علفهای مقاوم به علف کش

● مقدمه:
مقاومت علفها به علف كشها یك پدیده منحصر به فرد نیست. در حقیقت، مقاومت به آفت كشها به عنوان یك مسأله جهانی به یك دسته خاص از آفتها منحصر نمی شود. اولین گزارش از مقاومت حشرات به حشره كشها در سال ۱۹۰۸، و اولین گزارش از مقاومت پاتوژنهای گیاهی به قارچ كشها در سال ۱۹۴۰ بود و اولین گزارش از مقاومت علفها به علف كشها (تریازین ها) در ۱۹۶۸ بود. در ۱۹۹۱، ۱۲۰ بیوتیپ علفی كه به علف كشهای تریازین و ۱۵ خانواده از سایر علف كشها مقاوم بودند در سرتا سر جهان شناسایی شد. در ۱۹۹۲ بررسی انجمن علمی علف شمال مركزی كه از مناطق شمال مركزی آمریكا و كانادا انجام داده بودند یك افزایش جهانی از ظهور مقاومت علف كش را گزارش دادند. دوازده ایالت گزارشهایی از ۱۹ گونه علفی مقاوم به علف كشهای تریازین را گزارش دادند. و چندین ایالت نیز بیوتیپهای سه گونه علفی مقاوم به بازدارندگان بیوسنتز لیپد را گزارش دادند، ۱۰ ایالتن بیوتیپهای از چهار گونه علفی مقاوم به بازدارندگان امینو اسید را گزارش داد. چهار ایالت بیوتیپهایی از دو گونه علف مقاوم به علف كشهای دی نیترو آنیلین را گزارش دادند و مانیتو با مقاومت یك بیوتیپ از فردل وحشی به علف كشهای تنظیم دهنده شد را گزارش داد در حقیقت آفات از لحاظ اكولوژیكی و بیوشیمیایی قادر به سازش با مواد شیمیایی كشاورزی اند.
● چرا نگران مقاومت در برابر علف كش هستید؟
در ذرت، سویا و غلات كوچك عملكردهای علف كش زیادی وجود دارد. پس چرا باید یك پرورش دهنده نگران این باشد كه آیا بیوتیپ علفی مقاوم به علف كش ویژه ای است یا نه؟ چند علت در این رابطه وجود دارد. اگر یك بیوتیپ علفی مقاوم به بیش از یك علف كش است، بسیاری از علف كشها برای چند گیاه با شكست مواجه می شوند (مقاومت دو رگه متقاطع). به طور واضح خسارت انتخاب علف كش می تواند پیامدهای اقتصادی و محیطی برای كشاورزی داشته باشد.
همچنین در این دوره كه برابر با هزینه های زیاد توسعه و تولید علف كشهای جدید است، امكان جایگزینی علف كشهای شكست خورده بدلیل مقاومت كم می باشد. در نهایت، در بیشتر موارد، ارزیابی بیوتیپهای علفی مقاوم نه آسان و نه ارزان است. بدلیل مقاومت دو رگه، بسیاری از مشكلات مقاومت ممكن است با آزمایش و خطا حل شود كه این امر می تواند می تواند برای پرورش دهنده گران تمام بشود.
مسأله مقاومت به علف كش راه حل هایی دارد و بهترین نقطه برای شروع این است كه به علف كشها به عنوان منبعی كه احتیاج به محافظت و نگهداری دارند نگاه شود.
● استراتژی هایی برای پیشگیری از مقاومت در زیر آمده است:
▪ محل عمل:
به محل بیوشیمیایی درون گیاه برمی گردد كه علف كش مستقیماً با آن واكنش می دهد. برخی از واكنشهای محل عمل علف كشها بخوبی شناخته شده اند، بقیه ناشناخته اند. بسیاری از محل های عمل كه بخوبی شناخته شده اند آنزیمها یا پروتئین های ضروری برای رشد و تكامل گیاه هستند. همچنین، به نظر می آید كه برخی از علف كشها چند محل عملكرد دارند.
▪ متابولیسم: به فرایندهای شیمیایی درون گیاه بر می گردد كه بطور كلی علف كشها را تغییر می دهد تا تركیبات سمی را كاهش دهند. مقادیر مختلفی متابولیسم بین محصولات و علفها روش اصلی انتخاب علف كش برای محصول می باشد. یك فرایند متابولیكی ممكن است بر روی چند خانواده مختلف از علف كشها تاثیر بگذارد.
▪ خانواده های علف كش:
روش مناسب سازمانبندی علف كشها است كه آنها را بر اساس فعالیت شیمیایی تقسیم می كند و هر دسته فعالیت علف كشی مشابهی دارند. دو یا تعداد بیشتری از خانواده های علف كش ممكن است بر محل عملكرد یكسانی اثر بگذارند و بنابراین فعالیت علف كشی و علائم آسیب مشابهی را بروز می دهند. برای اطلاعات راجع به محل عملكرد و خانواده شیمیایی یك علف كش خاص لطفاً به انتشارات منطقه مركزی شمالی مراجعه كنید.
▪ بیوتیپ:
گروهی از گیاهان یك گونه اند كه خصوصیات بیولوژیكی ای دارند كه بطور كلی در جمعیت معمول نیست. برای مثال هیبدرید ذرت پیونیر ۳۳۷۷ IR مقاوم به Pursuiu بیوتیپی از پیونیر ۳۳۷۷ است و لامسبكوارترهای رایج مقاوم به اترازین بیوتیپی از لامباسكوارترهای معمول هستند. بنابراین، در بیشتر موارد، بیوتیپهای خاص با مشاهده اتفاقی به آسانی قابل تشخیص نمی باشند.
▪ شدت انتخاب:
از لحاظ مقاومت علف كش درجه ای است كه علف موارد كنترل علف (مثل علف كشها) در سیستم پرورش محصول یك مزیت رقابتی به بیوتیپ گیاه یا علف مقاوم به علف كش خاصی می دهد.
حساسیت به علف كش به معنی بیوتیپ علفی خاصی است كه توسط میزان توصیه شده علف كش، كشته می شود.
▪ مقاومت به علف كش:
به توانایی وراثتی یك بیوتیپ علفی اشاره دارد كه می تواند در برابر علف كشی كه جمعیت اولیه بدان حساس اند مقاومت كند. به طور معمول، سه مكانیسم مقاومت شناخته شده وجود دارد كه گیاهان آنرا بكار می گیرند: تغییر محل عملكرد علف كش، متابولیسم علف كش و حذف علف كش از محل هدف (توقیف).
▪ مقاومت متقاطع به علف كش:
به بیوتیپی گفته می شود كه دارای مكانیسم هایی برای مقاومت به یك علف كش را دارد و این مكانیسم به آن اجازه می دهد كه به علف كشهای دیگر نیز مقاوم باشد. مقاومت متقاطع می تواند با علف كشها در علف كش مشابه یا متفاوت و با محل های عملكرد مشابه یا متفاوت اتفاق افتد. برای مثال، پس از استفاده زیاد از علف كش A در یك زمین، انتخاب بیوتیپ به علف كشA نشان داد كه به علف كشB نیز مقاوم است، اگر چه علف كش B هرگز در آن زمین استفاده نشده است..
▪ مقاومت چند گانه به علف كش:
به بیوتیپ علفی یا گیاهی اشاره دارد كه دارای مكانیسم های مقاومت به بیش از یك علف كش است و مقاومت با فرایندهای انتخابی جداگانه انجام می گیرد. برای مثال، پس از اینكه بیوتیپ علفی به علف كش A مقاوم شد، سپس علف كش B استفاده می شود و مقاومت به علف كش B نیز كشیده می شود. اكنون گیاه به علف كشهای A و B از طریق دو فرایند انتخابی جداگانه مقاوم است.
● چگونه انتخاب بیوتیپهای علفی مقاوم اتفاق می افتد؟
انتخاب برای تغییر در جمعیت گیاهی زمانی شروع می شود كه تعداد كوچكی از گیاهان (یك بیوتیپ) در یك گونه علفی یك ساختمان ژنتیكی دارند كه آنها را قادر به بقاء در برابر استفاده از یك علف كش خاص می كند. جایی كه این تفاوت در ساختار ژنتیكی نشأت گرفته است واضح نیست. بهر حال، به نظر نمی آید كه علف كشها مستقیماً باعث تغییر ژنتیكی می شوند (مثل جهش) كه باعث مقاومت می شوند. بنابراین بیوتیپ مقاوم به میزان كم در جمعیتهای طبیعی وجود دارد و وقتی كه علف كشی استفاده می شود بیشتر علفهای حساس می میرند اما علفهای مقاوم اندك باقی می مانند، بزرگ می شوند و دانه تولید می كنند.
اگر استفاده از همان علف كش ادامه یابد و علفهای مقاوم تكثیر شوند، درصد جمعیت علف كه مقاوم است افزایش می یابد. این امر مشكل است كه بطور دقیق پیش بینی كنیم كه آیا گونه های علفی دارای بیوتیپهای مقاوم به علف كش داده شده هستند یا نه. بهر حال، ما از مشكلات قبلی مقاومت به آفت كش یاد گرفته ایم كه ظهور علفهای مقاوم به علف كش مستقیماً به برنامه علف كش استفاده شده، گونه های علفی موجود، و فعالیتهای مدیریتی محصول بستگی دارد.
● شدت انتخاب ـ كلید پیشگیری:
تا اندازه ای شدت انتخاب همانند یك فیلتر عمل می كند كه می تواند بیوتیپهای علفی حساس را در حالیكه بیوتیپهای مقاوم وجود دارند و زندگی می كنند غربال كند. علف كشها از نظر تعریف از بین برندگان موثر علف هستند. بنابراین آنها دارای پتانسیل اعمال شدت انتخاب سنگین بر روی علفها می باشند. گونه های علفی حساس تر با دادن علف كش بیشتر، شدت انتخاب بزرگتری دارند. در نتیجه، سرعت انتخاب برای مقاومت می تواند خیلی سریع باشد اگر همان علف كش با علف كشها با محل عملكرد یكسان به طور مكرر در یك زمین خاص استفاده شوند. با چنین علف كشهای كارآیی، یك نفر ممكن است فكر كند كه افزایش تعداد بیوتیپهای مقاوم به علف كش به سرعت قابل مشاهده است. چنین چیزی نیست.
بیوتیپهای مقاوم معمولاً تنها زمانی كه ۳۰% جمعیت را تشكیل دهند قابل تشخیص اند. در طی چند سال اول برنامه كنترل علف كه تنها به یك علف كش تكیه می كند، نسبت بیوتیپهایی مقاوم بسیار پایین است (كمتر از ۱% جمعیت). با استفاده مكرر این علف كش و تكثیر بیوتیپ های مقاوم، نسبت جمعیت مقاوم افزایش می یابد. در نتیجه حركت از كنترل عالی یك گونه علفی خاص به سوی كنترل بسیار ضعیف در یك فصل رشد امری معمول و عادی است. كاهش تدریجی در عمل و اجرا به ندرت دیده می شود.
شكل ۴ افزایش سریع پیش بینی شده در نسبت جمعیت كوچیا را نشان می دهد كه به دنبال كاربردهای هر ساله علف كش سولفونیلو را به نامGlean مقاوم است. در شرایط زمینی، مقاومت به علف كشهای سولفونیلورا پس از ۳ تا ۵ سال استفاده مكرر بروز می كند. در مورد علف كشها تریازین، مقاومت معمولاً پس از هفت سال یا بیشتر استفاده مكرر بروز می كند. بنابراین، بسته به نسبت جمعیتی كه مقاومت اولیه به علف كش دارند، استفاده مكرر از محصولی برای بیش از دو سال می تواند مشكل مقاومت به علف كش را بوجود آورد.
● فاكتورهای علف كش كه شدت انتخاب را افزایش می دهند.
خصوصیات علف كش كه بر مقاومت در برابر علف كش اثر می گذارد به شرح زیر است:
۱) علف كشهایی كه بر روی یك محل عملكرد خاص عمل می كنند.
۲) علف كشهایی كه چندین بار در طی فصل رشد به كار گرفته می شوند.
۳) استفاده از علف كش برای چندین فصل رشد پی در پی و یا استفاده مكرر از علف كشهایی كه محل عملكرد مشابه دارند برای گیاهان مشابه یا مختلف.
۴) استفاده از علف كشها بدون انجام سایر كارهای كنترلی علف (مثل شخم زدن) و برنامه های كنترل علف به تنهایی قابل توجه اند.
▪ علف كشهایی با یك محل عملكرد:
چند خانواده علف كش وجود دارند كه تنها یك محل عملكرد دارند. در جدول ۵ـ۲ و ۹ـ۷ لیستی از علف كشها بر اساس محل عملكردشان آمده است. علف كشهایی كه تنها یك محل عملكرد دارند احتمال انتخاب شان برای علفهای مقاوم بیشتر است چون تغییر در تنها یك ژن ممكن است كافی باشد تا بر پتانسیل پیوندی علف كش با محل عملكرد اثر بگذارد. بنابراین، به احتمال زیاد، جمعیت علفی مقاوم اگر تنها تفاوت یك ژن مورد نیاز باشد، رشد خواهند كرد.
▪ بر اساس علل موجود در مورد علف كشهای با یك محل عملكرد، اگر علف كشی چند محل عملكرد دارد احتمال كمتر است كه بیوتیپهای موجود تفاوتهای ژنتیكی در تمامی محل های عملكرد دارند كه منجر به مقاومت می شود. بنابراین، احتمالش كمتر است كه علفها به علف كشهایی كه چند محل عملكرد دارند مقاوم شوند. جدول ۱ و ۶ لیستی از علف كشها با چند محل عملكرد آورده است.● مقاومت متقاطع و محل عملكرد علف كش:
تغییر در محل عملكردی كه منجر به مقاومت به علف كشی خاص می شود ممكن است منجر به مقاومت به علف كشهای دیگر شود كه در همان محل عملكرد فعال هستند و یا ممكن است نشود. علت این است كه ممكن است محل های پیوندی متفاوتی در یك محل عملكرد خاص وجود داشته باشد. (مثل آنزیم) و آن محل های پیوندی می توانند برای علف كش بسیار خاص و ویژه باشند. بنابراین، چندین علف كش متفاوت ممكن است به یك آنزیم باند شوند اما با محل هایی متفاوت بر روی آن آنزیم. در نتیجه، این امكان وجود ندارد كه مقاومت متقاطع علف كش پیش بینی شود. بنابراین، بزرگترین پتانسیل برای مقاومت متقاطع علف كش بین علف كشهای خانواده مشابه كه دارای محل عملكرد یكسان هستند وجود دارند.
برای نشان دادن مقاومت متقاطع، هم علف كش ایمیداز و لینون(Pursuit , Scepter) و هم علف كش سولفونیلورا (مثل Classic ) بازدارندگان آنزیمیALS دارند. بهر حال، هیبریدهای ذرت مقاوم به ایمیدازولینون به علف كشهای ایمیدازولینونی مقاوم اند و مقاومت متقاطع با علف كشهای سولفونیلورا دارند. هیبریدهای ذرتی كه ایمیداز ولنیون را تحمل می كنند به و استفاده خاكی مقاوم اند اما مقاومت متقاطع با علف كشهای سولفونیلورا ندارند.
● مقاومت به علف كش از طریق متابولیسم تغییر یافته
صرف نظر از اینكه آیا علف كشی در یك محل یا چند محل عملكرد فعال است یا نه، اغلب این علف كش توسط گیاهان یا علفها قبل از رسیدن به محل یا محل های اصلی عملكرد متابولیزه می شود. بنابراین، مقداری كه یك علف كش متابولیزه می شود نقش كلیدی در تعیین آسیب به گیاه یا كنترل علف دارد. تنظیم ژنتیكی فرایند متابولیكی احتمال افزایش و توسعه مقاومت به علف كش را از طریق متابولیسم تغییر كرده تحت تاثیر قرار می دهد.
برای مثال، تغییر در تنها یك ژن میزان متابولیسم اترازین را در برخی بیوتیپهای برگ مخملی مقاوم به اترازین (Abutilon theaphrasti) تغییر داده است. به نظر می آید كه بیشتر فرایندهای متابولیكی توسط چند ژن كنترل می شوند، پس كاهش احتمال البته: حذف بیوتیپهای علفی كه مقاوم به علف كشها هستند از طریق قابلیت های متابولیكی افزایش یافته یا فرایندهای متابولیكی تغییر یافته انجام می گیرد. مقاومت متابولیكی در صورتیكه اتفاق بیافتد می تواند به چالش كشیده شود، زیرا یك فرایند متابولیكی اغلب بر چند خانواده از علف كشها كه محل عملكرد مشابهی ندارند اثر می گذارد. صرف نظر از مكانیسم مقاومت، كلید پیشگیری از مقاومت به علف كش این است كه شدت انتخاب را كاهش دهیم.
● خصوصیات علف كه مقاومت را همراهی می كنند:
علفها طبیعتاً، زمینه ژنتیكی متنوعی دارند كه به آنها این توانایی را می دهد كه به بسیاری از محیطهای متفاوت سازش یابند. برای مثال، علف چینی مكرر در یك چمنزار گیاهانی كه رشد پایینی را دارند انتخاب می كند كه با بریدن مكرر تحت تاثیر قرار نمی گیرند. بنابراین، تعصب آور نیست كه علفها می توانند با یك برنامه علف كش خاص سازش یابند. علفهایی كه زمینه ژنتیكی متنوعی دارند ممكن است بیوتیپ مقاومتی داشته باشند كه ۱ در ۱ میلیون شانس اتفاق افتادن در كی جمعیت علفی را دارد. اگر چه این گفته بیشتر دور از ذهن به نظر می رسد، ۱ در ۱ میلیون شانس بروز می تواند به احتمال بالای انتخاب برای یك بیوتیپ علفی مقاوم به علف كش ترجمه شود مگر آنكه روشهای مناسب برای كاهش شدت انتخاب استفاده می شوند.
چون یك بیوتیپ مقاوم به علف كش در یك جمعیت علف مسلط تر و غالب تر می شود، دو فاكتور از اهمیت زیادی برخوردار دارند:
۱) توانایی تكثیر علف
۲) مكانیسم انتشار دانه علف
هر چقدر كه موفقیت تكثیر بیوتیپ مقاوم بیشتر شود، پتانسیل ش برای انتشار بیشتر می شود و بخش غالب جمعیت می گردد. بدلیل توانایی بسط و گسترش زیاد اكثر دانه های علفی، حذف یك بیوتیپ مقاوم به علف كش از جمعیت مشكل است، اگر چه برنامه های كنترل علاج بخش و وسیعی استفاده می شود. علفهایی مثل كوچیا می توانند مایل ها دانه هایشان را بلغزانند و به نواحی كه قبلاً آلوده نبودند برسانند. در نتیجه این مكانیسم نشر وسیع دانه ها در علف ها، واضح است كه مدیریت مزرعه بایستی همیشه از استراتژی های مدیریت مقاومت در برابر علف كش خوب و مناسبی استفاده كند تا مانع از رشد و توسعه بیوتیپهای مقاوم در زمینها گردد و مانع از انتشار بیوتیپهای علفی مقاوم از زمین های مجاور یا از لوازم درو و سایر ماشین آلات گردد.
● شناسایی علفهای مقاوم به علف كش
قبل از پذیرفتن این موضوع كه هر علفی كه در برابر استفاده از علف كش زنده می ماند، مقاوم است، سایر فاكتورهایی كه ممكن است عمل علف كش را تحت تاثیر قرار داده اند را خط می زنیم. چند فاكتور استعمال بیجا دارند، شرایط جوی نامساعد، زمان نامناسب استفاده از علف كش و شستن علفها پس از استفاده از علف كش غیر رسوبی. اگر امكان بروز مقاومت وجود دارد موارد زیر را چك كنید:
۱) آیا علفهای دیگری به غیر از علفهای موجود در برچسب محصول بطور رضایت مندی كنترل می شوند؟ تصادفات تنها یك گونه علفی را كه مقاوم به علف كش اند را در شراییط زمینی نشان می دهد. بنابراین، اگر چندین گونه علفی حساس بطور طبیعی وجود دارند، فاكتورهای دیگری كه به غیر مقاومت به علف كش باعث عدم كنترل علف می شوند را بررسی كنید.
۲) آیا علف كش مشابه یا علف كشی با محل عملكرد مشابه در همان محل از زمین در سال قبل نیز شكست خورده است؟
۳) آیا تاریخچه زمین استفادده وسیع از علف كش مشابه یا علف كش با محل عملكرد مشابه را هر ساله نشان می دهد؟
اگر یك یا چند تا از این وضعیتها وجود دارد، این امكان است كه علفها به علف كش مقاوم اند. اگر به مقاومت ظنین هستید، علفها را با علف كشی كه محل عملكرد دیگری دارد كنترل كنید یا از روشهای كنترلی غیر شیمیایی مناسب استفاده كنید تا مانع از دانه دادن علفها شوید. سپس، با مشاور محصولات گیاهی محلی تان، یا متخصصان علفهای منطقه، یا یك كمپانی شیمیایی مناسب مراجعه كنید تا یك برنامه كنترلی جامع را برای مدیریت مشكل به كار گیرید.
● محصولات مقاوم به علف كش:
تلاشهای تحقیقاتی اخیر منجر به افزایش مقاومت به علف كش در محصولات شده است. برای محصولات با استفاده اندك این امر ممكن است اقتصادی تر باشد كه مقاومت به علف كش را در محصول پرورش دهیم تا اینكه علف كشهای انتخابی جدیدی برای واریته های محصولات رایج ایجاد كنیم. برای محصولات با استفاده زیاد مثل ذرت، سویا و گندم، محصولات مقاوم به علف كش ممكن است *** كه كنترل علفها مشكل است یا شرایط محیطی ما را مجبور به استفادده از علف كشهایی خاص می كند كه محصول به طور طبیعی حساس است، مفید است.
استفاده از محصولات مقاوم به علف كش پتانسیل انتخاب را برای علفهای مقاوم به علف كش افزایش می دهد به شرط اینكه فعالیتهای كنترلی و مدیریتی دقیق دنبال می شود. یكبار دیگر، كلید، شدت انتخاب است. استفاده غلط از محصولات مقاوم به علف كش می تواند ما را تشویق به استفاده از یك علف كش خاص یا یك خانواده خاص از علف كش برای محصولات گردشی كاشته شده كند، بنابرای شدت انتخاب را برای علفهای مقاوم به علف كش افزایش می دهد. واریته ها یا هیبریدهای محصولات مقاوم به علف كش احتیاج دارند كه برای سایر خصوصیات اجرایی (مثل میزان محصول) با دقت ارزیابی شوند و این خصوصیات بایستی سایر هیبریدها و واریته های مناسب در بازار مقایسه شود، كه آیا آنها مقاومت به علف كش دارند یا نه. بایستی اطمینان حاصل شود كه تولید كننده محصول بهترین ارزش كشاورزی را برای پول پرداختی اش بدست می آورد.
همچنین بسیار مهم است كه، گزارشات صحیحی از محل كشت دقیق محصولات مقاوم به علف كش ثبت شود تا از استعمال غلط علف كش پرهیز شود.
● استراتژی های مدیریتی برای پیشگیری و مدیریت علفهای مقاوم به علف كش
كمیته مقاومت به علف كش انجمن علمی علفهای مركزی شمال (NCWSS) لیستی از استراتژی های زیر را برای پیشگیری و مدیریت مشكلات مربوط به بیوتیپهای علفی مقاوم به علف كش تهیه كرده است. به ذهن بسپارید كه تكیه به هر یك از این استراتژی ها منجر به تاثیر مناسب نمی شود. تولید كننده محصول بایستی از استراتژهای زیر به صورت مجموعه ای منتخب با دقت استفاده كند تا اینكه مشكلات مربوط به علف های مقاوم به علف كش پیشگیری شوند یا به دقت مدیریت شوند:
۱) از علف كشها تنها زمانی كه لازم است استفاده كنید. هر جا كه موجود است، استعمال علف كش بایستی بر اساس آستانه های اقتصادی باشد. رشد و پیشرفت مداوم مدل های اقتصادی موثر می تواند مفید باشد.
۲) استفاده چرخشی از علف كشها (با محل های عمل متفاوت). بیش از دو بار از یك علف كش با محل عملكرد مشابه در یك زمین بطور متوالی استفاده بكنید مگر اینكه سایر فعالیتهای كنترلی موثر بكار گرفته می شود. می توان در طی دو سال دو بار بطور متوالی استفاده كرد یا در یك سال دو بار به طور متناوب و جداگانه استفاده كرد.
۳) علف كشها را به صورت مخلوط بطوریكه مخلوط دارای محل های عملكردی چندگانه است، استفاده كنید. بهر حال، هر دو علف كش بایستی فعالیت ذاتی علیه علفهای مقاوم برای این استراتژی داشته باشند تا موثر واقع شوند. بخاطر داشته باشید كه در گذشته، علفهایی كه برای مقاومت به علف كش انتخاب می شوند اغلب گونه های هدف عمده و اصلی نبودند. ممكن است بكارگیری تركیبی از علف كشها كه باعث دو برابر شدن طیف وسیعی از فعالیت كنترل علف می شود، گران باشد. بسیاری از تركیبات علف كش اقتصادی تر ممكن است كافی و موثر نباشد. جدول ۱۰ لیستی از تركیبات و نواحی عملكردی شان را نشان می دهد.
۴) چرخش محصولات، بویژه آنهایی كه سیكل های زندگی متفاوت دارند. مثلاً: یكساله های زمستانی، مثل گندم زمستانی، دائمی ها مثل یونجه، یكساله های تابستانی مثل ذرت و سویا. همزمان به یاد داشته باشید كه از علف كشهایی كه محل عملكرد مشابه دارند در این سه محصول مختلف علیه یك علف مشابه استفاده نكنید مگر اینكه سایر فعالیتهای كنترلی موثر كه شامل سیستم مدیریتی می شود بكار گرفته می شود.
۵) كاشت واریته های مقاوم به علف كش جدید نبایستی منجر به بیش از دو بار استفاده متوالی از علف كشها شود كه محل عمل یكسانی علیه همان علف دارند مگر آنكه سایر فعالیتهای كنترلی موثر بكار گرفته شود.
۶) در جایی كه عملی است فعالیتهای كنترل علف ماشینی را مثل پاك كن كردن گردشی با كشت بهمراه درمانهای علف كش تركیب كنید.
۷) جایی كه پتانسیل فرسایشی خاك حداقل است، كشت و زرع اولیه و مقدماتی به عنوان جزئی از برنامه مدیریتی علف بایستی در نظر گرفت.
۸) زمین ها را بطور منظم بررسی كنید و علفهای موجود را شناسایی كنید. سریعاً به تغییر در جمعیت علفها پاسخ دهید تا پراكندگی علفهایی كه ممكن است برای مقاومت انتخاب شوند را محدود كنید.
۹) لوازم كشت و درو را قبل از حركت دادن از زمینهای آلوده به علفهای مقاوم به سمت زمینهایی كه آلوده نیستند، تمیز كنید.
۱۰) از اداره ها و بخشهای آزاد راه ها، راه آهن و اداره های عام المنفعه و سازمانهایی مشابه به آن را كه از برنامه های كنترلی گیاهان استفاده می كنند بخواهید كه از سیستمهای مدیریتی گیاهانی استفاده كنند كه منجر به انتخاب علفهای مقاوم به علف كش نمی شود. علف های مقاوم از نواحی ای كه تحت كنترل عمومی اند به طور مداوم به زمینهای كشاورزی منتشر می شوند. شركتهای مواد شیمیایی، آژانسهای فدرال و ایالتی و سازمانهای كشاورزی می توانند همگی در این تلاش به شما كمك كنند.

منبع : بزرگترین وب سایت فارسی گیاه‌پزشکی