خانه‌ای در مرتع

نویسنده و کارگردان‌ها: ویل فین، جان سنفورد. صداپیشگان: روزن بر، جودی دنچ، جنیفر تیلی، رندی کوئید، کوبا گودینگ جونیور، استیو بوشیمی. مدت: ۷۶ دقیقه.
آنطورکه یکی از ترانه‌های قدیمی وسترنی می‌گوید: ”خانهٔ توی مرتع، جائی است که گوزن و آهو درش بازی می‌کنند..“ ولی ضمناً جائی است که کمپانی دیزنی، با کله وارد مخمصه‌ای شد که نتیجه‌اش پیش روی شماست. البته معلوم است روی این فیلم زحمت زیادی کشیده‌اند، ولی به‌رغم استفاده از صداهای معروف و موسیقی متن آهنگساز چند بار اسکار برده‌ای چون آلن منکین، متأسفانه آخرین تلاش در زمینهٔ انیمیشن‌های دوبعدی، فیلمی نچسب و بی‌بو و خاصیت روی دست سازندگان‌اش گذاشته است. صداهای معروف را گرد آورده‌اند تا داستان تکراری غلبه خیر بر شرّ را زنده کنند. گاوها مطابق معمول باید کاری را که همیشه کرده‌اند، انجام دهند؛ دست به دست هم دهند و جلوی فروش مزرعهٔ صاحب‌شان را بگیرند. اتفاقاً مصالحی در اختیار سازندگان فیلم بوده که متأسفانه بی‌استفاده باقی‌مانده است. اشارت‌های بامزه‌ای مثل ارجاع دادن به ”وسترن اسپاگتی“ها اندک‌اند. فیلم در یک کلام، لخ‌لخ‌کنان خودش را پیش می‌کشد و با وجود مدت‌کم‌اش، طولانی و کشدار به‌نظر می‌رسد. ولی این مشکل را نمی‌توان به گردن صاحب صداهای معروف‌اش انداخت که به هر حال، کوشش خود را کرده‌اند. اگر خانه‌ای در دشت فیلم موفقی از آب در نیامده، بدین خاطر است که نه طنز گزندهٔ شرک را دارد و نه صمیمت و ابتکار در جستجوی نیمو را. نتیجه، کارتونی است بسیار معمولی که بچه‌ها را سرگرم می‌کند، ولی احتمالاً بزرگسال‌ها را توی کُما فرو می‌برد، کُمائی که خیلی توی ذوق‌زننده است.

منبع : مجله دنیای تصویر