تو نباید نگران باشی

داشتن تخصص آکادمیک در یک حوزه نظری خاص، لزوماً تاییدکننده مهارت یا علاقه مندی نیست ضمن اینکه آموزش ها و دانش های غیرآکادمیک و آزاد نیز از طریق چنین تجربیات، تحقیقات و بررسی هایی به دست می آید و چه بهتر اینکه در یک فضای پرتنش به لحاظ عصبی، برای بالا بردن آستانه تحمل افراد جامعه ، گرایش دادن اقشار مختلف به اصول اخلاقی و نیز افزایش اطلاعات عمومی در یک حوزه مهجور و غریب مانده، این تحقیقات و بررسی ها بدون هیچ واسطه یی تقسیم و پخش شود.
● راه های درمان و مقابله OCD
▪ OCD به رغم اینکه نسبت به سایر بیماری های روحی، شناخته شده تر است و جایگاه تاثیرگذاری آن در مغز نیز کاملاً برای کارشناسان و روانپزشکان عیان شده اما به راحتی درمان نمی شود.
نخستین گزینه یی که به خانواده های مبتلایان به اختلال وسواس اجباری یا Obsessive Compulsive Disorder برای درمان پیشنهاد می شود، گفتاردرمانی است. سعی کنید با کلام متین، آرامش بخش و لحن های سرشار از محبت و احترام، در نوبت های زمانی مکرر، در رابطه با بی مورد بودن نگرانی ها برای بیمارتان صحبت کنید و به او اطمینان خاطر بدهید که همواره در کنارش حضور خواهید داشت و هیچ خطری او را تهدید نمی کند ضمن اینکه وسواس و تمایل او برای پاسخ دادن به اجبارها و تشریفات روحی و درونی، یک وسواس بیهوده است.
▪ رفتاردرمانی
مرحله دوم است. شاید درصد ناچیزی از بیماران مبتلا به OCD با گفتاردرمانی بهبود بیابند یا حداقل فروکش کنند. در صورت نیاز، حتی اگر بیمارتان در اوج اضطراب به سر می برد و باید برای رفع نگرانی و استرس خود، استحمام کند یا لباس هایش را دوباره بشوید، به او اجازه ندهید و در صورت غلبه قوای جسمانی، از فیزیک بدنی خود نیز استفاده کنید (و بدون کمترین خشونت یا ایجاد حالت ناراحت کننده یی که او را دچار پریشانی بکند) و در عین حال با به کار بردن کلام محبت آمیز، الفاظ دوستانه و صمیمانه و نشان دادن علاقه خودتان به او، جلویش را بگیرید. پس از گذشت چند ساعت، به او نشان بدهید که استرس و اضطرابش فروکش کرده و نرفتن به حمام یا نشستن دوباره لباس ها، هیچ مشکلی برای وی ایجاد نکرده است.
▪ پاسخ بسیاری از بیماران به رفتاردرمانی منفی است. اگر سعی کنید با زور یا اجبار و اکراه، جلوی کارهای او را بگیرید و از اعمالی که اضطرابش را کاهش می دهند جلوگیری کنید، ممکن است در موارد بعدی دچار سرخوردگی و افسردگی شود و حتی بی اعتنایی و قهر با شما را پیشه کند. در نتیجه روش های تمدد اعصاب و خودتسکینی را نیز به او بیاموزید. مهارت های تنفسی، تمدد ماهیچه ها، تصور و خیال در مورد صحنه های زیبا، موسیقی های ملایم و آرامش بخش، عکس ها و فیلم هایی از مناظر زیبای طبیعت، جنگل ها و کوهستان ها به همراه برقرارسازی کلاس های یوگا برای بیمار می تواند تا حدود زیادی موثر باشد.
▪ تکنیک های شناخت درمانی. دو روش غالب در این تکنیک مورد توجه قرار می گیرد که برخی کلینیک های توانبخشی و مطب های درمانی پزشکی نیز آن را اجرا می کنند. نخست فرآیند اشباع است. در این فرآیند، شما بیمار را وادار می کنید تا به حد خستگی روحی و اشباع فکری در مورد موضوعی که او را ناراحت می کند، مدام فکر کند بدون اینکه از عواقب آن بترسد. این فرآیند ممکن است ۱۰ تا ۱۵ دقیقه به مدت هر روز چند نوبت ادامه پیدا کند و نتیجه خوبی نیز داشته باشد. روش دیگر هم توقف فکر است. وقتی یک فکر آزاردهنده به ذهن بیمار خطور می کند، از او بخواهید تا دقیقاً بر خلاف آن فکر عمل کند. این نوع عملکرد بعد از چند روز، ممکن است برای او مفید واقع شود.
▪ شاید در بسیاری از موارد حاد به ویژه زمانی که سن بیمار از نوجوانی گذر کرد، تکنیک های تئوریک، رفتار یا گفتاردرمانی، کارساز نباشد. در این موارد بدون هیچ ترسی، به دارودرمانی روی بیاورید. در حال حاضر بیش از ۱۰ نوع داروی معروف و کارساز برای اختلال وسواس اجباری تجویز می شود که با توجه به خصوصیات روحی بیمار، شدت و ضعف بیماری و همچنین شرایط خاص شخصیتی، این داروها تجویز می شوند. هرچند که این روش از درمان به وسیله دارو نیز معمولاً برای ۳۵ درصد بیماران جواب می دهد، اما مطمئن باشید شانس درمان شدن و بهبود یافتن فرد مبتلا به اختلال وسواس اجباری از طریق دارو و علم طب بسیار بالاست.
در هفته آینده، با ارائه برخی جزئیات و دانستنی های ارزشمند در مورد بیماری اختلال وسواس اجباری، بحث مربوط به این اختلال را جمع بندی خواهیم کرد.

سیدایمان ضیابری

منبع : روزنامه اعتماد