در پی انگیزه ای برای بهتر شدن

راه های مختلفی وجود دارد تا از طریق آن به كودكان یاد بدهیم كه چطور به سایرین احترام بگذارند. والدین عادت دارند همه چیز را به فرزندانشان امر كنند: «همانطور كه من می گویم باید رفتار كنی.» «باید به مادرت احترام بگذاری.» و... در واقع، والدین می توانند دستورات خود را به كودكان تحمیل كنند، اما نمی توانند آن ها را به احترام گذاشتن امر كنند. ما می توانیم فرزندانمان را وادار كنیم آنطور كه ما می خواهیم رفتار كنند، اما نمی توانیم مجبورشان كنیم كه به ما و بقیه مردم احترام بگذارند. احترام را باید به دست آورد.
احترام فقط با خوب و مهربان بودن به دست نمی آید. البته خوب بودن هیچ اشكالی ندارد، اما پدر یا مادری كه با خوبی و مهربانی بیش از حد با فرزندانشان رفتار می كنند، مطمئناً فرزند یكدنده و سخت گیری را بار خواهند آورد. كسب احترام به چیزی فرای خوب و مهربان بودن صرف نیاز دارد.
ترفند دیگری برای كسب احترام وجود دارد، والدین سعی می كنند با گوشزد كردن خطاهای فرزندانشان باعث شوند آن ها بهتر رفتار كنند.
این اصلاً روش مناسبی نیست. كودكان وقتی احساس می كنند از آن ها انتقاد شده و طرد شده اند، هیچ انگیزه ای برای بهتر شدن ندارند. وقتی كودكان مورد انتقاد قرار می گیرند، به جای بهبود آن می كوشند خودشان یا دیگران را محكوم كنند.
● احترام بگذار تا احترام بگذارم
افرادی كه بیشتر مورد احترام هستند، از تركیبی منحصر به فرد از دوست داشته شدن و ایجاد محدودیت به گونه ای محكم اما مهربانانه استفاده می كنند. با این كه كودكان تصور می كنند هیچ نیازی به پند و اندرز ندارند، اما اگر این نصیحت ها در قالب یك رابطه محبت آمیز و حمایت كننده باشد، می تواند آن ها را به داشتن رفتارهای مناسب و خوب تحریك كند. كودكان به محدودیت نیز نیاز دارند، اما این محدودیت ها هم می تواند با نرمی، مهربانی و احترام برای آن ها وضع شود.
كودكان زمانی یاد می گیرند به سایرین احترام بگذارند كه افرادی كه برایشان مهم هستند، الگویی از احترام گذاشتن باشند.
اگر كودكان ببینند كه ما نزدیك ترین افراد به آن ها هستیم، به دیگران و ارزش هایمان احترام می گذاریم، به نفعشان خواهد بود. ما می توانیم مدام در مورد چنین الگوهایی با كودكانمان صحبت كنیم و این نمونه های اخلاقی را تحسین كنیم و برعكس می توانیم افرادی را كه اذیتمان می كنند یا با ما فرق دارند، مردمانی از كشوری دیگر، با اعتقادات یا باورهایی متفاوت، را پیش آن ها نكوهش كنیم. احترام گذاشتن ما به افرادی كه با ما فرق دارند خود می تواند نمونه ای برای الگوپذیری كودكان باشد.
این به آن معنا نیست كه با آن چه بقیه مردم انجام می دهند یا باور دارند هم عقیده ایم. باید برای آن ها توضیح دهیم كه هر انسانی می تواند باور خاص خود را داشته باشد و با این كه كاملاً متضاد باور ماست ما باید به او و اعتقاداتش احترام بگذاریم.
احترام مبنای رابطه های مستحكم و پردوام است و می تواند نتیجه طبیعی برخورد و رفتار صحیح والدین با كودكانشان باشد.افرادی كه بیش از همه به آن ها احترام می گذارید چه كسانی هستند؟ چه كرده اند تا توانسته اند احترام شما را جلب نمایند؟
به چه راه هایی به كودكانتان احترام می گذارید؟ به حرف هایی كه می زنند با احترام گوش می دهید؟ یا سعی می كنید با آن ها وقتتان را بگذرانید؟ آیا سعی می كنید به علایق آن ها احترام بگذارید؟)
● بهترین راه نشان دادن احترام به فرزندتان
وقتی مردم بیش از آنچه هستند ادعا می كنند كه خوب هستند، ما اشكالات آن ها را بیشتر می بینیم، وقتی به قصور و اشتباهاتشان اعتراف می كنند، ما بیشتر از آن ها چشم پوشی می كنیم. به خصوص وقتی می دانیم سعی می كنند بهتر باشند، آیا شما هم كوتاهی ها و اشتباهاتتان را با كودكانتان درمیان می گذارید و از آن ها درخواست كمك می كنید؟ مثلاً ممكن است بگویید: «من وقتی خسته ام خیلی زود عصبانی می شوم و سرت داد می زنم و آنطور كه باید و شاید به تو محبت نمی كنم. امیدوارم تو من را ببخشی و كمی تحملم كنی.»

منبع : روزنامه جوان