۸ مدال المپیک برای پینگ پنگ چین

چینی ها مسابقات اخیر تنیس روی میز المپیک پکن را چنان قبضه کردند که حتی به باور خودشان هم نمی آمد. گرفتن ۸ مدال و دروکردن عناوین، یکی بعد از دیگری کاری بود که چینی ها انجام دادند و در روز پایانی مسابقات این رشته در پکن هر سه رتبه انفرادی مردان را هم به دست آوردند تا جای هیچ حرف و تردیدی را باقی نگذارند. با این که چینی ها سال ها است بر این رشته حکم می رانند و مدال های رقابت های جهانی و المپیک مایملک آنها بوده، اما ابعاد پیروزی جدیدشان برای خود آنها هم غیرمنتظره بود. لیو گولیانگ قهرمان سابق تنیس روی میز جهان که در اواخر دهه ۱۹۷۰ و اوایل دهه ۱۹۸۰ سر به بام این ورزش می سایید و اینک مربی تیم ملی چین است. می گوید: «شاگردان من واقعاً عالی کار کردند تا بهترین نمایش ها و بالاترین دستاوردها را داشته باشیم. راستش را بخواهید هرگز فکر نمی کردم حاصل کار ما این قدر درخشان باشد و بالنسبه آسان هم به دست آید.» عجیب تر آن که یورگن پرسون پینگ پنگ باز مسن سوئدی تنها ورزشکار غیرچینی بود که به جمع ۴ نفر نهایی انفرادی مردان پیوست، اما او نیز در بازی رده بندی به وانگ لیکین از چین باخت تا چهارم شود و همانطور که قبلاً گفتیم هر ۳ مدال این قسمت سهم چینی ها شود.
● از آغاز
پرسون که چنین کرد در آستانه ۴۳ سالگی است و به دنبال اولین مدال المپیکی خود طی ۶ دوره حضور خود در این رقابتها بود. او شروعی خوب در برابر وانگ لیکین داشت اما بعداً پسروی کرد و تسلیم تاپ اسپین های سریعی شد که نواختن آنها از نقاط قوت و تخصص های بازیکنان چین است.
وقتی کار به بازی فینال این رده کشیده شد. دو چینی دیگر رودررو ایستادند تا از آغاز مشخص باشد که طلا (و ایضاً نقره) صاحب و مقصدی به جز اردوی میزبان ندارد. در این بازی مالین که در جدول جهانی تنیس روی میز مردان دوم است، در برابر وانگ هائو که اول است، به برتری رسید و پرونده کل رقابتها را بست.
‌ ● مثل مایکل فلپس!
همانطور که مایکل فلپس امریکایی با نشانه گرفتن ۸ طلا و تصاحب تمامی آنها در مسابقات شنای المپیک پکن مجالی به حریفان نداد، پینگ پنگ بازان چین نیز در روندی مشابه امیدهای حریفان خود را زایل کردند و دست نیافتنی نشان دادند و به همان قدر مدال و افتخار رسیدند که از آنها انتظار می رفت و وعده اش را داده بودند و هواداران مایل بودند در یک المپیک خانگی ناظر آن باشند. وانگ لیکین پس از شکست دادن پرسون در بازی رده بندی انفرادی مردان و به واقع بعد از غلبه بر مردی که بیش از ۲۵ سال در عضویت تیم ملی پینگ پنگ سوئد بوده و در زمینه دیرپایی هموطن مشهورش یان اووه والدنر را هم پشت سر نهاده است، می گوید: «قبل از شروع رقابتها هدف اصلی من و یارانم این بود که به هیچ عنوان به خارجی ها و ورزشکاران غیرچینی حاضر در المپیک راه و میدان ندهیم و تمامی عناوین را مال خود کنیم و غلبه من بر پرسون در همین راستا مصداق و معنا می یابد.»
● سال های پیش رو
پیشتر چین در قسمت های تیمی مردان و زنان هم در بیست و نهمین دوره بازی های المپیک اول شده بود و به نظر می رسد که این تم حاکم بر رقابت های عمده این رشته در سال های پیش رو و به عنوان مثال المپیک ۲۰۱۲ لندن هم باشد. چین در پکن، در قسمت انفرادی زنان هم هر سه مدال را تصاحب کرد و به رغم تمامی پیشینه درخشان و پیروزی های پرشمار و یکطرفه اش در این رشته، کسب ۸ مدال در این رشته در المپیک چیزی بی سابقه بود و بقیه کشورها را به تماشاگران و مدعوین بی نقش این مسابقات بدل کرد. پیش از این دوره بازی ها، تنها دوره المپیک که چین توانسته بود در یک دوره بازی ها، هر ۳ مدال یکی از مواد پینگ پنگ را به دست بیاورد، به المپیک ۱۹۸۸ در سئول مربوط می شد که آن اتفاق در انفرادی زنان شکل گرفته بود. بیست سال بعد از آن تاریخ، آن حکومت به شکل وسیع تری در پکن تکرار شده و به انفرادی زنان محدود و منحصر نگشته است.
● چرا این قدر قوی هستید !
این برتری های وسیع و بیشتر شدن آن در جریان رقابت های اخیر پکن چیزی است که برخی دست اندرکاران طراز اول پینگ پنگ نیز آن را مثبت تلقی نکرده و بابت آن ابراز نگرانی نموده اند. ارشدترین آنها آدهام شارارا رئیس فدراسیون بین المللی تنیس روی میز است که می گوید: «آن چه اینک می بینم، برای این ورزش و رشد آن خوب نیست ولی نمی توان چین را بابت آن مذمت کرد و به آنها گفت که چرا این قدر قوی هستید و اگر قرار باشد از کسی پرس و جو کرد، باید از سایر کشورها باشد که به چه سبب خود را بیشتر تقویت نمی کنند تا آنها هم بدرخشند و مانع از قهرمانی های مکرر چین شوند. درست نیست که سدی جلوی فتوحات پرشمار چین در این رشته ایجاد کنیم و اگر بخواهیم نیز نمی توانیم، اما این یک نیاز مسلم است که سایر کشورها بپاخیزند و سطح کار خود را ارتقا بخشند و کاری کنند که مدال های جهانی این طور به دست چین به تاراج نرود.»
مسابقه فینال انفرادی مردان در مسابقات المپیک پکن در شرایطی برگزار شد که از قبل ۳ پرچم چین بر روی میله های اهتزاز پرچم کشورهای برتر این رده نصب شده بود، زیرا از پیش محرز بود که هر ۳ رتبه نخست به این کشور می رسد و پرسون آخرین سد و مانع باقی مانده نیز همانطور که قبلاً گفتیم با شکست در برابر وانگ لیکین امکان ایستادن برسکو و نقص کردن جشن چینی ها را در این رده نیافته بود. در نهایت و در پایان یک فینال بالنسبه تماشایی، مالین چینی در برابر هموطنش وانگ هائو صاحب پیروزی ۱ـ۴ با ریز نتایج ۹ـ،۱۱ ۹ـ،۱۱ ۱۱ـ،۶ ۷ـ۱۱ و ۹ـ۱۱ شد. هر دو طرف کوشیدند با تکنیک ها و ضربات تند و کات دارشان دیگری را از میدان بدر کنند و برخی ضربات «والی» آنها فوق العاده بود، اما در نهایت مالین بود که کم اشتباه تر از هموطنش ظاهر شد. برای وانگ هائو که در جدول جهانی تنیس روی میز مردان حائز رتبه اول است، این یک حضور تلخ دیگر در فینال المپیک ها بود، زیرا او چهار سال پیش در دیدار نهایی المپیک آتن نیز تسلیم رقیب اهل کره جنوبی خود «ریو سئونگ مین» شده و باز به نقره اکتفا کرده بود.
● غیرقابل اجتناب
دیدار رده بندی همان طور که قبلاً گفتیم محل ناکامی پرسون سوئدی در برابر رقیب چینی اش وانگ لیکین بود و نتیجه یک طرفه ۰ـ۴ (۱۱ـ،۱۳ ۲ـ،۱۱ ۵ـ۱۱ و ۹ـ۱۱) به سود تنیسور چینی به ثبت رسید. سناریوی این مسابقه در بسیاری از دقایق تکراری و برای پرسون غیرقابل اجتناب بود، زیرا او ضربات اولیه حریف را فقط به گونه ای برمی گرداند که وانگ لیکین می توانست بلافاصله روی آن آبشارهای سنگین تری را روی میز او بخواباند.قبل از شروع گیم چهارم (و آخر) پرسون نیاز به رسیدگی پزشکان به وضعیت خود را پیدا کرد، زیرا بر اثر فشار مسابقه دچار گرفتگی عضلات پا شده بود و با این وجود چنین حضور و مقاومتی از یک مرد ۴۳ ساله در این سطح از ورزش قهرمانی و مراحل نهایی پینگ پنگ المپیک چیزی بود که همگان را به تحسین پرسون واداشت.
این شامل لیوگولیانگ مربی چین هم شد که گفت: «از کارهای پرسون و روحیه فوق العاده اش متعجب می شوم. با این که ۰ـ۳ عقب بود و پایش هم گرفته بود و دیگر یاری نمی کرد، اما خیال رها کردن کار را نداشت. او تقریباً با ما «هم عصر» بود اما هنوز به بازی کردن ادامه می دهد. نسل فعلی پینگ پنگ ما وقتی بچه بودند، می نشستند و بازی های پرسون را تماشا می کردند و از آن لذت می بردند، ولی او همچنان دارد بازی می کند و این شگفت انگیز و نشانگر جوهره وجودی عالی اوست.»
● غیرقابل شمارش
اما پرسون که بازی رده بندی المپیک ۲۰۰۰ سیدنی و مدال برنز آن دوره را نیز با قبول شکستی دیگر در برابر چینی ها از دست داد، به رغم تمجید فراوان و به حق آنها از وی معترف است که کسی حریف چین در این ورزش نمی شود و ساقط کردن حکومت آنها تقریباً غیرممکن است. قهرمان دیرپایی که اول بار در اواخر دهه ۱۹۷۰ پیراهن ملی سوئد را به تن کرد، می گوید: «مشکل این است که پینگ پنگ بازان برجسته چین به یکی دو نفر ختم نمی شوند و غیرقابل شمارش اند و سر هر کدام که بلایی بیاورید، یکی دیگر هست که اول شود! تنها کاری که از دست من برآمده، ادامه حضور در صحنه و جنگیدن و مسابقه دادن با آنها است، با این امید که نسل جوان تر مرا ببینند و روحیه بگیرند و مثل من با چینی ها رقابت کنند و امیدوار بمانند که یک روز ماجرا عوض شود.»
اما این که آن روز چه زمانی است، هیچ کس نمی داند!

وصال روحانی‎/ منبع: Asian News

منبع : روزنامه ایران