آوریل - Aprile

سال تولید : ۱۹۹۸
کشور تولیدکننده : فرانسه و ایتالیا
محصول : آنجلو بارباگالو، ژان لابادی و نانی مورتی
کارگردان : نانی مورتی
فیلمنامه‌نویس : نانی مورتی
فیلمبردار : جوزپه لانچی
هنرپیشگان : نانی مورتی، سیلویا نونو، سیلویو اورلاندو، پی‌یترو مورتی، آندره‌آ مولایولی، آگاتا آپیچلا مورتی و سیلویا بونوچی.
نوع فیلم : رنگی، ۷۸ دقیقه.


آوریل فصل انتخابات در ایتالیاست و هرچند ̎مورتی̎ (ن. مورتی) به شکست جناح چب مورد علاقه‌اش عادت کرده، پیروزی غول مطبوعاتی دست راستی، ̎سیلویو برلوسکونی̎ بیش از همیشه برایش تحقیرآمیز جلوه کرده است. یک سال بعد، دولت ̎برلوسکونی̎ بیش از همیشه برایش تحقیرآمیز جلوه کرده است. یک سال بعد، دولت ̎برلوسکونی̎ سقوط می‌کند و همسر ̎مورتی̎، ̎سیلویا نونو̎ (نونو)، منتظر نخستین فرزندشان است. ̎مورتی̎ می‌خواهد موزیکالی به سبک دهه ۱۹۵۰ بسازد، اما آوریل نزدیک می‌شود و به‌نظر مناسب‌تر می‌رسد که مستندی دربارهٔ انتخابات آینده بسازد که درآن برای نخستین‌بار در طول سال‌ها، چپی‌ها شانش خوبی برای موفقیت دارند. با پیش رفت کار فیلم مستند و نزدیک‌تر شدن رأی‌گیری، اضطراب ̎مورتی̎ هم بیش‌تر می‌شود هم مثل دوران اپوزیسیون بودنش ناتوان باشد. ̎مورتی̎ خودش را سرزنش می‌کند که چرا همسرش را به دیدن فیلم روزهای عجیب برده؛ او مطمئن است که فیلم تأثیر بدی روی فرزندش که هنوز به‌دنیا نیامده، خواهد گذاشت. بالاخره بچه به دنیا می‌آید و ̎مورتی̎ تمام تلاشش را می‌کند تا این نوزاد را هم در برنامه کارهای روزانه‌اش بگنجاند، برنامه‌ای که اگر هم قبل از این آشفته نبوده، حالا حتماً خواهد بود.
● مورتی در بیشتر فیلم‌هایش بازی کرده است و اصلاً گوئی فیلم می‌سازد تا در آن خودنمائی کند، اما این‌جا قضیه کمی فرق می‌کند. فیلم اصلاً دربارهٔ خود مورتی است؛ فیلم‌سازی که درگیر سیاست است یا به عبارت بهتر با سیاست درگیر است. آوریل شرح این سرگشتگی است و البته قرار است ثابت کند که جزء درگیری‌های اجتماعی، فیلم‌ساز دغدغه‌های ذهنی فراوان دیگری هم دارد. برای همین این شرح مصایب مورتی، بیش از هر چیز برای آنانی خوش آیند است که یا سینمای مورتی و شخصیت او را دوست دارند و یا از طریق سینما می‌خواهند علایق روشن‌فکرانه‌شان ارضا شود. آوریل پر از کنایه‌های سیاسی مستقیم و غیر مستقیم هم هست که باز قرار است به مخاطب جهانی حد وجود دموکراسی در ایتالیا را شیر فهم کند. مورتی پس از این واگویه‌های درونی، فیلم داستانی و جذاب اتاق پسر (۲۰۰۱) را به‌عنوان بهترین فیلم کارنامه‌اش می‌سازد.