بحران اقتصادی و بازار آسیایی

کشورهای آسیایی که از یک دهه پیش نگران بحران اقتصادی بودند، دیرزمانی است که به ذخیره ارزهای خارجی مشغولند. به نظر می رسد که آنها به اندازه مازاد پول اندوخته اند.
کشورهای آسیایی که از یک دهه پیش نگران بحران اقتصادی بودند، دیرزمانی است که به ذخیره ارزهای خارجی مشغولند. به نظر می رسد که آنها به اندازه مازاد پول اندوخته اند.
لی میونگ باک، رییس جمهور کره جنوبی خواهان تاسیس یک آژانس بین المللی برای رسیدگی به مشکلات اقتصادی آسیا شد. گلوریا آرویو، رییس جمهور فیلیپین خواستار احداث یک صندوق بین المللی برای مقابله با زهر بحران اقتصادی شد. ژاپن، چین، کره جنوبی و بانک جهانی نیز اعلام کردند که حاضر به حضور در این بانک هستند. هرچند به نظر نمی رسد که بانک جهانی در این خصوص کاملا اطمینان داشته باشد. تارو آسو، نخست وزیر جدید ژاپن، نگاهی به اطراف اقیانوس آرام دارد و معتقد است که لزوما نجات بانکداری امریکایی منجر به بهبود شرایط در بازار بورس نخواهد شد. این بحث ها همچنان در بازارهای آسیایی داغ است و پیش بینی می شود برای مدتی تنها در حد بحث و گفت و گو باقی بماند.
نبود هماهنگی واقعی یکی از مشکلات است. به نظر می رسد مقامات امریکایی هفته به هفته گرایش خود را تغییر می دهند و این درحالی است که دولت های کشورهای اروپایی با یکدیگر وارد میدان عمل می شوند. اقتصاد کشورهای آسیایی تفاوت بیشتری با یکدیگر دارند و پیوندهای سیاسی و سازمانی آنها کمتر است. خوشبختانه دلایل کمی وجود دارد که به این موضوع فکر کنیم که نیازمند به یک نجات بین المللی هستیم.
مسلما مشکلاتی وجود دارد. واحد پول کره جنوبی، دارای نوسانات سریع و ناگهانی است و روز پنجشنبه بیشترین سقوط را در دهه گذشته از خود نشان داد. بازارها در بدترین شرایط خطر قرار دارند و این شرایط در پاکستان نیز حاکم است. بازارهای بورس نیز شرایط بهتری ندارند.
مسئله مهم و فوری فرار سرمایه است. سرمایه گذاران به دنبال پناهگاهی امن می گردند. پاکستان در میان لیست سرمایه گذاران قرار ندارد. اندونزی هم همینطور. در اندونزی این روزها بازار سهام بیش از آنکه باز باشد در تعطیلات به سر می برد.
در این میان کره جنوبی مهم ترین اقتصاد را با بخش خصوصی و سیستم بانکی وابسته به بازارهای پول بین‌المللی دارد و همچنان در مقابل آسیب‌های طوفان ایستادگی می کند این درحالی است که یک چهارم تریلیون دلار ذخیره خارجی دارد. بانک های مرکزی آسیا، ۴ تریلیون پول دارند اما این پول به طور نامساوی در میان کشورها پراکنده شده است. به همین دلیل است که دولت ها می خواهند سریعتر برنامه پول مشترک منطقه را به اجرا درآورند.
شتابزده خواهد بود اگر بخواهیم بحران مالی اقتصادی بعدی را در جهان پیش بینی کنیم اما جنگ سرمایه در آسیا اتفاقی است که مدام تکرار می شود. مشکل بزرگ در راه است:
ـ وقتی غربی ها تمایل خود را برای محصولات آسیای از دست دادند، چه کنیم؟

منبع: فایننشیال تایمز

منبع : دیپلماسی ایران