آرامگاه شیخ ابوالقاسم نصرآبادی ، اصفهان

این آرامگاه در 7 كیلومتری غرب اصفهان و در حاشیه سمت چپ جاده نجف‌آباد، در نصرآباد واقع شده است. بنایی كه عموماً به آن مسجد یا مدرسه نصرآباد‌ می‌گویند، (در حال حاضر، هم مدرسه و هم مسجد است) در اصل خانقاه و آرامگاه است. این بنا به یادبود و افتخار مردی كه در آنجا دفن شده، ولی نامش در كتیبه بنا محو شده است، برپا گردیده است. اهالی محل، این مرد را شیخ ابوالقاسم می‌نامند. درگاه اصلی بنا و سرسرای گنبددار متصل به آن، تنها قسمت‌هایی هستند كه از خانقاه قدیمی برجای مانده‌‌اند. درگاه بنا نمونه‌ زیبایی از نماسازی در هنر كاشی‌كاری است. در كتیبه‌های خانقاه نصرآباد، تاریخ‌های 854 و 855 هـ.ق ثبت شده است.
سرسرا به صحنی باز می‌شود كه در انتهای آن، ایوانی و در انتهای ایوان، محرابی قرار دارد. در سمت چپ و در داخل شبستان كوچكِ مربع شكل و كم ارتفاع، قبر شیخ قرار گرفته است. این شبستان با سقف گنبدی، مزین به نقاشی‌های جدید و بسیار معمولی است. در داخل شبستان، دو قبر بی‌نام و نشان با كاشی‌كاری آبی‌رنگ و سه سنگ قبر متعلق به سه زن كه در روزهای دهم و سیزدهم ماه رمضان سال 861 هـ.ق درگذشته‌اند، دیده می‌شود. دو تن از این زنان، یكی فاطمه سلطان و دیگری خدیجه سلطان، دختران «مولی‌الاعظم سلیل‌العلماء والفقهاء تاج‌الملك والدین محمود بن قطب‌الدین محمد الجرفادقانی» هستند. كتیبه اصلی سردرِ بنا، با كاشی معرق سفید بر زمینه آبی و به خط ثلث نوشته شده كه به مرور صدمه زیادی دیده و ناقص شده است.
در قسمت فوقانی همین كتیبه، آیات 8 و 9 سوره «دهر» به خط كوفیِ ریز و بر كاشی معرق طلایی نقش بسته است. در لابه‌لای در، در میان لوحه‌ای از كاشی كه قابی طلایی رنگ دارد، اشعاری به زبان فارسی در مدح فرمانروای زمان نوشته شده است.
متن كتیبه سردر، نشان می‌دهد كه بنا در سال 854 هـ.ق و در دوره سلطنت میرزا سلطان محمدبن بایسنقر ساخته شده است.