میرزا علیرضا تجلی اردکانی

جنسیت: مرد
نام پدر: کمال‌الدین حسین
تخلص: تجلی
تولد و وفات: ( ... - ۱۰۵۸) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: عالم ، ادیب و شاعر
وی از شاگردان مشهور محقق خوانساری و از بزرگان اردکان بود که در آغاز جوانی به اصفهان رفت و در آنجا به‌ کسب دانش پرداخت و پس از مدتی تعلّم ، در خدمت محقق مذکور سفری به هند کرد و بعد از مدتی به اصفهان بازگشت و به‌ سبب مقام علمی که داشت در آن شهر شهرت بسیار یافت و به‌ مرتبۀ مدرسی مدرسه دالده رسید و شاه‌عباس دوم به‌ سال ۱۰۷۲ق محلی را در اردکان به‌ رسم سیورغال بدو واگذاشت و او در همان‌حال که حوزۀ درسی خود را اداره می‌کرد به تألیف و تصنیف و سرودن شعر نیز سرگرم بود. تجلی پس از چند سال به مکه و از آنجا به شیراز رفت و همان‌جا ماند تا بدرود حیات گفت. تجلی در موضوع‌های علمی و دینی اثرهایی دارد ، از آن‌جمله است: "رساله"‌ای به فارسی در منع نمازجمعه در غیبت امام که ملحقاتی بر آن در رد رسالۀ ملامحمدباقر خراسانی دربارۀ وجوب عینی آن افزود که خود حکم رساله‌ای مستقل دارد. از آثار وی: "تفسیری بر قرآن" ، به فارسی؛ رساله‌ای درباره امامت به فارسی به‌نام "سفینهٔ‌النجاهٔ"؛ "دیوان" قصیده و غزل؛ مثنویی به‌نام "معراج‌الخیال"؛ "حاشیۀ علی حاشیهٔ‌المولی عبدالله فی‌المنطق".

منبع : مطالب ارسالی