یزد؛ شهر خدا

وقتی از دور به یزد نگاه می كنی شهری می بینی با آب و هوای بیابانی و نیمه گرم و خشك و زمستانهای سرد و عمدتآ خشك در دره ای وسیع محصور بین كوه های شیركوه و خرانق.
وقتی در كوچه های گلی یزد قدم می زنی در آنجا مردمانی صمیمی و با صفا می بینی. معماری و مردمان شهر كه گویی با هم عجین شده اند بی اختیار انسان را به یاد تعاریفی كه از یزد شده است می اندازد.
یزد به معنای پاك و مقدس است. شهر یزد نیز به مفهوم شهر خدا و سرزمین مقدس است. در دوره اسلامی شهر یزد را دارالعباد می نامیدند. اهمیت دینی شهر یزد به حدی بود كه از اطراف و اكناف به ویژه در ایام بهار برای عبادت به این مكان سفر می كردند.
اماكن دیدنی و جاذبه های شهر یزد نیز ساده و بی آلایش است كه برخواسته از روح و روان آرام و ساده یزدیهاست. شاید به جرئت بتوان گفت كه هیچ نمادی از اشرافیت و تجمل در آثار یزد دیده نمی شود.
انسان در یزد احساس غریبی نمی كند كوچه پس كوچه های یزد بوی آشنایی می دهد. با چند تصویر * به تماشای یزد می نشینیم.

منبع : ماهنامه بهارستان