من، هیأت منصفه - I, The Jury

آهنگساز(موسیقی متن) : فرانتس واکسمن
هنرپیشگان : بیف الیوت، پگی کاسل، پرستن فاستر، الیشا کوک جونیر، رابرت سوانگر، آلن رید، مری آندرسن و جان کوآلن.
فیلمبردار : جان آلتن
فیلمنامه‌نویس : هاری اسکس، برمبنای رمانی نوشته میکی اسپیلین
محصول : ویکتور ساویل
کارگردان : هاری اسکس، برمبنای رمانی نوشته میکی اسپیلین
سال تولید : ۱۹۵۳
کشور تولیدکننده : آمریکا
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۸۷ دقیقه.


بیگانه‌ای مرموز از دل تاریکی چندین‌بار "جک ویلیامز" (سوانگر) را هدف گلوله قرار می‌دهد. سپس به مرد محتضر امکان آن را می‌دهد تا برای دفاع دست به اسلحه‌اش ببرد، و آن‌گاه با شلیک گلوله‌ای دیگر او را از پا درمی‌آورد. "مایک هامر" (الیوت) کارآگاه خصوصی و دوست مقتول که "ویلیامز" جان او را در جریان جنگ جهانی نجات داده بود، برای یافتن قاتل و گرفتن انتقام دست به کار می‌شود. بازرس پلیس، "سروان پت چمبرز" (فاستر) که از دوستان "هامر" است، دائماً او را قانون‌شکنی و اعمال روش‌های شخصی و خودسرانه برحذر می‌دارد. پس از جست‌وجوی فراوان در دنیای معتادان، هم‌جنس دوستان و فروشندگان موادمخدر، سرنخ‌ها "هامر" را متوجه خانم روان‌پزشکی دوستان و فروشندگان موادمخدر، سرنخ‌ها "هامر" را متوجه خانم روان‌پزشکی می‌کند که "ویلیامز" از بیمارانش بوده است...
٭ این فیلم سه‌بعدی، نخستین اقتباس سینمائی از آثار اسپیلین، جنائی‌نویس نامدار آمریکائی، به‌شمار می‌آید. "مایک هامر"، مخلوق ذهن اسپیلین، کارآگاه خصوصی خشن و بی‌اعتنا به قوانین است، که به "ابرانسان" نیچه پهلو می‌زند، و از بسیاری جهت‌ها به قهرمان روئین‌تن داستانظهای مصور شباهت می‌یابد (اسپیلین کارش را به‌عنوان طراح داستان‌های مصور آغاز کرد). اسکن نویسنده فیلم‌نامه دو تا از مهمترین فیلم‌های افسانه ـ علمی ترسناک دهه ۱۹۵۰، از فضای خارج زمین آمد (جک آرنولد، ۱۹۵۳) و مخلوقی از تالاب سیاه (آرنولد، ۱۹۵۴) است. در عین حال نباید تأثیر حضرو ساویل تهیه کننده فیلم که در سال ۱۹۵۴، انتظار طولانی، اقتباس دیگری از رمان‌های اسپیلین را جلوی دوربین برد، فراموش کرد. بازسازی فیلم (ریچارد ت. هفرون، ۱۹۸۲)، اثری بی‌در و پیکر، با تغییراتی سطحی چون بدل کردن زمینه آشنائی "هامر" و مقتول از جنگ جهانی دوم به جنگ ویتنام، شخصیت "هامر" (با بازی آرماند آسانته) را به ملغمه‌ای از "جیمز باند" و شخصیت انتقام‌جوی تیپیک چارلز برانسن تبدیل کرده بود. حتی حضور به یادماندنی باربارا کاررا در نقش زنی مرگ آفرین نیز نتوانست پوشاننده ضعف‌های فاحش فیلمظنامه نامنسجم فیلم (در کمال تعجب‌، کار لاری‌کوئن) باشد. از دیگر اقتباس‌ها از آثار اسپیلین با شخصیت "هامر": تپانچه من سریع است (جرج‌وایت و فیل ویکتور، ۱۹۵۷) با بازی رابرت‌بری در این نقش، شکارچیان دختر (روی رولند، ۱۹۶۳)، که در آن خود اسپیلین نقش "هامر" را به‌عهده داشت و بالاخره بهترین فیلم این مجموعه، بوسه مرگبار (رابرت آلدریچ، ۱۹۵۵) با حضور به‌یادماندنی رالف میکر در نقش "هامر" قابل اشاره‌اند. استیسی کیچ نیز در مجموعه تلویزیونی مایک هامر و میکی اسپیلین (۱۹۸۳/۴) به این نقش جان بخشید.‌