آقای احمدی‌نژاد خودتان رفراندوم برگزار کنید

آقای احمدی‌نژاد، سه روز قبل در هشداری شدید‌اللحن خطاب به وزیر کشور و استانداران گفت: »پیش خدا حجتی ندارید که برای رضایت فلان آقا و فلان آقا، از معیارهای انقلاب کوتاه بیایید و حق ندارید استقلال قوه مجریه را مخدوش کنید.«‌‌
این سخنان ، صبح روز یکشنبه در حالی توسط روزنامه‌ها به اطلاع مردم رسید که احمدی‌نژاد در همان ساعات مشغول بازدید از نمایشگاه مطبوعات بود. رئیس جمهور ظاهراً فرصت نکرد به غرفه روزنامه‌های سراسری که اظهارات او را منعکس کرده بودند سرکشی کند اما به هر حال، برخی از اصحاب‌رسانه ‌موفق شدند سوالات خود را با رئیس جمهوردر میان بگذارند. یکی از این سوالات در خصوص پرونده سید حسین موسویان و شکایت او از بعضی رسانه‌ها‌بود. احمدی‌نژاد در و اکنش به این سوالات، باردیگر موضع قبلی خود را تکرار کرد و گفت: »فردی که اطلاعات کشور را به بیگانه داده، آزادانه در جامعه می‌گردد اما رسانه‌هایی که به این موضوع پرداخته‌اند محاکمه می‌شوند«‌.
این اظهارات در واقع، هم صدور حکم در خصوص موسویان و قطعی دانستن جرم او بود و هم اعتراض به قوه قضائیه که چرا او را آزاد گذاشته و مخالفان او را محاکمه می‌کند. در واقع رئیس جمهور در یک جمله کوتاه، دو دخالت در کار قوه قضائیه انجام داد در حالی که طبق اصل ۱۵۶ قانون اساسی » قوه قضائیه قوه‌ای است مستقل«.
قبل از این نیز، برخی اقدامات و اظهارات رئیس و اعضای دولت نهم نسبت به روند فعالیت دو قوه مستقل دیگر - مقننه و قضائیه - نشان می‌داد که این حق را برای خود قائل هستند تا در کار این دو قوه مستقل، دخالت نمایند.
اصرار رئیس جمهور بر استقلال قوه مجریه و پافشاری او بر استفاده حداکثری از اختیارات این قوه مستقل، موضوعی است که قاعدتاً کسی حق اعتراض به آن را ندارد. اما همزمان با این پافشاری‌ها، نه تنها استقلال سایر قوای رسمی کشور آنگونه که باید مورد احترام و اهتمام دست‌اندرکاران دولت نهم قرار ندارد بلکه در مواردی، حتی استقلال نهادهای علمی و حوزوی کشور نیز توسط دولتمردان به چالش کشیده می‌شود که نمونه آن را می‌توان در واکنش سخنگوی دولت به اظهار نظر قطعی دو تن از مراجع تقلید در خصوص اهانت به قرآن مجید ملاحظه کرد.
مجموعه حوادث سه سال اخیر نشان می‌دهد قوه مجریه، تفسیر ویژه‌ای از استقلال قوا دارد. براساس این تفسیر، رئیس و اعضای دولت نهم حق دارند در جایگاه قضاوت بنشینند و قوه مستقل قضائیه را به ارتکاب خطا متهم کنند. آنها همچنین می‌توانند به جای قوه مستقل مقننه - مجلس و شورای نگهبان- تطابق یک مصوبه مجلس با قانون اساسی را تشخیص بدهند و براساس تشخیص خود، از ابلاغ مصوبه خودداری کنند و حتی می‌توانند به جای صاحب‌نظران فقهی، در خصوص یک موضوع تخصصی دینی، اظهار نظر نمایند و در عین حال به اعضای بلندمرتبه سایر قوا و صاحب‌نظران عالی مقام حوزوی بگویند که »تصمیم‌گیری‌های دولت، مستقل است و کسی نباید توقع داشته باشد که تصمیم‌گیری‌ها در دولت تحت تاثیر توصیه مراجع، سران سایر قوا و کارشناسان غیر دولتی قرار گیرد«. همین دیدگاه، کار را به جایی رساند که اعتراض رئیس و نمایندگان مجلس، رسانه‌های اصولگرا، تعداد زیادی از ائمه جمعه و سه تن از مراجع تقلید، نتوانست کوچک‌ترین تغییری در تصمیم احمدی‌نژاد برای حمایت از معاون خود ایجاد کند و حتی برای آنکه معترضان پا را از گلیمی که »دولت مستقل« برای سایر قوا و نهادها پهن کرده است فراتر ننهند، مواضع معاون خویش را عین دیدگاه دولت دانست.
احتمالاً توقع او از مخاطبان نیز آن بود که حرمت استقلال دولت را حفظ کنند و به اظهارنظرهای بی تاثیر خود خاتمه دهند.استقلال‌خواهی دولت در عین احساس تکلیف برای دخالت و اظهارنظر در مورد عملکرد سایر قوا، متاسفانه بر همه عرصه‌های اقتصادی، سیاسی، دیپلماسی خارجی، فرهنگی و اجتماعی کشور سایه انداخته و به نظر می‌رسد با توجه به اظهارات سه روز قبل احمدی‌نژاد، در ماه‌های پایانی کار دولت نهم، با جدیت بیشتر پیگیری خواهد شد.
این در حالی است که در همین ماه‌ها، پرونده‌های بسیار مهم و در رأس آنها طرح تحول اقتصادی بر روی میز دولت، مجلس، قوه قضائیه و مجمع تشخیص مصلحت نظام قرار دارد. در ماه‌های آینده همچنین تحولات مهمی در عرصه بین‌المللی به وقوع خواهد پیوست. در برخی عرصه‌های فرهنگی نیز اختلا‌ف دیدگاه مسئولان دولت نهم با سایر قوا و عده‌ای از کارشناسان، غیرقابل انکار است که مهمترین جلوه آن، در اظهار نظرهای بدیع رئیس سازمان میراث فرهنگی و بازتاب‌های آن، آشکار شده است. در این میان، نکته جالب آن است که منتقدان دولت از جمله بسیاری از نمایندگان مـجـلس، اعتراضات خود به عملکرد رئیس جمهور و همکاران او را مبتنی بر برداشت خویش از مطالبات عمومی می‌دانند.
رئیس جمهور هم عملکرد دولت خود را خواسته عمومی معرفی می‌کند که در قالب درخواست <اجتماع‌های عظیم مردمی> بیان می‌شود. آیا با این وضعیت، بهتر نیست که احمدی‌نژاد شخصا برگزاری یک رفراندوم را درخواست و بر انجام آن پافشاری کند؟ رئیس جمهور که تاکیدات خود را مبتنی بر خواسته‌های ابراز شده توسط <اجتماع عظیم مردم> می‌داند قاعدتا از پاسخ مثبت اکثریت مردم به برنامه‌های خود اطمینان دارد. بسیاری از نمایندگان مجلس هم که کمتر از یک‌سال قبل، از مردم رأی اعتماد گرفته‌اند لابد‌‌‌‌تردیدی در استقبال مردم از دیدگاه‌های خود ندارند. لذا این رفراندوم می‌تواند هر چه سریع‌تر و با رعایت اصل ۵۹ قانون اساسی اجرا و تکلیف بسیاری از مسائل در ۹ ماه آینده - که دوره پرچالشی در داخل و خارج خواهد بود - را مشخص کند. برخی دیدگاه‌های رئیس جمهور در عرصه بین‌المللی، مواضع دولت نهم نسبت به طرح تحول اقتصادی، ادعاهای رئیس و اعضای دولت نهم در خصوص روش مبارزه با مفاسد اقتصادی و نیز تعریف رئیس جمهور از استقلال قوا، موضوعاتی است که یک رفراندوم همگانی می‌تواند تکلیف آنها را روشن و به بسیاری از بگومگوهای پرهزینه و کم حاصل خاتمه دهد.

منبع : روزنامه آفتاب یزد