زلال سعادت

بارها نام غدیر را شنیده ایم و از یاد و نام غدیر بر خود بالیده ایم غدیری که در سرزمین جحفه در سی میلی شهر مکه قرار داشت، قبل از تقاطع جاده ها در بیابانی باز و وسیع در مسیر سیلاب وادی جحفه. این سیلاب از شرق به غرب جاری می شد و تا دریای سرخ ادامه پیدا می کرد و در این مسیر آبگیرهایی وجود داشت که پس از عبور سیلاب های باقی مانده در آن جمع می شد که به این آبگیرها غدیر می گفتند و یکی از آنها غدیرخم بود ، غدیرخم هرگز روز هجدهم ماه ذی الحجه دهم هجری را از یاد نخواهد برد غدیر در آن روز به همراه ۱۲۰ هزار حاجی از حج برگشته شاهد زیباترین رخداد آفرینش بود. در آن میان ستارگانی چون محمد (ص)، فاطمه (س) و علی (ع) به چشم می خوردند حاجیانی که از بلاد مختلف همقدم و همسو با رسولشان بودند سر از پا نمی شناختند تا هر چه زودتر خود را به منزل رسانند. در این میان که پیامبر قدم در غدیر گذاشت جبرئیل نازل شد و پیامی از طرف خداوند به محمد (ص) ابلاغ کرد:«وَ اِن لَم تَفعَل فَها بَلَغتَ رِسالَتَه» اگر پیام غدیر را نگویی در راه خدا هیچ نکرده ای و آن پیام این است: علی را به عنوان وصی، جانشین و امام به مردم معرفی کنی. سرزمین جحفه اضطراب پیامبر را در رساندن پیام خدا به آن خیل عظیم جمعیت را هرگز از یاد نخواهد برد. روزی را که همچون چشمه ای جوشان خستگی و تشنگی را از تن هزاران حاجی و مسافر جاده حقیقت زدود و آنها را که شاهدان مکتب او بودند در بزرگترین معرفت الهی حاضر کرد. شاهدانی که در عرفه پاک شده بودند، اینک شاهد حقیقت اسلام و اسناد معتبر دعوت پیامبر(ص) خواهند بود تا حجه الوداع پیوند مسلمانان شود با دریای بی ساحل هدایت نبوی در سایه ولایت علی (ع).
نبی دهان مبارکش را با نام خدا زینت داد: زائران را خبر دادند تا آنان که بی ولایت علی رفته اند بازگردند و آنان که عاشق اویند در تفریط محبت او گام هایی آهسته بردارند و خود را به علی رسانند. چهار ره یافته مخلص مقام نبوت زیر چند درخت کهنسال را جارو زدند. از جهاز شتران منبری از سنگ ساختند و در فاصله بین درختان سایبانی آویختند. انبوه جمعیت گرداگرد پیام آور خدا حلقه زدند. دو یا سه تن مسئولیت یافتند در میان جمعیت باشند و سخنان درُبار رسول خدا را عیناً تکرار کنند تا عذری بر نشنیدن نماند و بی دینان دست به تحریف نزنند. قلب ها در سینه می تپید و دهان ها از شدت عطش گوش کردن به فرامین پیامبر خشکیده بود. پیامبر(ص) جاری ترین و ماندگارترین خطبه عالم را خواند تا غدیر بر مرکب قرن ها بماند که اگر این گونه نمی شد عذابی دهشتناک امت اسلامی را فرا می گرفت.
نبی دهان مبارکش را با نام خدا زینت داد و پس از حمد و ستایش پروردگار جهانیان فرمود: همان جبرئیل سه مرتبه بر من فرود آمد و از سوی پروردگارم فرمانی آورد که در این مکان بپاخیزم و به هر سفید و سیاهی اعلان کنم که علی ابن ابیطالب برادر و وصی و جانشین من در میان امت و امام پس از من است. جایگاه او نسبت به من بسان هارون است به موسی. پس بدانید او صاحب اختیارتان پس از خدا و رسول است.
هشدار که اجرای فرمان و گفتار او لازم و امرش نافذ است. ناسازگارش رانده و پیرو او در مهر و شفقت است. ای مردم بدانید که علی و پاکان از فرزندانم از نسل او گران سنگ کوچک ترند و قرآن یادگار گران سنگ بزرگتر. آن دو هرگز از هم جدا نخواهند شد تا در حوض کوثر بر من وارد شوند.
ای مردم بدانید که خداوند دین را با امامت او تکمیل کرده است و بدانید آیه رضایتی در قرآن نیست مگر درباره اوست. ای مردم! من انذارگر هستم و علی مژده دهنده، من بیم دهنده هستم و علی راهنما و...
ای مردم هر آن که من سرپرست اویم این علی سرپرست اوست او یاورترین، سزاوارترین و نزدیک ترین و عزیزترین شما نسبت به من است. بدانید که هرگز به جز برادرم علی کسی نباید «امیرالمؤمنین» خوانده شود. بدانید که با علی نمی ستیزد مگر بی سعادت و سرپرستی او را نمی پذیرد مگر رستگار پرهیزگار و به او نمی گرود مگر ایمان دار بی آلایش و ...
اینک جانشینی خود را به عنوان امامت و وراثت به امانت به جای می گذارم در نسل خود تا برپایی روز رستاخیر و حال مأموریت تبلیغی خود را انجام می دهم تا برهان بر هر شاهد و غایب و بر آنان که زاده شده یا نشده اند و بر تمامی مردمان باشد. این سخن را حاضران به غایبان و پدران به فرزندان تا برپایی رستاخیز برسانند.
آنگاه پیامبر (ص) دست مبارک علی را در دست گرفت روی او را بوسید، عمامه خود را بر سر علی نهاد و بازوان علی را محکم گرفت و از حاضرین اقرار گرفت.
اَلَشْتُ اولی بِکُمْ مِنْ اَنفُسِکُمْ، همه حاضران یک صدا گفتند «اللهم بلی» ۱۲۰ هزار نفر با او بیعت کردند. در آن روز بود که قرآن مسکوت نماند و معلمی چون علی چراغ راه شد تا دیگران راه را از بیراهه بشناسند تا کسی دست به تأویل و تحریف آن نزند. پس علی همیشه با قرآن و قرآن همیشه با علی است. آن روز بود که دین خدا کامل گشت و نعمت الهی بر انسان ها تمام شد. غدیر اتفاق افتاد تا فصل حق و باطل بشود. غدیر کشتی گشت و علی سکاندار کشتی عشق به معبود. تا عاشقان را نجات دهد و بدخواهان بی دین غرق گردند. در روز ولایت مولا، اسلام بیمه شد تا از خطر تفکرات نادرست درامان بماند. آن روز در غدیر فرایند رسالت پرده برداری شد تا حلقه اتصال سعادت بشر شود تا آخرین روز رستاخیز او فانوس هدایت گشت تا راه نجات را به انسانیت نشان دهد.
او ساقی تشنگان معرفت الهی شد و او جانشین محمد شد تا از ارزش های دینی پاسداری کند ، غدیر به وجود آمد تا ولایت به وجود آید. ولایت شد تا با علی (ع) بودن در کنار نماز و زکات و حج و... را با ولایت علوی بیامیزیم.

ناهید همتی قدس

منبع : روزنامه ایران