گفتگو با خدا

دیشب خدا را در خواب دیدم. گفتم خدایا وقت داری که با هم صحبت کنیم؟ فرمود: من ازلی و ابدی هستم. من همیشه وقت دارم. این تو هستی که وقت کم داری. گفتم خدایا چه چیز درمورد انسانها موجب تعجب است؟ فرمود: این که: وقتی کوچکند آرزو دارند زودتر بزرگ شوند و وقتی بزرگ شدند آرزو می کنند ای کاش به دوران کودکی برمی گشتند. این که همیشه با اضطراب به آینده می نگرند و حال خود را از دست می دهند، و دیگر این که همه عمر و زندگانی خود را صرف می کنند تا پول به دست آورند و سپس حاضرند تمام پول خود را بدهند تا دوباره سلامتی خود را به دست آورند. گفتم خدایا می خواهی به انسانها چه بگویم؟ فرمود به آنها بگو که نمی توانند کسی را مجبور کنند که عاشقشان باشد بلکه خود باید چنان باشند که دیگران دوستشان داشته باشند. چرا در چند لحظه چنان زخمی به دل دوستان خود می زنند که پس از سالیان دراز نیز التیام نمی یابد؟ و چرا همواره خود را با دیگران مقایسه می کنند و قدر نعمتهای خویش را نمی دانند؟ گفتم خدایا دیگر چه می خواهی به آنها بگویم ؟ فرمود بگو که بدانند من همیشه با آنها هستم.

احسان ارمکان- کلاس اول دبیرستان انجمن ادبی مرکز تیزهوشان ناحیه۳ شیراز

منبع : روزنامه کیهان