توازن واقعی را برقرار کنیم

بحث مربوط به برابری جنسیتی، تنها به زندگی کاری ما مربوط نمی شود، بلکه به طور کلی به عدالت طلبی بشر صرف نظر از جنسیت او مربوط می شود و به معنی پرداخت مساوی در برابر کار مساوی، دسترسی برابر به آموزش حرفه ای، اشتغال، حقوق، بازنشستگی، خدمات بهداشتی، ترفیع و مراقبت از کودکان است.
برابری جنسیتی همچنین به معنی عدم استفاده از ادبیات و زبان تبعیض آمیز، ساعات کاری قابل تغییر، برخورداری والدین از مرخصی، امکان حضور برابر در رسانه های گروهی، اتخاذ سیاست هایی علیه به کارگیری تمامی اشکال زور و اجبار در محیط کار، دسترسی برابر به اتحادیه های کارگری و سازمان های حرفه ای و مشارکت در ارگان های تصمیم گیرنده آنها است.
باید روحیه برابری را در سراسر جامعه تسری داد. در این رابطه، نقش رسانه های گروهی تعیین کننده است. آنها باید از برابری جنسیتی هم در محیط کار و هم بیرون از آن دفاع کنند. مسوولیت گشودن باب بحث و مذاکره درباره این مسائل بر دوش رسانه های گروهی است تا از این طریق اطلاعات بیشتر و بهتری در اختیار جامعه قرار گرفته و محدودیت ها و باورهای کلیشه ای درهم بشکند. فدراسیون بین المللی روزنامه نگاران (IFJ)، سازمان بین المللی کار (ILO) و منشور حقوق بشر ملل متحد همگی بر این اصول تاکید دارند. با این وجود هنوز در هیچ جای جهان برابری واقعی جنسیتی میان زن و مرد تحقق نیافته است.
● باورهای قالبی در رسانه ها
باورهای کلیشه ای به کرات در رسانه ها به کار می رود. (زن، خدمتکار خانواده است.) این باورها را می توان پیرامون ستارگان هنری غرب و عرب به وفور مشاهده کرد. رسانه ها از اینان به عنوان «معتادان به فرآورده های آرایشی بهداشتی» یاد می کنند. تلویزیون و رادیو نیز از زنان برای تبلیغ فرآورده های تجاری سود می برند. استفاده از این باورهای کلیشه ای نه تنها مانعی ذهنی در برابر انتظارات جامعه از زنان به وجود می آورد، بلکه مانع تجلی استعدادهای خود ما نیز می شود.
ساختار اغلب جوامع بر اساس فرضیاتی استوار است که جانبداری جنسی را تشویق و تبلیغ می کنند و این جانبداری، متاسفانه در زبان ما نیز منعکس شده است. این برعهده ما روزنامه نگاران زن و مرد است که هرجا امکان می یابیم با این باورها مبارزه کنیم. وقتی ما از زبان جانبدارانه استفاده می کنیم (صنعتگر Craftsman، تاجر businessman، آتش نشانFireman ، پلیس Policeman و...) در واقع از یک جهت گیری مخرب حمایت می کنیم که مفاهیم نهفته در بطن این واژه ها را فقط به حیطه جنس مذکر محدود می کند و زنان را به طور ضمنی از این عرصه ها کنار می گذارد.
برخی رهنمودهای کلی برای اجتناب از جنسیت گرایی در رسانه ها از تاکید بر مشخصات جسمی، نقش مادری و جایگاه خانوادگی زنان حتی الامکان خودداری کنید، مگر آنکه اجتناب ناپذیر باشد (می توان در این مواقع، مثلاً از خود پرسید که انعکاس این اطلاعات در مورد مردان لازم است؟)
ضروری است که مخاطب خود را به درستی تشخیص دهید و مطمئن شوید که هنگام نقل قول از «کارشناسان» یا «شاهدان» برابری جنسیتی را رعایت کرده اید.
▪ شخصیت مستقل زنان (عنوان، اسم و نظرات آنها) را منعکس کنید و هیچ گاه آنها را به عنوان «همسر آقای» خطاب نکنید.
▪ سعی کنید از توصیف هایی که محدودیت های تاریخی زنان را در جامعه پررنگ تر می کند یا نقش آنها را در جامعه بی اهمیت جلوه داده و سوءاستفاده از زنان را تبلیغ می کند، خودداری کنید. دقت کنید نقش هایی را به جنسیت ها نسبت ندهید که تقویت کننده جهت گیری های کلیشه ای در جامعه باشد. استفاده از توصیف هایی چون «پرستار مرد» و «پزشک زن» به تبعیض جنسی در جامعه دامن می زند، زیرا تلویحاً این نکته را تداعی می کند که دستیابی به سطحی از مهارت که لازمه یک پزشک است برای زنان «غیرطبیعی» است یا اینکه کار کردن به عنوان یک پرستار برای مردان غیرمعمول است، زیرا پرستاری اساساً یک حرفه زنانه است.
▪ سعی کنید هر دو جنس را ابنای بشر بنامید و آنها را با مجموعه ای از پیشداوری های پذیرفته شده در جامعه معرفی نکنید. برای دامن زدن به بحث در جامعه و کمک به ارتقای سطح آگاهی مردم درباره برابری جنسیتی، باید سعی کنید مسائلی را که از اهمیت واقعی برای زنان برخوردار است در حیطه کاری خویش برجسته کنید.
باید دانست که برابری واقعی جنسیتی هم زنان و هم مردان را از قید محدودیت های از پیش تعیین شده رهایی می بخشد.

منبع : روزنامه شرق