آشنائی با اسکیت برد سواری

شکل اولیه ورزش مفرح اسکیت برد (Skateboarding) برای اولین بار در سال ۱۹۵۰ بکار برده شد، هنگامی که موج سواران کالیفرنیایی رویای انجام حرکات موج سواری بر روی آسفالت خیابانها را در ذهن می پروراندند.
در واقع هنوز هم کسی به درستی نمی داند اولین کسی که یک اسکیت برد را ساخت و بکار برد چه کسی بود اما آنچه مشخص است تعداد زیادی از مردم این ایده را در سر خود می پروراندند.
آنها از تخته های چوبی شروع کردند و چرخهای روروک را به پشت این تخته ها نصب کردند و طبیعی بود که در سالهای اولیه آشنایی مردم با این ورزش، مردم خیابانها اصلی ترین قربانیان تصادف با اسکیت سواران بودند. طی چند سال بقدری علاقه مردم به این ورزش گسترش یافت که کارخانه Roller Derby - سازنده اسکیت - تولید اسکیت برد را آغاز کرد و محصولات خود را به بازار داد.
در دهه ۶۰ کارخانه هایی مخصوص ساخت این وسیله تاسیس شدند و به تولید انبوه اولین اسکیت برد های واقعی پرداختند. علاقمندی قهرمانان موج سواری به این ورزش باعث شد تا این ورزش یکشبه همه گیر شود و شرکت های تولید وسایل ورزشی برای تولید اسکیت بردهای بهتر با هم به رقابت بپردازند. بنابراین جای تعجب نخواهد بود اگر بدانید که طی سه سال بیش از ۴۰ میلیون اسکیت برد به فروش رفت.
افول ناگهانی
کسی دقیقا" نمی داند به چه علت؟ - شاید جنگ های پشت پرده اقتصادی - اما اتفاق جالبی که افتاد در سال ۱۹۶۵ مقامات ورزشی ایالات متحده رسما" اعلام کردند که بازی اسکیت برد خطرناک است و فروشگاه ها نباید اسکیت را به مردم عرضه کنند و والدین نیز نباید این وسیله خطرناک را برای فرزندان خود خریداری کنند.
به ناگاه طب اسکیت برد به همان سرعتی که بوجود آمده بود فروکش کرد و بتدریج چراغ این ورزش رو به خاموشی گرایید و در مجموع حدود ۱۰ سال استفاده از این وسیله ورزشی در فراز و نشیب قرار گرفت.
درخشش ستاره ها
دهه ۷۰ مصادف بود با ابداع تکنیک های استفاده از اسکیت برد، اولین نسل اسکیت برد سواران حرفه ای در این دهه مطرح شدند. ۱۹۷۳ مصادف بود با استفاده از چرخهای بلبرینگ دار در اسکیت برد که در نوع خود انقلابی در کیفیت اسکیت ها بود. چرخ های جدید به سوارکاران امکان مانور بهتر و داشتن سرعت بیشتر را می داد.
تکنیک های استفاده از اسکیت برد بقدری پیشرفت کرد که دیگر زمین صاف برای آنها کافی نبود. هر چند تا مدتها اسکیت سواران برای بازی حرفه ای از استخرهای خالی از آب و یا لوله های بسیار بزرگ و خالی - آب و فاضلاب - استفاده می کردند.
این پیشرفت ها باعث شد تا مسئولین ورزشی به فکر ساختن پیست های مخصوص این ورزش در گوشه و کنار شهر شوند و این آغازی بود برای حرفه ای شدن آن. بتدریج باشگاهها و مجله های مخصوص این ورزش مفرح نیز به عرصه هستی قدم گذاشتند.
تکنیک های Kick-Turn به معنی لگد زنی برای دور زدن یا پرش های هوایی (Aerial) و ... مطرح شد و روز بروز بر ستاره های اسکیت برد و توانایی های آنها افزوده شد. از مشهورترین ستاره های آنزمان اسکیت برد می توان به Tony Alva و Jay Adams اشاره کرد. همچنین در این سالها برای کمک به پایداری انجام حرکات نمایشی بخصوص در سطوح شیب دار و عمودی پهنای اسکیت برد از ۱۵ به ۱۷.۵ سانتیمتر افزایش پیدا کرد.
پایان دهه ۷۰ مصادف بود با پیشرفت بسیار زیاد در انجام حرکات نمایشی مارپیچی و به دنبال آن تصادفات و جراحات برای ورزشکاران که در نهایت به سقوط دوباره محبوبیت این ورزش انجامید.

منبع : رنگین کمان