ابو اسماعیل حسین‌بن علی‌بن محمدبن عبدالصمد طغرائی اصفهانی

جنسیت: مرد
تولد و وفات: (۴۵۳ -۵۱۸ - ۵۱۵ - ۵۱۳) قمری
محل تولد: ایران - اصفهان - اصفهان
شهرت علمی و فرهنگی: شاعر ، ادیب و نویسنده
ملقب به مؤیدالدین ، عمید و فخرالکتّاب. معروف به طغرائی. وی از استادان بزرگ شعر و ادبیات عرب است که در خانواده‌ای که نسب خود را به ابوالاسود دؤلی می‌رسانید ، نسبت طغرائی به‌جهت اشتغال او به‌ منصب طغرانویسی یا نگارش فرمان‌های رسمی حکومتی بود. ابتدای امر در نزد خواجه نظام‌الملک به‌سر برد و در قصاید خود او را مدح گفت. در ۵۰۵ ق دیوان طغرا و انشاء سلطان مسعودبن محمدبن ملک شاه سلجوقی به‌وی واگذار شد و در همین سال به ‌سبب گرفتاری که در بغداد برای او پیش آمد ، قصیدۀ معروف "لامیهٔ‌العجم"‌ را سرود و همین قصیده از اسباب عمده اشتهار او در ادب عربی است. طغرائی در جنگی که میان سلطان مسعود با برادر خود سلطان محمود ، در نزدیکی همدان درگرفت ، اسیر و به‌دست وزیر سلطان محمود به ناحق کشته شد. از دیگر آثار وی: "ارشادالاولاد"؛ "ترکیب‌الانوار"؛ "جامع‌الامرار"؛ "حقایق‌الاستشهادات"؛ "ذات‌الفوائد"؛ "الرد علی ابن سینا"؛ "مفاتیح‌الرحمهٔ و مصابیح‌الحکمهٔ"؛ "دیوان" طغرائی.

منبع : مطالب ارسالی