛ "المبدأ و المعاد"؛ و غیره. از آثار فارسی او: "آواز جبرئیل"؛ "پرتونامه"؛ ترجمه "رسالهٔ‌الطیر" ابن سینا؛ "رسالهٔ‌العشق"؛ "روزی با جماعت صوفیان"؛ "صفیر سیمرغ"؛ "عقل سرخ"؛ "لغت موران"؛ "یزدان شناخت".

منبع : مطالب ارسالی