چهارشنبه, ۲۶ دی, ۱۴۰۳ / 15 January, 2025
مجله ویستا
جامعه‌پذیری سیاسی دگرگونی ایستارهای مردم
عوامل جامعه پذیری سیاسی
عوامل مختلفی در جامعه پذیری سیاسی نقش دارند كه از آن میان به نقش خانواده، مدرسه، گروه‌های همتا، رسانه‌های گروهی، فرهنگ، طبقات اجتماعی و نقش جنس به‌عنوان مهمترین عوامل اشاره میشود.خانواده: از میان عواملی كه در جامعه‌پذیری سیاسی فرد نقش دارند تاؤیر خانواده از اهمیت خاصی برخوردار است. خانواده ساختار روانی افراد را كه تعیین كننده بسیاری از باورهای سیاسی است، شكل می‌دهد. خانواده مجموعه‌یی از ارزش‌ها و هنجارها را به فرد القا می‌كند. این هنجارها طرح ونقشه‌ای است حاوی نوع انتظار فرد از خود و دیگران، دیدگاه‌های سیاسی او و بیان و ابراز باورها و طرز تلقی‌های مشخا سیاسی مثل وفاداری حزبی، اعتماد یا اعتراض به حكومت. مردم از نظر میزان دخالت در امور سیاسی متفاوت‌اند اما سرچشمه این اختلاف در كجا است؟
پژوهش آلموند و وربا (۱۹۷۸) كلید اصلی را در شیوه تصمیم‌گیری خانواده‌ها می‌داند: آنها با طرح دو سوال مبنی بر اینكه «آیا در كودكی در امر تصمیم‌گیری خانوادگی مشاركت و همكاری داشتید؟» «و آیا به‌عنوان فردی بزرگسال احساس می‌كنید فعالیت‌هایتان بتواند بر حكومت اثر كند؟» نشان دادند كه پاسخ‌های ارایه شده بین مشاركت در تصمیم‌گیری خانوادگی و احساس شایستگی سیاسی در بزرگسالی رابطه بسیار روشنی را نشان می‌دهد. كسانی كه در امر تصمیم‌گیری خانوادگی مشاركت و نقش داشتند احساس می‌كردند كه با بیان عقاید و نظرات سیاسی‌شان می‌توانند بر حكومت تاثیر بگذارند.
عملكرد و بازخورد والدین درباره مسائل سیاسی از دیدگاه‌های آنها زمانی كه می‌كوشند آگاهانه به كودك بیاموزند اهمیت بیشتری دارد. به‌عنوان مثال می‌توان به میزان علاقه و توجه به مبارزات انتخاباتی و آمادگی برای كمك به افراد زمانی كه دچار مشكل شده‌اند، اشاره كرد.
مدرسه: وقتی یك ملت خلق میشود، یكی از مهمترین كارهایی كه حكومت باید انجام دهد آموختن این نكته است كه آنان یك اجتماع ملی هستند. مدارس در انجام این كار در میان عوامل جامعه‌پذیری از اهمیت زیادی برخوردار هستند. زیرا می‌توانند همزمان تعداد زیادی از افراد را گردآورده و به آنها تعلق داشتن به یك ملت واحد را خاطرنشان سازند. از این طریق می‌توان حتی قبایلی را كه با هم اختلاف دارند وحدت بخشید. در هر ملتی كه حكومت از همان ابتدا درست بنیانگذاری شود مفاد و محتوای جامعه‌پذیری سیاسی مدارس عموما هماهنگ با آموزش‌های خانواده است و با توجه به نقشی كه مدارس ایفا می‌كنند و وقتی كه كودكان در مدرسه صرف می‌كنند، نفوذ مدارس و گروه‌های همسن بر نفوذ خانواده پیشی می‌گیرد.بطور خلاصه مدارس نقش تقویت كننده‌یی در عقاید و افكار دانش‌آموزان دارند. برای گروه‌های خاصی از جمعیت، مدارس می‌توانند مفاهیم سیاسی از قبیل آگاهی از مسائل سیاسی كه به مقدار قابل توجهی به آموزش‌های فكری پاسخ می‌دهند را تغییر دهد. «هس و تورنی» در مطالعه خود به این نتیجه دست یافتند كه به احتمال زیاد اثر مدرسه مهمتر از اثری است كه خانواده در شكل‌گیری گرایش‌های سیاسی كودكان دارد.«لیپست» معتقد است تاثیر دانشگاه بر ارزش‌های سیاسی پیچیده است و ممكن است صرفا آگاهی سیاسی را بیشتر كند بی‌آنكه بر بازخوردهای عمده سیاسی اثر گذارد. به نظر «چارلز مریام» همه جا سیستم آموزش رسمی، نماینده برجسته‌یی از آموزش اجتماعی (مدنی) است. آموزش در سیستم مدارس نیروی قدرتمندی است برای تحت تاثیر قرار دادن افكار جوانان با افكار و رفتاری كه در جای دیگر تحصیل نشده باشد.البته كودك مانند یك لوح سفید وارد مدرسه نمی‌شود، بلكه كیفیات سیاسی خاصی كه توسط دیگران شكل داده شده را دارا است.
همسالان و دوستان
گروه‌های همتا یا دل بسته تاثیر پایدارتری از مدارس یا دانشگاهها دارند.تجربیات افراد در میان دوستان در ایجاد تغییری كامل در بازخوردهای ذهنی آنها نقش اساسی دارد.دانشمندان توسعه سیاسی تشخیا داده‌اند كه نمی توانند پدیده توسعه سیاسی را در كشور توضیح دهند مگر اینكه فرهنگ سیاسی آن كشور را بررسی كنند.فرهنگ سیاسی ساختارها و معنی عرصه سیاسی را به همان روالی آشكار می‌كند كه فرهنگ بطور كلی همبستگی و یكپارچكی زندگی اجتماعی را روشن می‌گرداند.فرهنگ سیاسی برای بررسی رفتار فرد در نظام سیاسی معینی كه در آن عمل می‌كند، ابزار مفهومی ارزشمندی است.مفهوم فرهنگ سیاسی در رشد و توسعه نظریه جدید سیاسی، سهم عمده‌یی داشته است كه توجه ما را به مطالعه اجتماع یا جامعه سیاسی به‌عنوان یك واحد پویای جمعی جدا از افراد جلب می‌كند. رهیافت فرهنگ سیاسی، علم سیاست را در تركیب رهیافت‌های خرد و كلان یاری می‌كند و سیاست شناسان را به بررسی عوامل اجتماعی و فرهنگی كه به فرهنگ سیاسی جامعه قالب وسیع‌تری می‌دهند، تشویق می‌كند.فرهنگ سیاسی كمك كرده است تا بررسی عوامل عقلایی كه تا حد زیادی اقدامات افراد را معین می‌كند با موجبات پنهان و غیرعقلایی رفتار تركیب شود. از این راه مفهوم خصلت ملی كه در گذشته از لحاظ رهیافت ایستا بود، تا حدی تابع مفهوم پژوهش تجربی شد. رهیافت فرهنگ سیاسی كمك كرد تا دانسته شود چرا جامعه‌های سیاسی گوناگون در راستاهای متفاوت توسعه سیاسی حركت كردند یا چرا دچار برخی موانع یعنی موانع اجتماعی، اقتصادی و سیاسی هستند كه به فروپاشی نهایی آنها منجر شود. به هر حال امروزه كاملا آشكار شده است كه فرهنگ سیاسی در روند شكل‌گیری توسعه سیاسی كشور نقش مهمی دارد.
باید گفت كه برخی از كشورها رهیافت فرهنگ سیاسی را به‌عنوان اینكه رهیافتی ارتجاعی و محافظه كار است محكوم كرده‌اند. فرهنگ سیاسی را نمی‌توان معیار سنجش رفتار فرد تلقی كرد. تحلیل دقیق فرهنگ سیاسی نشان می‌دهد كه برای پیش‌ینی رفتار فردی در مورد معین، هنوز راهنمای مطمئنی نیست. اقدام فردی ممكن است گاهی اثر بزرگی بر عمل نظام سیاسی داشته باشد، اما نامحتمل است كه تحلیل فرهنگ سیاسی امریكا می‌توانست رفتار «لی‌هاروی‌اسوالد» را پیش‌بینی كند كه «جان‌اف‌كندی» را به قتل رساند.در مفهوم فرهنگ سیاسی كوششی وجود دارد برای دست یافتن به الگویی كه نشان دهنده چیزی باشد كه در گذشته به عنوان ایستارها نسبت به سیاست، ارزش‌های سیاسی، ایدئولوژی‌ها، فرهنگ ملی و عادات فرهنگی و مانند آنها توصیف شده است.
منبع : روزنامه اعتماد
ایران مسعود پزشکیان دولت چهاردهم پزشکیان مجلس شورای اسلامی محمدرضا عارف دولت مجلس کابینه دولت چهاردهم اسماعیل هنیه کابینه پزشکیان محمدجواد ظریف
پیاده روی اربعین تهران عراق پلیس تصادف هواشناسی شهرداری تهران سرقت بازنشستگان قتل آموزش و پرورش دستگیری
ایران خودرو خودرو وام قیمت طلا قیمت دلار قیمت خودرو بانک مرکزی برق بازار خودرو بورس بازار سرمایه قیمت سکه
میراث فرهنگی میدان آزادی سینما رهبر انقلاب بیتا فرهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سینمای ایران تلویزیون کتاب تئاتر موسیقی
وزارت علوم تحقیقات و فناوری آزمون
رژیم صهیونیستی غزه روسیه حماس آمریکا فلسطین جنگ غزه اوکراین حزب الله لبنان دونالد ترامپ طوفان الاقصی ترکیه
پرسپولیس فوتبال ذوب آهن لیگ برتر استقلال لیگ برتر ایران المپیک المپیک 2024 پاریس رئال مادرید لیگ برتر فوتبال ایران مهدی تاج باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی فناوری سامسونگ ایلان ماسک گوگل تلگرام گوشی ستار هاشمی مریخ روزنامه
فشار خون آلزایمر رژیم غذایی مغز دیابت چاقی افسردگی سلامت پوست