معنای شیعه «علی» بودن

شناخت علی، «ذهنیت» است و حب علی «احساس» اما تشیع علی «عمل» است. «شیعه علی بودن» مسوولیت های سنگینی را بردوش انسان بار می کند، مسوولیتی که از همه مسوولیت هایی که مکتب های آزادی خواهی ، عدالت خواهی و آزادی بخش بردوش معتقدان و پیروان خود می نهند، سنگین تر است.
«شیعه بودن» تنها به معنای «دوستداری علی یا شناخت علی نیست، چرا که دوست داشتن یک «احساس» است و «شناختن» یک امر «ذهنی» ، در صورتی که «تشیع» به معنای پیروی کردن. در حقیقت، «عمل» است و حرکت. بنابراین ممکن است کسی دوستدار علی(ع) باشد تا حد عشق، یا از علی(ع) تجلیل کند تا حد خدا، یا حتی ممکن است «کسی با علی(ع) آشنا باشد، در حد بزرگ ترین محققی که همه عمرش را وقف تحقیق در زندگی علی(ع) کرده است یا همچون کسی که با علی(ع) در تمام دوره عمر زیسته است، اما در عین حال «شیعه علی» نباشد! زیرا غیراز آنچه که در فرهنگ و علوم شیعه است، پیروی از علی درخود کلمه شیعه و لفظ تشیع نهفته است و البته که لا زمه «پیروی از علی» شناخت علی است و لا زمه «شناخت علی»، «عشق ورزیدن» به علی ، اما معنای اساسی تشیع، آنچه که معنی تشیع را تحقق خارجی راستین می بخشد، «پیروی کردن» از اندیشه علی(ع) روش زندگی علی، روش کار علی(ع) نحوه جهاد و تحمل علی(ع) است.

منبع: مسوولیت شیعه بودن- دکتر علی شریعتی
تلخیص: بهناز ارجمند

منبع : روزنامه کارگزاران