ضیاءالدین ، ابونجیب عبدالقاهر سهروردی

جنسیت: مرد
نام پدر: عبدالله بکری
تولد و وفات: (۴۹۰ -۵۶۳) قمری
محل تولد: ایران - مرکزی - سهرورد
شهرت علمی و فرهنگی: فقیه شافعی ، صوفی ، محدث و مورخ
در جوانی به بغداد رفت و از علوم رسمی بهرهٔ بسیار یافت فقه شافعی را از اسعد میهنی آموخت و کتاب "غریب الحدیث" را از ابوعلی بن نبهان شنید همچنین از ظاهر شحّامی و ابوبکر انصاری نیز حدیث شنید. چندی متولی تدریس در نظامیه شد ، اما از آن کار انصراف داد و به عزلت و تصوف گرائید. در این امر هم از شیخ احمد غزالی ارشاد یافت. در مدت عزلت و مجاهدت از کسب دست خویش می‌خورد و چندی نیز سقائی کرد. پس از آن به وعظ پرداخت و شهرت و قبول فوق‌العاده یافت. مدرسه و رباطی بنا کرد که وجود او را ملجاء فقرا و درماندگان ساخت و مجالس او را محل توجه عام و خاص. در اواخر عمر به قصد زیارت بیت‌المقدس به شام رفت ، اما به سبب غلبه و تهدید صلیبیها موفق به زیارت نشد ، با این‌همه نورالدین زنگی مقدمش را گرامی داشت و او یک چند در دمشق ماند و کجلس وعظ هم برپا کرد. پایان عمرش در بغداد رسید. از جمله آثارش: "آداب المریدین" که شروح بسیاری بر آن نوشته شده؛ "شرح اسماء‌الحسنی"؛ "غریب‌المصابیح". صاحب "الکامل" نسبت وی را شهرزوری آورده.

منبع : مطالب ارسالی