حس بودن

مردی سالمند که عصا در دست دارد و به سختی قدم بر می دارد، امید به زندگی را در هر کسی می تواند زنده نگه دارد.
زنده بودن و زندگی کردن لحظات ارزشمندی را در اختیار انسان قرار می دهد تا در سایه آن بتواند پس از تجربه کردن تمام زیبایی ها و احساس کردن آنچه زیبا نیست، قدم در راهی بگذارد که به او و اطرافیانش حس خوب بودن را القا کند.
وقتی در گرما گرم زندگی و در حالی که شاید فاصله زیادی تا خط پایان دارم خسته و درمانده هستم، دیدن مرد یا زن سالمندی که با وجود ناتوانی هنوز با امیدواری در جاده زندگی قدم بر می دارد، برایم انرژی بخش است و مرا به این فکر وا می دارد که اگر فردی پس از سال ها زیستن با وجود تمام خستگی ها و ناتوانی ها در جاده زندگی در حال حرکت است و چشم به انتهای دور دست دوخته است، من نیز باید حس خوب بودن را نه تنها با خود داشته باشم بلکه باید آن را به دیگران نیز هدیه کنم.
این گونه فکر کردن لبخندی را بر لبهایم می نشاند که تا پیش از آن، آن را تجربه نکرده بودم.

[فاطمه فیضی]

منبع : روزنامه ایران