آیا تصمیم قریب درست بود

یكم در شرایطی كه شنیده می شد قریب كاملا مورد حمایت سازمان ورزش است و به همین دلیل وزارت رفاه نمی تواند او را تحت فشار قرار دهد، او در نامه ای به وزیر رفاه آورد كه به دلیل تامین نشدن منابع مالی استعفا می دهد و می رود. در این باره خیلی ها گفتند وزیر رفاه برای این به استقلال قریب پول نمی داد چون مدیرعامل را خودش سر كار نیاورده بود.
دوم حسین قریب با هیات مدیره اختلاف داشت. در شرایطی كه او به حمایت هیات مدیره نیاز داشت، رئیس هیات مدیره علی فتح الله زاده را به عنوان مشاور عالی خود منصوب كرد و او را كه منتقد اصلی قریب است به مجموعه باشگاه وارد كرد.از آن روز به بعد خیلی ها می گفتند علی فتح الله زاده مدیرعامل آینده استقلال است و حتی عده ای از این خبر می دادند كه فتح الله زاده حكم مدیرعاملی اش را هم گرفته. اما تا روز استعفای قریب این خبر تایید نشد.
سوم حسین قریب سرمربی استقلال را به تیم ملی داد و صمد مرفاوی را به جایش آورد. این چیزی بود كه اعتراض هیات مدیره را به دنبال داشت. آنها می گفتند اولا مدیرعامل حق نداشته بدون اجازه هیات مدیره به رفتن قلعه نویی رضایت دهد و دوما نباید صمد مرفاوی را می آورده چرا كه استقلال برای حضور موفق در لیگ و لیگ قهرمانان آسیا به یك مربی بزرگ خارجی نیاز دارد.
حسین قریب هم با وزیر رفاه اختلاف داشت و هم با هیات مدیره. گرچه هم او و هم وزارت رفاه این اختلاف را تكذیب می كردند، اما كاملا پیدا بود كه وزیر رفاه و مجموعه زیرنظرش دلشان با استقلال نیست وگرنه استقلال با چنین شرایطی روبه رو نمی شد كه مجبور باشد برای یك سفر تداركاتی به تركیه از این و آن پول قرض بگیرد و دست آخر بیست، سی میلیون تومان هم به این و آن بدهكار بماند. از طرفی هیات مدیره هم علاقه ای به همكاری با قریب نداشت و چنان كه دیدیم چند هفته قبل حتی تا آستانه بركناری قریب هم پیش رفت. اما با حمایت سازمان ورزش از قریب او ماندگار شد، اما باز هم مشكلات حل نشد. در این شرایط قریب چاره ای نداشت جز اینكه استعفا بدهد. چرا كه:
۱. وزارت رفاه منابع مالی استقلال را تامین نمی كرد و باشگاه استقلال نمی توانست جز در چارچوب وزارتخانه فعالیت اقتصادی داشته باشد. مثلا استقلالی ها نمی توانستند جز از شركت های تابعه وزارت رفاه، شركتی را به عنوان اسپانسر انتخاب كنند. این شد كه عملا دست مدیرعامل استقلال از پول خالی بود.
۲. هیات مدیره در مورد مسائل مالی با وزارتخانه وارد مذاكره نمی شد، چرا كه خودش گزینه ای دیگر را برای مدیرعاملی داشت و از طرفی از بعضی تصمیم گیری های قریب مثل انتخاب صمد یا اجازه رفتن نیكبخت هم حسابی شاكی بود. بدین ترتیب عملا هیات مدیره روبه روی قریب قرار داشت.
با این وصف حسین قریب در بهترین زمان البته تصمیم درستی گرفت و استعفا داد. او البته می توانست بماند و به كار خودش ادامه بدهد اما می دانست كه با دست خالی كاری از پیش نمی برد پس ترجیح داد پیش از شروع لیگ از استقلال برود چون ممكن بود استقلال هفته های اول را با شكست سپری كند و آن گاه او بیشتر تحت فشار قرار می گرفت و اگر می رفت به عنوان یك مدیر شكست خورده می رفت. اما حالا به عنوان مدیرعامل قهرمان از استقلال جدا شده. این استعفا البته به نفع استقلال هم تمام شده. چرا كه حالا گزینه مورد نظر وزیر بر كرسی مدیرعاملی تكیه می زند و لااقل استقلال از چنددستگی خلاص می شود. قریب تصمیم درستی گرفته و حالا وظیفه مدیران استقلال است كه این تیم را در سطح همان تیم قهرمان نگه دارند.

آیدین مهاجر

منبع : روزنامه شرق