جزیره هرمز؛ مرواریدی که اکنون نمی درخشد

شهرت جزیره هرمز اگرچه به اندازه تنگه مشهور و استراتژیک آن نیست، اما این جزیره، بهشت زمین‌شناسان و کانی‌شناسان به شمار می‌رود. جزیره هرمز به واسطه تنوع لایه‌های زمین‌شناسی خود دارای شهرت فراوان و همچنین جذابیت زیادی برای دانشمندان و حتی گردشگران است.
این جزیره که در فاصله ۸ کیلومتری بندرعباس و در مغرب تنگه هرمز واقع است، جمعیتی بالغ بر ۵ هزار نفر را در خود جای داده است.
وجود قلعه پرتغالی‌ها جذابیت این جزیره را بیشتر کرده است، قلعه یاد شده در ضلع غربی جزیره هرمز واقع شده و از شگفتی‌های معماری روزگار گذشته به شمار می آید، رنگ سنگ‌های بنا، شکل و شمایل کلی قلعه، وجود کلیسا، آب‌انبارها و اتاق فرماندهی از ویژگی‌‌های این قلعه است.
مدیرکل میراث فرهنگی هرمزگان می‌گوید: قلعه پرتغالی‌ها به دست یک دریانورد نظامی حدود ۴۸۰ سال پیش (سده پانزدهم میلادی)‌ بنا نهاده شد و به واقع جایگاهی برای توسعه امپراتوری استعماری پرتغالی‌ها در منطقه و استحکام جایگاهی در مسیر جاده ابریشم به شمار می‌رفته است.
پرتغالی‌ها هنگام تسلط بر جزیره هرمز، بسیاری از ساکنان منطقه را با استفاده از سلاح‌های پیشرفته آن زمان (مانند توپ و تفنگ و ...) قتل‌عام کردند.
در سال ۱۰۳۱ هجری شمسی، امامقلی خان، از سرداران شاه عباس صفوی با تقویت ناوگان دریایی ایران، جزیره هرمز همیشه ایرانی را از چنگال استعمارگران خارج کرد.گفتنی است این جزیره اگرچه در گذشته اقتصاد پررونقی داشته، ولی در دهه‌های اخیر بسیاری از آبادانی‌های منطقه در آستانه ویرانی قرار گرفته و جمعیت آن به کمترین میزان خود رسیده است.
به گزارش مهر، کمبود منابع آب شیرین، عدم وجود اسکله مناسب حمل و نقل بار و مسافر، گرانی اقلام اولیه موردنیاز، آب و هوای شرجی و نامناسب، نبود امکانات اولیه اقامت و نبود زیرساخت‌های بهداشتی و درمانی از مجموعه عواملی‌اند که موجبات رکود در این منطقه را فراهم کرده است.
جزیره هرمز به عنوان یکی از جزایر ۱۳ گانه استان هرمزگان نیازمند توجه بیش از پیش مجموعه دستگاه‌ها و ادرات است تا از این رهگذر، به جایگاهی که در خور شأن آن است، دست یابد و این جزیره تاریخی، دوباره همچون مرواریدی بر گستره آبی همیشه فارس ایران بدرخشد.

منبع : روزنامه جام‌جم