موسیقی موتور حرکت من است

كورت مازور(‌Kurt Masur‌) از مشهورترین رهبران اركستر در جهان است. او بعد از فروپاشی دیوار برلین برای مدت كوتاهی به سیاست روی آورد و نامش حتی به عنوان كاندیدای ریاست جمهوری آلمان بر سر زبان‌ها بود. مازور ۱۸ژوییه ۸۰ ساله شد. در حالی كه دیگران جشن تولد خود را در آرامش برگزار می‌كنند، مازور حتی در این روز هم به چیز دیگری می‌اندیشد. او سال‌روز ۸۰ سالگی‌اش را در حال اجرا سمفونی‌ هفتم بروكنر(‌Bruckner‌) و سرناد چایكوفسكی (‌Tschaikowsky‌) و رهبری اركستر فیلارمونیك لندن(‌London Philarmonic Orchestra‌) و اركستر ملی فرانسه (‌Orchestre National de France‌) در رویال آلبرت هال(‌Royal Albert Hall‌) لندن جشن می‌گیرد. این حادثه هنری برای اولین‌بار است كه در تاریخ موسیقی رخ می‌دهد. شاید جشنی كه شایسته یك هنرمند است.
حدود ۸۰۰۰ نفر از تمام دنیا در این كنسرت شركت خواهند كرد تا ۸۰سالگی مازور را به او تبریك بگویند.كورت مازور در شلزیشن بریگ(‌Schlesischen Brieg‌)، كه در آلمان شرقی قرار دارد، به عنوان فرزند یك مهندس به‌دنیا آمد. او برای رسیدن به مقام رهبری اركستر مسیر غیرعادی را طی كرده است. مازور در ابتدا برقكار بود، اما همیشه آرزو داشت، پیانیست شود. انقباض عضلانی انگشتانش، این رویا را از او گرفت. در ۱۷سالگی به جبهه‌های جنگ جهانی دوم فرستاده‌ شد و پس از پایان جنگ در دانشگاه شهر لایپزیگ به تحصیل رشته رهبری اركستر پرداخت، اما درسش را به پایان نرساند. با این حال به عنوان رهبر اركستر در شهر‌های مختلفی چون برلین، ارفورت، درسدن و هم‌چنین شهر‌های اروپایی مشغول به‌كار شد.
مازور از سال ۱۹۷۰ به مدت ۲۶ سال رهبری اركستر فلارمونیك لایپزیگ را در گواندهاوس (‌Gewandhaus‌) عهده‌دار بود. او به این خانه موسیقی كلاسیك شخصیتی جدید بخشید، چیزی كه به نوای گواندهاوس شهرت یافت. مازور در اكتبر ۱۹۸۹، مدت كوتاهی پیش از فروپاشی دیوار برلین، از امضاء‌كنندگان فراخوان تظاهرات بزرگ در آلمان شرقی بود. این تظاهرات هر دوشنبه روبروی كلیسای نیكولا (‌Nikolakirsche‌) در شهر لایپزیگ برای كسب آزادی بیان و علیه خشونت دولت دموكراتیك آلملن شرقی برپا می‌شد.
بسیاری او را قهرمان می‌دانند، اما مازور در این باره می‌گوید: من تنها یكی از تمام انسان‌هایی بودم كه توانسته بودند بر ترسشان غلبه كنند.
اما سیاست برای مازور فقط در راستای احقاق اهداف انسانی او بود، نه مشغولیت دایمی. او به‌پاس تلاش‌های ۲۶ساله‌اش در گواندهاوس لایپزیگ و كوشش‌ برای كسب آزادی‌های اجتماعی به لقب شهروند افتخاری شهر لایپزیگ نایل آمد.با وجود سیاست‌ورزی، مازور به موسیقی وفادار ماند. او از سال ۱۹۹۱ تا سال ۲۰۰۲ رهبری اركستر فلارمونیك نیویورك را بر عهده داشت. مازور هم‌اكنون رهبر اركستر ملی فرانسه(‌Orchestre National de France‌) و دبیراول مؤسسه جهانی فلیكس مندل‌سن بارتلدی(‌Felix-Mandelssohn-Bartholdy‌) است. او خیال بازنشسته شدن ندارد و می‌گوید: موسیقی موتور حركت من است.

منبع : روزنامه همبستگی