ابوالمحاسن مسعودبن محمدبن غانم غانمی هروی

جنسیت: مرد
تولد و وفات: (۴۶۴ - ۴۲۴ -۵۵۳) قمری
محل تولد: طوس
شهرت علمی و فرهنگی: فقیه ، ادیب ، محدث ، عابد و شاعر
در نیشابور نشو و نما یافت و نیز گفته شده که در نیشابور به دنیا آمد و در طوس نشو و نما یافت. وی از جانب دو صاحب نام: ابوالقاسم قشیری و ابوصالح مؤذن صاحب اجازه بود. از ابو اسحاق ابراهیم‌بن محمد اصفهانی و گروهی دیگر حدیث شنید و "مسند" هیثم شاشی را از ابوالقاسم احمدبن محمد خلیلی استماع کرد. ابن عساکر و سمعانی و تاج مسعودی و عبدالرحیم‌بن سمعانی از او حدیث شنیدند. ابن سمعانی همچنین "مُسند" شاشی و "رسالۀ" قشیری را از او استماع کرد. ابوسعد سمعانی گوید که او بسیار عابد و زاهد و پرهیزکار بود به‌ طوری‌که از سفرۀ پدر خود چون با حاکمان اختلاط داشت پرهیز می‌کرد. غانمی شاعری چیره‌دست بود و اشعار بدیعی می‌سرود. از آثار وی نظم ابیاتی است به‌نام "السحریهٔ" ، یعنی آنچه که مربوط به وقت سحر است.

منبع : مطالب ارسالی