پرونده ای که نباید سیاسی شود

در دهم اردیبهشت ماه سال جاری، حسین موسویان معاون دبیر سابق شورای عالی امنیت ملی توسط وزارت اطلاعات بازداشت گردید تا در مدت ۹ روز بازجویی، به اتهامات وی مبنی بر جاسوسی و انتقال اسناد سری نظام به بیگانگان رسیدگی شود.ر خبر بازداشت موسویان، برخی جریان ها و چهره های سیاسی با اظهار شادمانی از چنین رخدادی، آن را یک فرصت انتخاباتی برای خود دانسته و خواستار محاکمه و مجازات هر چه سریعتر وی شدند. این جریان ها با استناد به جاسوسی موسویان، رقبای حزبی و سیاسی خود را متهم به خیانت، جاسوسی و وابستگی به بیگانگان کرده و اعلام می کردند مخالفان ما همگی دستی در دست و جیب بیگانه داشته و ماهیت آنان چیزی جز وابستگی، خیانت و وطن فروشی نیست.
در آن سوی میدان هم، جناح هایی که موسویان را وابسته به طیف فکری و جناح سیاسی خود می دانستند و یا گروه دیگری که این پرونده را فرصتی برای شعله ور نمودن آتش اختلاف میان جناح های سیاسی کشور به ویژه اصولگرایان می دانستند، بازداشت موسویان را حاصل یک دسیسه دانسته و عنوان می داشتند سوابق و خدمات وی آنقدر بزرگ و درخشان است که نمی توان او را با اتهاماتی واهی از میدان خدمت به در کرد.
پس از اتمام بازجویی ها، پرونده موسویان از وزارت اطلاعات به قوه قضائیه فرستاده شد تا حکم قضایی لازم صادرگردد. پس از گذشت ۷ ماه، سخنگوی قوه قضائیه در هفته گذشته اعلام کرد موسویان از اتهام جاسوسی و قراردادن اسناد محرمانه در اختیار بیگانگان تبرئه، اما به خاطر تبلیغ علیه نظام، برای وی قرار مجرمیت صادر گردیده است. پس از این اظهارات، فضای سیاسی و رسانه ای کشور به یکباره دستخوش تلاطم هایی گردید و هرگروه و جریان سیاسی به فراخور گرایشات خود، به تحلیل این رای قضایی پرداخت. برخی نسبت به تبرئه یک جاسوس هسته ای لب به شکوه و شکایت گشودند و گروه دیگر از اینکه آبروی بیگناهی ماه ها آماج انواع اتهامات قرار گرفته، رقیب و حتی دستگاه های امنیتی را مورد شماتت های فراوان قراردادند. این صف بندی ها و قشون کشی ها با دخالت دادستان تهران و نقض قرار صادره درخصوص اتهامات موسویان، وارد مرحله جدیدی شده است که دراین نوشتار سعی داریم درباره این مرحله جدید نکاتی را متذکر گردیم.
۱) هیچ ایرانی غیرتمندی نباید از اتهام و یا اثبات جاسوسی برای هموطن خود خوشحال شود. گرفتار شدن هر ایرانی به ویژه مقام عالی رتبه سیاسی در دام سرویس ها امنیتی بیگانه، یک نقطه ضعف آشکار برای نظام سیاسی و دستگاه های امنیتی کشور و در عین حال یک نقطه قوت برای سرویس های بیگانه است که توانسته اند در رده های مختلف نظام رسوخ نمایند.
۲) پرونده موسویان یک پرونده قضایی است که متاسفانه اسیر فضاسازی های سیاسی و رسانه ای شده است. در این روزها که دستگاه قضایی مشغول بررسی پرونده موسویان است نه جاسوس خواندن وی رواست و نه قدیس دانستن وی. هر دو طرف این منازعه به یک اندازه مقصرند و برخلاف منافع کشور رفتار می کنند. نه آنها که پیش از صدور حکم قضایی از وی به عنوان جاسوس هسته ای نام بردند ره به صواب می برند و نه آنها که در مراحل اتهامی، از موسویان برای شرکت در همایشی ملی دعوت به عمل آورده و او را در کنار خود نشاندند. همه این رفتارها به نوعی فشار بر قاضی پرونده موسویان است.
۳) قبول داریم که روند قضایی طی شده تاکنون مطلوب نبوده و می توانست بهتر از آن طی شود اما در عین حال باید بپذیریم که دستگاه قضایی و استقلال آن باید به عنوان فصل الخطاب این پرونده تلقی شود. در مقطع فعلی نیز باید اجازه دهیم دستگاه قضایی در فضایی آرام کار خود را پیگیری و به هر حکم و نتیجه ای که رسید همه چهره ها و جریان های سیاسی آن را برای خود لازم الاتباع بدانند.
۴) آیا تاکنون با خود اندیشیده ایم که چرا باید جار و جنجال پیرامون یک پرونده قضایی، آنقدر شعله ور شود که حتی کامیابی های اخیر نظام در پرونده هسته ای تحت الشعاع آن قرار گیرد؟ در شرایط حساس کنونی ، بیش از هر برهه دیگر، نیازمند یک همدلی عمومی هستیم تا در پرتو آن یکدل و یک زبان از آرمان های اسلامی و انسانی انقلاب حضرت روح الله حمایت و پشتیبانی نمائیم.

صبح صادق شماره ۳۲۹
رضا فاطمی

منبع : سایت بصیرت