دانش روز نیاز مربیان داخلی

از میان بیش از ۴۰ فدراسیون ورزشی موجود در كشورمان تقریباً اكثر آنها از مربیان خارجی در سطوح پایه، میانی و رأس تیم‌های ملی خود بهره می‌برند كه این امر بیانگر آن است كه دانش روز نیاز مبرم بازیكنان و از همه مهم‌تر مربیان داخلی است‌.
با نگاهی به فدراسیون‌های ورزشی كشورمان در می‌یابیم كه شاید تعداد رشته‌هایی كه از مربیان خارجی در قسمت آقایان و بانوان بهره نمی‌برند به تعداد انگشتان یك دست هم نرسد، تیروكمان، سپك تاكرا، كبدی، قایقرانی، چوگان،‌هاكی، هندبال، ژیمناستیك، دوومیدانی، پینگ پنگ، واترپلو، شیرجه، بدمینتون، دوچرخه‌سواری، تكواندو، فوتبال، جودو، والیبال، بسكتبال و اسكواش جزو فدراسیون‌هایی هستند كه در حال حاضر در سطوح پایه، تیم‌های ملی و حتی شهرستان‌‌ها مربیان خارجی به خدمت گرفته و سعی دارند ضمن آموزش بازیكنان و مربیان داخلی، سطح علمی و فنی آنها را به روز بکنند كه در این بین در رشته‌هایی همچون اسكیت، دارت، شنا، ووشو، شطرنج و بوكس این نیاز احساس شده و با توجه به رایزنی‌هایی كه مسؤولان كمیته ملی المپیك و سازمان‌تربیت بدنی داشته‌اند آنها هم تا چندی دیگر در صدد جذب مربیان خارجی برخواهند آمد‌.
برخی فدراسیون‌‌ها همچون وزنه‌برداری هر چند در حال حاضر از مربی خارجی بهره نمی‌برند ولی همین چند ماه پیش بود كه آنها یكی از گران‌ترین مربیان خارجی شاغل در ایران را (ایوانف) به دلیل مشكل مثبت بودن تست دوپینگ برخی از بازیكنان ملی‌پوش از دست دادند‌.
كشتی و كاراته در حال حاضر در عدم استفاده از مربیان خارجی نسبت به دیگر فدراسیون‌‌ها وضعیت به مراتب بهتری دارند و این نیاز در آنها احساس نمی‌شود‌.
تأكید بر نتیجه‌گیری تیم‌های ملی ورزش كشورمان در مسابقات برون مرزی باعث شد فدراسیون‌‌ها با هماهنگی كمیته ملی المپیك و سازمان اقدام به معرفی و سپس جذب مربیان خارجی تیم‌های ملی خود كنند به طوری كه به نظر می‌رسد فدراسیون‌‌ها برای جذب مربیان خارجی با یكدیگر رقابت گذاشته‌اند از طرفی مبلغ پیشنهادی مربیان خارجی برای حضور در كشورمان تأثیر بسزایی در جذب آنها دارد چرا كه با نگاهی به مبالغ قراردادهای كوچ‌های خارجی حاضر در ایران در می‌یابیم كه آنها جزو مربیان درجه دو و سه جهانی هستند و به ندرت پای مربیان درجه یك جهانی برای هدایت حداقل یك ساله تیم‌های ملی به كشورمان باز شده است كه این امر بیانگر كمبودهای ارزی بودجه كمیته ملی المپیك در جذب مربیان مورد نظر فدراسیون‌‌هاست‌.
هر چند بسیاری از این مربیان خارجی با حضور در رشته‌های مختلف ورزشی كشورمان توانستند به رشد و جهش آنها در عرصه داخلی و خارجی كمك كرده و حتی باعث كسب عناوین معتبری در عرصه قاره‌ای و جهانی برای كشورمان شند ولی واقعیت آن است كه نمی‌شود برای همیشه در تیم‌های ملی از مربیان خارجی بهره برد.
یكی از برنامه‌های فدراسیون‌‌ها باید آن باشد كه بتوانند از دل مربیان جوان فعلی و بازیكنان پا به سن گذاشته برای پشتوانه‌سازی در امر مربیان با تجربه اقدام كنند از طرفی تأكید فدراسیون در امر فراگیری زبان انگلیسی برای مربیان و داوران جوان كشورمان می‌تواند روند فراگیری مسائل علمی مربوط به هر ورزش را تسریع كند هر چند جذب مربیان خارجی و یا مدرسان بین‌المللی برای هر رشته ورزشی با توجه به سرعت پیشرفت ابعاد تكنیكی و تاكتیكی هر ورزش امری است اجتناب ناپذیر ولی متأسفانه به نظر می‌رسد این امر به‌رغم هزینه بر بودن برای كمیته ملی المپیك و سازمان هدفمند نیست، در حال حاضر قهرمانان بسیاری در رشته‌های ورزشی مختلف می‌بینیم كه در طول دوران قهرمانی خود از تجربیات و دانش چندین مربی خارجی بهره برده‌اند ولی درحال حاضر از آنها به عنوان مربی در تیم‌های ملی استفاده نمی‌شود‌.
به نظر می‌رسد حضور مربیان خارجی در تیم‌های ملی كشورمان بیشتر برای آنها جنبه دانش‌آموزی و كسب تجربه دارد تا برای بازیكنان و مربیان كشورمان‌، چه بسا بسیاری از مربیان نسبتاً خوب خارجی در رشته‌های مختلف به كشورمان آمدند ولی از كنار آنها مربیان داخلی نتوانستند بهره لازم را ببرند‌.
بدون‌تردید كمیته ملی المپیك و سازمان‌تربیت بدنی می‌توانند ضمن درخواست از فدراسیون‌‌ها جهت هر چه بهتر فعال كردن كمیته‌های آموزشی خود‌، جهت ارتقای دانش مربیان و داوران بهره ببرند تا در یك زمان تعیین شده هر فدراسیون چند مربی در سطح تیم‌ملی آن هم آشنا به علم روز و زبان انگلیسی داشته باشد تا ضمن اعزام آنها به رویدادهای برون مرزی و آشنایی با نحوه كار مربیان موفق، در صورت لزوم از مدرسان جهانی برای آموزش مربیان كشورمان بهره ببریم.
نكته پایانی آنكه بعضاً مربیانی در داخل كشورمان وجود دارند كه چیزی كمتر از مربیان خارجی ندارند ولی در دریافت حقوق مبلغی بسیار پایین‌تر از همتایان خارجی خود می‌گیرند كه رفع این نقیصه بزرگ باید در دستور كار مسؤولان قرار گیرد‌.

حسین رامادان

منبع : روزنامه پاس جوان