شیخ محمدحسین غروی بروجردی

جنسیت: مرد
تولد و وفات: (۱۲۷۵ -۱۳۵۴) قمری
محل تولد: ایران
شهرت علمی و فرهنگی: فقیه اصولی، عالم دینی و مرجع تقلید
مقدمات و سطوح را از استادان بروجرد فرا گرفت. بعد از ۱۳۰۰ ق برای تکمیل تحصیلات خود به عراق رفت و در سامراء در محضر درس میرزای بزرگ شیرازی شرکت کرد. او همچنین از بزرگان حوزۀ سامراء به‌‌ویژه آیت‌الله سید محمد اصفهانی فشارکی و آیت‌الله میرزا محمدتقی شیرازی نهایت استفاده را برد. در ۱۳۱۲ ق پس از وفات میرزای بزرگ شیرازی به نجف رفت و در بحث آخوند خراسانی شرکت کرد ، تا اینکه یکی از شاگردان مبرّز ایشان شد. او همچنین از آیت‌الله آقا سید محمدکاظم یزدی نیز بهره برد. غروی بر اثر کسالت به ایران بازگشت و مدتی در تهران به معالجه پرداخت. سپس در بروجرد ساکن شد و زعامت امور دینی مردم آنجا را بر عهده گرفت. او مدت یک سال و چند ماه نیز در مشهد رضوی به تدریس مشغول گشت ، اما همان بیماری او را ناچار به بازگشت به تهران و سپس به بروجرد نمود. آقا ابو تراب شیخ‌الاسلامی و آقا سید ابوالحسن قدغونی و حاج سید ابوالفضل مجاهدی و شیخ حسن کمره‌ای خاتمی و شیخ محمدرضا خاتمی و سید محسن شریعت‌مداری و شیخ محمود جبرئیلی و بسیاری دیگر از شاگردان وی بودند. او در بروجرد درگذشت و جنازه او به قم منتقل و در قبرستان نو دفن شد. از آثار وی: مجموعه‌ای در "اخلاق" ، در شرح صفات و فضائل یک انسان نمونه و حقیقی ، مشتمل بر نظرات فلاسفۀ شرق و غرب از عصر افلاطون تا عصر حاضر و کلمات بزرگان و آیات و اخبار وارده؛ مجموعه‌ای در "فقه استدلالی" ، شامل معارف فقهی با ذکر فتاوی علماءِ مذاهب مختلف؛ مجموعه‌ای در "شرح مصائب سیدالشهداء (ع)".

منبع : مطالب ارسالی