به دنبال خوشبختی - THE PURSUIT OF HAPPYNESS

سال تولید : ۲۰۰۶
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : تاد بلک، جیسن بلومنتال، جیمز لاسیتر، تدی زی، استیو تیش و ویل اسمیت
کارگردان : گابریله موچینو
فیلمنامه‌نویس : استیو کانراد
فیلمبردار : فیدون پاپامایکل
آهنگساز(موسیقی متن) : آندره‌آگرا
هنرپیشگان : ویل اسمیت، جیدن اسمیت، تندی نیوتن، برایان هاو، جیمز کارن، دن کاستلانتا و کورت فولر
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۷ دقیقه


در سال ۱۹۸۱ ̎کریس گاردنر̎ (ویل اسمیت)، فروشنده‌ای بوده که به زور می‌توانسته دستگاه‌های اسکنر تراکم استخوانش را به مراکز پزشکی که چندان نیازی به آن ابزارها نداشتند، بفروشد؛ در همان حال، همسرش، ̎لیندا̎ (نیوتن) دو نوبت کار می‌کرده تا زندگی خانواده از جمله پسرش، ̎کریستوفر̎ (جیدن اسمیت) را بگرداند. با وجود چنین زندگی دشواری، ̎کریسِ̎ مستأصل به سرش می‌زند تا کاری را در بورس نیویورک امتحان کند که در آن‌جا فقط یکی در بین بیست نفر می‌تواند روی داشتن شغلی تمام‌وقت با دستمزدی خوب حساب کند. حتی وقتی همسرش به خاطر این انتخاب او را ترک می‌کند و اوضاع بدتر و بدتر می‌شود ̎کریس̎ به اتفاق پسرش دو دستی به رؤیایش می‌چسبد. این‌دو هم‌راه یک‌دیگر، بی‌خانمانی، حبس، ضبط اموال از سوی ادارهٔ مالیات و درد و بدبختی را تحمل می‌کنند و به تلاش‌های خود تا به آن‌جا ادامه می‌دهند که سرانجام از ̎گاردنر̎ یک میلیونر محترم و با اعتبار می‌سازد.
● درام به دنبال خوشبختی که از ماجرائی واقعی الهام گرفته، بیشتر ̎الهام‌بخش̎ است تا این‌که از لحاظ فیلم‌نامه و کارگردانی واقعاً الهامی گرفته یا ابتکاری در سبک نگرش‌اش به خرج داده باشد. فیلم از آن داستان‌های دل‌گرم‌کننده و امیدبخشی است که آن‌چنان در این زمینه زیاده‌روی کرده که احتمال دارد حال بعضی‌ها را بد کند و پس‌شان بزند. ویل اسمیت آشکارا از بازی در کنار پسرش، جید، لذت برده و این‌جا کارش قابل توجه است. اما ساده‌انگاریِ غریب فیلم در نهایت تنها به مذاق آن بخش از سینماروها خوش خواهد آمد که در این سال‌ها بسیاری از مجموعه‌های تلویزیونی یا فیلم‌های سینمائیِ قلابی را به آثاری محبوب یا پُرفروش تبدیل کرده‌اند. پیام فیلم ـ که در واقع نگرش هم‌دلانه‌ای به کسانی دارد که تقلا می‌کنند تا در گرداب فقر غرق نشوند ـ و این‌که ناامید نشو و به هر ترتیب که شده گلیم خود را از آب بیرون بکش ـ در دوران خوبی هم صادر شده است. و اما نقص فیلم در همین حساب و کتابش نهفته است: از ابتدا تا انتهای صدائی در درون سر تماشاگر نق می‌زند که فیلم دارد با احساساتش بازی می‌کند.