گسست اول

یکی از گسست های موجود در صنایع ما گسست بین دانشگاهها و صنایع است . شاید سوال کنید مگر می شود گسست وجود داشته وقتی فارغ التحصیلان دانشگاهها هستند که جذب صنعت می شوند. این در ظاهر درست است ولی وقتی به کنه قضیه می رویم م یبینیم که هر کدام راه خود را می روند. در شرایط فعلی برای مثال ما در حال جذب نیروهای فوق دیپلم در رشته های سرامیک برق مکانیک و کامپیوتر هستیم ولی هر چه جستجو می کنیم کمتر می یابیم . ولی لیسانسیه هایی که حاضر هستند همین کار را بکنند فراوان هستند که سیاست ما جذب آنها نیست . یا فارغ التحصیلانی می ایند که روشن و خاموش کردن کامپیوتر را نمی دانند . یا در فلان کارخانه بیسواد و تحصیلکرده هر دو یک حقوق می گیرند و آنهم حداقل حقوق طبق قانون کار . شما تا کنون بارها و بارها دیده اید که سخنرانان متعدد سیاسی به دانشگاهها دعوت شده اند ولی کدام مورد را بصورت مرتب دیده اید که یک مدیر صنعتی حتی در دانشکده های مرتبط مثل صنایع و مدیریت دعوت شوند تا با دانشجویان سخن بگویند . استاد ما در برج عاج خویش نشسته است و مثلا روشهای تیلوری مدیریت در صنایع را به تمسخر می گیرد و مدیر ما هم دیدگاههای استاد را ایده آلیستی می داند و خواب پیتر دراکر را می بیند و تیلوری عمل می کند .یا سعی می کند لنگان لنگان در عرصه عمل و مشکلات متعدد مانند دریافت وام و …. اندیشه های نوین را پیاده میکند.هیچ کدام هم در فضای همدیگر نیستند . هر دو یک خط کشیده اند ان وسط و به حیطه هم کار ندارند . داتشجو تربیت می شود بدون اینکه با صنعت اشنا باشد . مدیر هم با شنا کردن در اقیانوس شنا را یاد می گیرد و خودش را روی اب نگه می دارد …

منبع : خاطرات یک مدیر