چگونه «تیم هنمن» راکت ها را آویخت؟

«تیم هنمن» تنیسور سرشناس بریتانیایی همان طور که پیش تر اعلام کرده بود، در پایان تابستان امسال از صحنه های تنیس برای همیشه خداحافظی کرده و راکت ها را لااقل در سطح قهرمانی و در صحنه مسابقات خواهد آویخت. وداع او پس از شکست در۴ ست در برابر جو ویلفرید تسونگای فرانسوی در مرحله دوم رقابت های تنیس یو.اس.اوپن ۲۰۰۷ در نیویورک قطعیت یافت و با این که او تا قبل از پایان سال جاری (میلادی) در یکی دو تورنمنت دیگر و منجمله مسابقه با کرواسی در جام دیویس حضور می یابد، اما کارش را باید از حالا پایان یافته دانست. خود او می گوید: «زمانش رسیده بود و نمی شد آن را انکار کرد.
تردیدی در ذهنم و ابهامی در مورد وضع و جایگاهم در ورزش تنیس ندارم. هم من به این ورزش تا سر حد امکان خدمت کرده ام و هم این رشته به من امتیازات فراوانی را رسانده است. هرچه هست دوران ورزشی پربار و یک زندگی فوق العاده را پشت سر گذاشته ام و همین که توانسته ام در چنین سطحی به بازی بپردازم و در حضور این تعداد تماشاگر و در تقابل با چنین بازیکنان و رقبایی نتیجه بگیرم، کار بسیار ارزشمندی بوده است. این چیزی است که در سال های دوری ام از تنیس قهرمانی جای خالی اش را بشدت حس خواهم کرد.»
● انواع مصدومیت ها
هنمن که ۳۳ ساله شده، در این فصل با انواع مصدومیت ها و بخصوص ناراحتی زانو و کمر مواجه بوده است و به همین سبب صاحب رکوردی بهتر از ۶ برد و ۱۲ باخت نیست. اشک ریختن به خاطر ترک گفتن صحنه های بزرگ تنیس مسأله ای است که هنمن می کوشیده به آن تن ندهد، اما خودش هم معترف است که این کار و کنترل بر احساساتش در هفته های اخیر آسان نبوده است.
هنمن در تمام ۱۲-۱۰ سال اخیر، هنگامی که ویمبلدون مطرح ترین تورنمنت تنیس جهان و مشهورترین مسابقه در میان گرنداسلم های ۴گانه برگزار می شود، بار توقعات فراوان مردم کشورش را بر دوش می کشیده ولی آنها از او قهرمانی را می طلبیده اند و او نتوانسته است آن را تحقق بخشد.
به واقع از اواسط دهه ۱۹۳۰ که «فرد پری» بریتانیایی ۳ بار متوالی ویمبلدون را برد، هیچ بریتانیایی نتوانسته است ویمبلدون را در قسمت انفرادی مردان فتح کند، ولی بریتانیایی بی توجه به این مسأله هرگاه که چمن های مجموعه ویمبلدون پذیرای زبده تنیسورهای عالم در این تورنمنت ۲ هفته ای بوده، باز از وی خواسته اند که در تقابل با حریفانی قوی تر از خود پیروز شود و جام قهرمان ویمبلدون را به دست آورد و طبعاً او نتوانسته است.
بیشترین حدی که وی به این مهم نزدیک شد، به سال ۲۰۰۱ مربوط می شود که او در نیمه نهایی مبارزه ای نزدیک را به گوران ایوانی سویچ باخت و همین تنیسور مشهور کرواسی در آن سال تک قهرمانی اش را در ویمبلدون کسب کرد. البته هنمن ۳ بار دیگر نیز به نیمه نهایی این تورنمنت خاطره انگیز رسید و در این راه از بازی «سرو.اند.والی» خود که با زمین های چمن همخوانی کامل دارد، سود جست اما قهرمانی هرگز به وی میل نکرد.
● این شکست
از دید هنمن هر شکستی، ناکامی نیست و به اعتقاد وی نباید هر باختی را در یک مسابقه به معنا و مثابه تمام شدن کار یک تنیسور تلقی کرد. «در یک تورنمنت گرنداسلم ۱۲۸ نفر پای در میدان می گذارند و در نهایت فقط یک نفر قهرمان می شود. آیا این بدان معنا است که هر ۱۲۷ بازیکن دیگر مضمحل شده اند و باید فقط ناکامی را به نام شان نوشت؟
این روش و راهی نیست که من به ماجرا نگاه می کنم». از نظر هنمن، روژه فده رر سخت ترین حریفی است که او در عمرش در برابر خود دیده است و هیچ کس به اندازه تنیسور سوئیسی شماره یک مردان جهان در ۵ سال اخیر در برابر وی و سایر رقبا قدرتمندانه عمل نکرده است. هنمن می گوید: «شاید رسیدن به نیمه نهایی گرنداسلم اوپن فرانسه به سال ۲۰۰۴ غرورانگیزترین لحظات عمر ورزشی مرا شکل داده باشد و در نقطه مقابل هیچ گاه از یاد نبرده ام که چقدر آسان مسابقه ام با ایوانی سویچ در مرحله نیمه نهایی ویمبلدون ۲۰۰۱ را از دست دادم. این دیداری بود که بسیار طولانی از آب درآمد و به سبب بارندگی و وقفه ای که در آن افتاد به ۲ روز بسط یافت و در پایان روز نخست ناتمام ماند و به این سبب باید تأثیر منفی دیرپایی را بر روی من گذاشته باشد، اما حقیقت آن است که من خودم را آنقدرها هم بابت این مسأله اذیت و ناراحت نکردم و دچار بی خوابی هم بابت آن نشده ام».
هنمن در یو.اس.اوپن امسال به کسی باخت که ظاهراً از نام و رسم چندانی در جهان تنیس بهره نمی برد، اما تسونگا کسی است که سابقه فتح یو.اس.اوپن در رده سنی جوانان به سال ۲۰۰۳ را دارد و در ۲۲ سالگی بازیکنی است که نسبت به آن زمان پخته تر و کارآمدتر شده است.
● پس از روسدسکی
هنمن که به این ترتیب هیچ گرنداسلمی را نبرد اما در ۱۱ تورنمنت رسمی تنیس وابسته به «ATP» (اتحادیه تنیس حرفه ای مردان) قهرمانی را تصاحب کرد در شرایطی کنار می رود که ۶ ماه پیش از وی گرگ روسدسکی دیگر تنیسور برجسته ۱۲-۱۰ سال اخیر بریتانیا نیز کفش ها و راکت ها را در ۳۸ سالگی آویخته بود.
به جای هر دوی اینان بریتانیا اینک اندی مورای را دارد که یک تنیسور اسکاتلندی بلندبالا و ۲۱ ساله و مستعد است و اگر به روال ۴-۳ سال اخیر به پیشرفت اش ادامه دهد می تواند حتی در گرنداسلم ها نیز قهرمان شود. قدر مسلم این که هنمن بار سنگین حفظ و حمل امیدهای فراوان تنیس بریتانیا را که بر روی دوش و شانه های خود می کشید، بر زمین نهاده است و حالا وقت دارد که به اندازه کافی استراحت کند.
● قهرمان در یک نگاه
▪ نام: تیم هنمن ـ ملیت: بریتانیایی ـ متولد: ۶ سپتامبر ۱۹۷۴
▪ قد: ۱‎/۸۵ متر ـ وزن: ۷۷ کیلو ـ سال حرفه ای شدن: ۱۹۹۴
▪ مجموع جوایز نقدی فتح شده: ۱۱‎/۷ میلیون دلار ـ تعداد عناوین قهرمانی رسمی: ۱۱ مورد ـ نتایج حاصله در مسابقات رسمی: ۴۹۵ برد و ۲۷۴ باخت ـ تعداد عناوین قهرمانی دوبل: ۴ مورد ـ ریز نتایج دوبل: ۸۸ برد و ۸۱ شکست ـ بالاترین رتبه در جدول جهانی تنیس مردان: چهارم (در جولای ۲۰۰۲) ـ رنکینگ قبل از بازنشستگی: نود و دوم ـ نخستین عنوان قهرمانی: سیدنی ۱۹۹۷ ـ بهترین حاصل کار در گرنداسلم ها: نیمه نهایی ویمبلدون در ۹۸ ، ۹۹ ، ۲۰۰۱ و ،۲۰۰۲ نیمه پایانی اوپن فرانسه ۲۰۰۴ و نیمه نهایی یو.اس.اوپن ۲۰۰۴.

وصال روحانی ‎
منبع: Evening Standard

منبع : روزنامه ایران