برای همهٔ خوبی‌هایت‌، متشکرم‌

«راستی روز مادر، برای مادرت چی خریدی‌؟» «می‌خواهم برای روز پدر برای پدرم یك ساعت عتیقه بخرم‌.» چقدر جملات آشنایی هستند، همهٔ ما بارها و بارها این حرفها را شنیده‌ایم و یا خودمان گویندهٔ آن بوده‌ایم‌. براساس تصورات اشتباهی این اندیشه غلط در ذهن ما شكل گرفته است كه اگر می‌خواهیم كسی را خوشحال كنیم و یا از زحمات و یا خوبی‌هایش تشكر كنیم حتماً باید هدیه گرانبهایی برایش بخریم و غافل از این كه روح انسان بسیار آسمانی‌تر و پاك‌تر از این است كه بتوان با هدیه‌ای زمینی آن را خوشحال كرد. ممكن است بسیاری از ما از داشتن لباس خوشحال شویم و یا اگر آن كیف چرمی را داشته باشیم احساس خوبی برایمان به ارمغان بیاورد اما نكتهٔ اصلی و مهم این است كه هیچ چیز به غیر از یك درك صحیح و انسانی روح بشر را شاد نمی‌كند و او را تعالی نمی‌بخشد. در بسیاری از اوقات تنها یك لبخند، یك تشكر واقعی و از ته قلب انسان را آنقدر خوشحال می‌كند كه شاید اگر به او یك سكه طلا می‌دادید چنین خوشحال نمی‌شد. در روابط انسانی توجه و درك آنچه كه دیگران برایمان انجام می‌دهند و به طور متقابل آنچه كه ما برای دیگران انجام می‌دهیم‌، تعیین كننده بسیاری از حالات روحی ما می‌باشد. پس از بررسی‌های فراوان به این نتیجه رسیده‌ام كه با ایجاد یك تقابل از محبت در بین انسانها، بسیاری از مسایل و مشكلات روحی از بین می‌رود و از عمده‌ترین مسایلی كه ایجاد ناراحتی شدیدی در بین ما می‌كنند این است كه احساس كنیم ارزش كارمان درك نمی‌شود و انسان قدرشناسی در اطراف ما نیست‌. در اینجا به بررسی علت‌های عدم قدرشناسی می‌پردازیم كه تنها با كمی دقت می‌توانیم با رعایت آنها از یك سری روابط مطلوب و دوست داشتنی لذت ببریم‌:
۱. بی‌توجهی و عدم دقت‌:
من نمی‌توانم ابراز تشكر كنم‌. زیرا اصلاً درك نكرده‌ام كه چه به من داده شده است‌. پس توجه و دقت من كجا بوده است‌؟ هنگامی كه تنها به غُرغُر كردن مشغولیم هیچ كدام از هدایا و موهبت‌هایی را كه زندگی هر لحظه به ما می‌دهد و یا برای ما آماده ساخته است را دریافت نمی‌كنیم‌.
۲. عدم درك و دید واقعی از زندگی‌:
گاهی اوقات متوجه نیستیم كه چه چیز و یا چیزهایی را دریافت كرده‌ایم‌، تا این كه كمی وقت گذاشته و به بررسی‌، نگرش و درك زندگی واقع بینانه خود بپردازیم‌. ابتدا بعد از این كه این دقت و نیرو را گذاشتیم درك می‌كنیم كه از چه ویژگی‌ها و نعمت‌هایی در تمام موقعیت‌های ویژه زندگی برخوردار بوده‌ایم و قدر تمام زحماتی را كه دیگران در این مواقع برایمان كشیده‌اند را متوجه می‌شویم‌. عمیق شدن در زندگی باعث می‌شود تا ما بفهمیم تا چه اندازه زندگی‌مان توسط هدایا، محبت و خدمات دیگران پربارتر شده است‌.
۳. دیگران باید بدانند كه من چقدر قدردان و سپاسگزارم‌:
گاهی اوقات احساس قدردانی را نسبت به كسی كه كاری را برایم انجام داده است دارم اما از گفتن آن تنبلی می‌كنم در صورتی می‌توانید چنین رفتار كنید كه طرف مقابل شما، خیلی صمیمی و نزدیك باشد و حالات روحی شما را بشناسد و بداند محبتی را كه در حقتان انجام داده است را درك می‌كنید در غیر این صورت اگر او را خیلی نمی‌شناسید حتماً مراتب قدردانی خود را به اطلاعش برسانید.
۴. فراموشی‌:
آنقدر تشكر كردن از كسی را از روی تنبلی به تأخیر می‌اندازم‌، كه فراموش می‌كنم‌. تهیه یك لیست كوچك از كارهایی كه دیگران برایم انجام داده‌اند، را در این كار ما را یاری می‌كند.
آلبرت شوایتزر درخصوص تشكر و قدردانی كردن می‌گوید: «فردی كه به وی مدیون هستید، نباید برای شما فردی عادی میان افراد دیگر باقی بماند، بلكه باید شخص ویژه‌ای برای شما بشود، مانند چیزی كه مقدس باشد.» قدرشناسی و سپاس بدان معنی است كه چشمانمان را برای حمایت‌های زیادی كه از محیط اطراف خود دریافت می‌كنیم باز نگه داشته‌ایم‌. اگر به این روش زندگی كنیم كمتر فرصت رنج و درد كشیدن را پیدا می‌كنیم زیرا توجه خود را برای كارهای بهتری صرف می‌كنیم‌. بیشتر از قبل به چیزهایی كه به ما داده می‌شود، پی می‌بریم و از كمك و یاری كه به ما می‌شود خشنود می‌شویم و خودمان هم در عمل به اطرافیان كمك می‌كنیم و از آنچه كه تاكنون دریافت كرده‌ایم مقداری را هم به دیگران برگردانده‌ایم‌. با ابراز هر تشكر توجه را از خودخواهی دور ساخته و متوجه دیگران می‌شویم‌. این توجه ما تعیین كننده نوع زندگی ماست‌.

منبع : مجله راه زندگی