آمیزش هنر نقاشی فیگوراتیو با فضای انتزاعی

گالری سیحون از ۲۹ مهر تا ۴ آبان میزبان ۲۰ اثر از آخرین دستاوردهای «جلال‌الدین سلطان كاشفی» از اعضای هیئت علمی دانشگاه هنر بود.
این آثار در دو بخش نقاشی و تكنیكی- كه خود آن را حك- نقاشی می‌نامد- به نمایش در آمده بود.
● آن‌چه در ادامه می‌خوانید خلاصه‌ای است از گفتگویی كوتاه با ایشان.
در این تردید وجود ندارد كه در گذشته‌های دور هنرمندان اروپایی حكاكی‌های خود را كه در قالبی سیاه و سفید انجام می‌دادند، رنگ‌آمیزی می‌كردند. لیكن هیچ‌گاه مطرح نبوده است كه از هنر حكاكی جهت زیر بنای یك نقاشی استفاده شود. این مسئله پیش درآمدی بود كه باعث شد تا نمایشگاهی دیگر برپا كنم. از این جهت آمیزش این دو تكنیك را جهت بیان یك اثر هنری ضروری می‌دانم. همان‌گونه كه خط- نقاشی ضرورت خود را آشكار كرده است، هنر حك- نقاشی نیز جایگاه خود را به مرور زمان به دست آورده است.
نمایشگاه‌های بسیاری را در زمینه نقاشی در ایران، اتریش و فرانسه برگزار كرده‌ام كه از برگزاری این نمایشگاه‌ها اهداف خاصی را دنبال می‌كردم.
در اولین نمایشگاه‌ام در اتریش با به كارگیری سبك فانتاستیك- رئالیسم كه در اتریش و به دست استادان اتریش به وجود آمده- با تركیب اِلمان‌های هنر ایرانی توانستم به هنری دست پیدا كنم كه فضایی خیال‌پردازانه را در معرض دید مخاطب قرار دهد. اگرچه در آثارم رویكرد خیال‌پردازانه را دنبال می‌كردم، ولی در انتخاب موضوعات آثارم به مشكلات اجتماعی اشاره داشتم. اما ادامه كار در این فضا دیگر مسیر نبود مگر این‌كه خود را در آغوش هنر فیگوراتیو رها كنم.
در هنر به فرانسه با توجه به آموخته‌هایم در بوزار و سوربن به نمایش آثاری پرداختم كه رویكردی به هنر انتزاعی داشتند. در این ارتباط سعی داشتم از هرگونه ارزش‌های فیگوراتیو سر باز زنم تا با نگاهی درونی به جای فضای بیرونی، عالم درونی‌ام را آشكار كنم. با توجه این مسئله از نام‌گذاری به روی آثارم پرهیز كردم.
با بازگشت به ایران و شروع به تدریس در دانشكده‌های هنری و درك و دریافت فضای كنونی خود، آثاری را به نمایش گذارم كه فضایی نیمه فیگوراتیو و نیمه انتزاعی داشتند. (كه در حال حاضر در گالری سیحون شاهد آن هستید) علت به كارگیری این فضا، همان توجه به سرگردانی انسان در فضای كیهانی است. به این منظور موجودات این كره خاكی مانند؛ انسان، حیوان و دیگر موجودات عالم را در فضایی به نمایش گذاشتم كه بودنش در نبودن و نبودنش را در بودن تداعی می‌كند. هم‌چنین رنگ‌هایی كه در این فضا به كار گرفتم، بی‌هیچ تردیدی؛ توجه به ارزش‌های نمادین آن می‌باشد. از آن‌جا كه این آثار، جهت بیان نقطه نظرات تازه من می‌باشد؛ به فلسفه فكری انسان در آن‌ها توجه شده است و این آثار را كه به نمایش سرگردانی انسان می‌پردازد، به نمایش در آورده‌ام.

نویسنده : معصومه علی اكبر/ خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان

منبع : دوهفته‌نامه هنرهای تجسمی تندیس