قرارگاه خورشید

بقلم الداعیهٔ عبد الدائم الکحیل
(وَالشَّمْسُ تَجْرِی لِمُسْتَقَرٍّ لَهَا ذَلِکَ تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ)[یس: ۳۸]
و خورشید در جای خود در حرکت است این یک اندازه خدای عزیز و دانا ست.
در زمـان پیامبر اسلام محمد صلی الله علیه وسلم و تا پیش از اختراع تـلـسـکـوپ کـسـی خورشـیدی و ماهی غیر ماه و خورشیدی که می بینیم را نمی شناخت. از زمـان اختراع و بکارگیری تـلـسـکـوپ (هـزار جهار صد سال پس) تا کـنون (در منظومه شمسی) دهـها مجرات کشف شـده است ولکن قرآن کریم در این باره پیشتر از همه خبر داده بود.
خورشید ستاره‌ای است از ستارگان رشته اصلی که ۵ میلیارد سال از عمرش می‌گذرد. در حدود ۱۰۹ برابر قطری زمین که در فاصله ۱۵۰ میلیون کیلومتر زمین واقع شده است این ستاره کروی شکل بوده و عمدتا از گازهای هیدروژن و هلوم تشکیل شده است. وسعت این ستاره ۱.۴ میلیون کیلومتر (۸۷۰۰۰۰ مایل) است. جرم این ستاره ۷ برابر جرم یک ستاره معمولی بوده و همچنین ۷۵۰ برابر جرم تمام سیاراتی است که به دورش می‌چرخند. و ۹،۹۹ منظومه شمسی را تشکیل می دهد.
کلمه( مُـسـتـقـر) به معنی: جای ثابت و مشخصی است که شئ یا فـرد در آن است ضمن اینکه به اینطرف و آنطرف نیز رفت و آمد می کند. خورشید همان قسم که آیه توصیف می کند در «مستقـر» خود در حرکت است.
(مستقـر) آن مـرکـز مـنـظـومـه شمسی است که جای ثابت و مشخص آن است. و حرکت آن از جمله حرکت آن در مداری در کهکشان راه شیری اسـت که با سرعـت ۹۰۰۰۰۰ کـیلومـتر در ساعت در آن در حرکت است و ۲۲۵ میلیون سال طول می دهد تا آن را طی کند.
(بنابر عـلم نجوم: زمین مرکز جهان بود و خورشید و سیارات بدور آن می چرخیدند. این تئوری تا سال ۱۵۴۳ بقوت خود باقی بود. ولی قـرآن خورشید را در (مستقـر) خود (که مرکز منظومه شمسی باشد) در حرکت بیان کرده است).
تشبیه خـورشـیـد بـه چـراغ بـه ایـن مـعنی است که خورشید سوختی را می سـوزانـد و نـور و حرارت میدهـد. خـورشـیـد از عنصر هـیدروژن و هـلیوم تشکـیـل شده. به دلـیل دمای بسـیار زیاد درون آن، پیوسته بخشی از هـیدروژن می سوزد و به هـلـیـوم تبدیل می شود و مقادیر زیادی نیز انرژی مانند حرارت و نور و تشعشعات آزاد می کند. و به این ترتیب بمثابه چراغ می ماند.
حرارت دور برده شده است و متغیر قرار داده شده. علاوه بر دور بردن حرارت خورشید نیز دلیلی برای عدم یکسانی حرارت قرار داده شده. حرارت (زمین) در چنگ خورشید است و بطور نامحسوسی بطرف آن کشیده می شود.
زمین در آغاز پیدایش و شکل گیری خود در نزدیکی خورشید بوده است. بعد دور برده شده و مداری تقریباً بیضی شکل برای آن در نظر گرفته شده تا به خورشید دور و نزدیک بشود و گرمای زمین متغیر باشد.
منظور از "چگونه" دور بردن حرارت در آیه نیز "تا کجا بردنِ آن" است. که منظور این است که زمین حساب شده از خورشید فاصله داده شده است. یعنی اگر مثلاً دورتر برده می شد آبهای کمتری از سطح زمین تبخیر می شد و یا اگر نزدیکتر از آنچه هست قرار داده می شد آبهای بیشتری تبخیر می شد، و وضعیت آب و هوائی زمین به گونه فعلی خود که بهترین وضع است نمی بود.

منبع : سایت اعجاز علمی