۵ راه ضروری برای احیاء قلبی- ریوی

انجمن قلب آمریكا در نوامبر سال ۲۰۰۵ راهنمای جدیدی برای احیای قلبی- ریوی (CPR) در موارد ایست قلبی- تنفسی برای عموم مردم ارائه داد كه سعی شده بود ساده ترین شیوه برای انجام این اقدام را توصیف كند. در این راهنمای جدید بر اهمیت فشار مؤثر برروی قفسه سینه (فشار سریع و قوی) و تداوم آن تأكید می شود. در زیر خلاصه ای از این راهنما را می آوریم:
۱ - به اورژانس تلفن كنید.
اولین كاری كه باید انجام دهید تلفن كردن به سرویس اورژانس است. در برخی مناطق دنیا آمبولانس در عرض ۷ تا ۸ دقیقه به محل حادثه می رسد(!) هنگامی كه به سرویس اورژانس تلفن می كنید مسئول اورژانس ممكن است در مورد نوع حادثه، نوع كمك در دسترس و بالاخره محلتان از شما سؤال كند. سعی كنید آرامش خود را حفظ كنید و به بهترین وجه به سؤالات پاسخ دهید. توجه داشته باشید كه جریان خونی كه در جریان احیاء قلب و ریه در عروق ایجاد می شود برای حفظ بافت مغز مهم است و چند دقیقه تأخیر می تواند باعث مرگ شود. بنابراین در صورت امكان بهتر است یك نفر عملیات احیاء را آغاز كند و فرد دیگری به اورژانس تلفن كند. در این مرحله اگر بتوانید به یك دستگاه شوك دهنده (دفیبریلاتور) دسترسی پیدا كنید باید احیاء را با آن انجام دهید.
۲ - باز كردن راه هوایی و بررسی تنفس بیمار.
هدف از باز كردن راه هوایی این است كه امكان تنفس برای فرد فراهم شود. در گذشته توصیه می شد با قلاب كردن انگشتان به دور فك و كشیدن آن به جلو راه هوایی باز شود (مانور جلو بردن فك Jaw thrust ). اما انجام این مانور مشكل است و امروزه تصور می شود كه نسبت به سایر روش ها از لحاظ آسیب به گردن بی خطرتر نیست. بنابراین در حال انجام مانور استاندارد كج كردن سر- بلند كردن چانه توصیه می شود برای انجام این كار روی پیشانی به سمت پایین فشار بیاورید و چانه را بالا بكشید. سپس باید ببینید آیا بیمار خودش نفس می كشد یا نه. پس ازایست قلبی، اغلب افراد حالتی از چانه انداختن را نشان می دهند كه نباید آن را با نفس كشیدن طبیعی اشتباه كرد. اگر بیمار به شما پاسخ نمی دهد و دارد چانه می اندازد، نشانه آن است كه ایست قلبی پیدا كرده است.
۳ - دو تنفس مصنوعی هر كدام به مدت یك ثانیه انجام دهید به طوری كه قفسه سینه بالا رود.
برای انجام تنفس مصنوعی بینی بیمار را با دست ببندید و دهانتان روی دهان او بگذارید و هوا را درون ریه او بدمید تا حدی كه قفسه سینه بالا رود. قبلاً توصیه می شد كه ضمن انجام تنفس مصنوعی هوا با شدت به درون ریه ها دمیده شده. اما از آنجایی كه این كار ممكن است تأثیر فشار بر روی قفسه سینه را كاهش دهد و ضمنا جریان خون در ریه ها در ایست قلبی چندان زیاد نیست، به دمیدن هوا با شدت زیاد نیازی نیست و دمیدن هوا در حدی كه باعث بلندشدن قفسه سینه شود كافی است.
تنفس مصنوعی به خصوص برای كودكان یا افرادی كه چند دقیقه ای است دچار ایست قلبی شده اند و میزان اكسیژن در خونشان كاهش یافته است اهمیت دارد.اما در چند دقیقه اول ایست قلبی فشار بر روی قفسه سینه یا ماساژ قلبی اهمیت بسیار بیشتری دارد. بنابراین انجام تنفس مصنوعی نباید باعث به تأخیر انداختن ماساژ قلبی شود.
۴ - فشار بر روی قفسه سینه (ماساژ قلبی) را آغاز كنید.
قبلاً توصیه می شد كه برای بزرگسالان به ازای هر ۱۵ ماساژ قلبی ۲ تنفس مصنوعی و برای كودكان و نوزادان به ازای هر ۵ ماساژ قلبی ۲ تنفس مصنوعی انجام شود. در حال حاضر به جز در مورد نوزادان توصیه می شود كه ۳۰ ماساژ قلبی برای هر دو تنفس مصنوعی انجام شود. فشار بر روی قفسه سینه باید سریع و قوی باشد و با سرعت ۱۰۰ فشار در دقیقه انجام شود. با این حال باید زمان كافی برای برگشت قفسه سینه به بالا داده شود، به طوری كه فشارهای متوالی خون را به درون دستگاه گردش خون براند. برای انجام ماساژ قلبی پاشنه یك دست را باید در مركز قفسه سینه پایین سر سینه ها قرار داد و دست دوم را باید روی اولی گذاشت به طوری كه بتوان با حداكثر قدرت به پایین فشار آورد. با هر فشار قفسه سینه باید به اندازه ۵/۳ تا ۵ سانتی متر پایین برود.
۵ - در صورت دسترسی به دستگاه شوك دهنده، به بیمار شوك بدهید.البته نباید عملیات احیاء را برای به دست آوردن دستگاه شوك دهنده به تأخیر انداخت اما اگر این دستگاه در دسترس باشد بهتر است با سرعت از آن استفاده كنید و به بیمار شوك بدهید. در حال حاضر این دستگاه ها طوری طراحی شده اند كه اگر شوك بتواند به بیمار كمك كند، یك شوك برای او كافی باشد. البته ممكن است چند دقیقه ای پس از شوك دادن طول بكشد تا ضربان قلب قابل شناسایی شود. بنابراین در صورت استرس به دستگاه شوك دهنده (دفیبریلاتور) احیاء قلبی- ریوی را می توانید بعد از دادن یك شوك واحد شروع كنید. پس با انجام دو دقیقه عملیات احیاء می توانید ریتم قلب بیمار را بررسی كنید و در صورت لزوم دوباره به او شوك دهید.

منبع : روزنامه همشهری