چوب توی آستین کردن

هر گاه كسی در مقام معارضه و مبارزه با مقام بالاتر و قدیمی تر از خود برآید از باب هشدار و تهدید به او گفته می شود :
با او در نیفت : ( چوب توی آستینت می كند )
آورده اند كه ...
در ازمنهٔ اعصار گذشته تنبیه و مجازات محكومان به تناسب شدت و ضعف به سه شكل انجام می گرفت :
۱- مجازات مرگ
۲- مجازات قطع و نقص عضو
۳- مجازاتی كه موجب درد و ناراحتی می شد .
مجازات محكومان درجه سوم عبارت بود از چوب و تازیانه بر كف پا و كفل محكوم زدن ، وارونه از درخت آویزان كردن و وارونه روی دو دست ایستادن ، روی یكپا ایستادن و بالاخره چوب توی آستین محكوم كردن و مدتی او را به آن شكل و هیبت بر پای داشتن بوده است .
طرز و ترتیب كار این بود كه دست محكوم را به شكل افقی نگاه می داشتند و آنگاه چوب محكم و غیر قابل انحنایی را به موازات دستهای محكوم از آستین لباسش عبور می دادند و از آستین دیگر خارج می كردند .
سپس مچ دستها و انتهای آستین های محكوم را با طنابی محكم به آن چوب می بستند بصورتیكه دستها به حالت افقی باقی بماند و نتواند آنرا به چپ و راست و بالا و پائین حركت دهد . چوب توی آستین كردن تا عصر قاجاریه هم رایج و معمول بود و حكام ولایات و مسئولان امور انتظامی در شهرها این نوع مجازات را دربارهٔ افراد جور و مزاحم و احیاناً خواربار فروشان گرانفروش بكار می بردند كه هم ناراحت كننده و چندش آور بود و هم موجب تحقیر و تخفیف محكوم شونده می شد .
به هر حال عبارت بالا به توضیح توصیفی كه فی الجمله قلمی گردید رفته رفته سر زبانها افتاد و بصورت ضرب المثل درآمد .

منبع : شمیم