اقرار به اشتباه و دستاوردهای مثبت

انسان برای رسیدن به کمال وموفقیت ابتدا باید به اصل خودشناسی وانسان شناسی برسد زیرا تا فرد خود واهداف خود را نشناسد راههای رسیدن به آنها را درنمی یابد. در راه رسیدن به انسان شناسی و خصوصیات فردی باید تلاش و تمرین کرد. واگر بتوان کودکان را ازهمان سنین کودکی با اصول و فضایل انسانی بارور کرد ومدام تمرین داد بسیاری از فضایل با کودک عجین می شوند و وقتی کسی با خصوصیتی بزرگ شد دیگر در بزرگسالی تمرین سختی نخواهد داشت وبه راحتی اصول رفتار فردی واجتماعی را می پذیرد ورعایت می کند. یکی ازاصولی که باید پذیرفت این است که انسان جایزالخطاست و کمال مطلق نیست. پذیرش این اصل بسیاری از خودخواهی ها و غرورها را ازبین می برد.
منشا بسیاری ازاختلا فات این است که هر یک ازطرفین خود و یا رفتارخود را کاملا صحیح و به جا می پندارد و برسراین عقیده پافشاری می کنند و دربعضی شرایط فرد حاضر به قبول هیچ نظریه و یا تغییر در رفتار خود هم نیست که همین امر سبب بسیاری از لجبازی ها و بگو مگوها می گردد. افرادی که خودخواه و مغرور نباشند و خود را کمال مطلق ندانند قبول دارند که انسان جایزالخطاست و راحت تر می توانند به اشتباهات خود اقرار کنند.
اقرار به اشتباه پیامدهای مثبتی دربردارد، مثلا فرد سعی می کند خطای خود را تکرار نکند و یا درصدد جبران برآید و یا حداقل به صورت لفظی عذرخواهی کند. که هریک ازاین موارد سبب می شود دیگران در مقابل فرد انعطاف بیشتری داشته و گذشت وچشم پوشی ازگناه را راحت تر بپذیرند. ولی وقتی فردی با لجاجت همه ی اعمال خود را درست می پندارد دیگران نیز در برابرش جبهه گیری کرده و پیامدهای منفی چون لجاجت ، مقابله به مثل و یا بحث و جدل های بی مورد و کدورت و ... پدید می آید.
گاهی افراد تصور می کنند اقرار به اشتباه سبب کم شدن اقتدار و یا ضعف شخصیتشان می شود درحالی که برعکس این تصور می توان گفت کسی که بتواند به خطای خود اعتراف کند نشان می دهد که از دید وسیعی برخوردار است که قادر است تمام زوایای بیرونی و درونی خود را ببیند و حتی مورد قضاوت قرار دهد و این که دارای یک حس عدالت خواهی در درون خود و عاری از خودخواهی های انسانی است و اینها همه نشان دهنده یک شخصیت والای انسانی است و برکرامت و منزلت انسان می افزاید و مردم نیز نسبت به چنین افرادی محبت بیشتری احساس می کند.

منبع : دوستان