نگاهی به برنامه «چراغ خاموش»

۱) «چراغ خاموش» در نگاه اول شبیه انواع برنامه‌های زنده‌ای است كه با حضور مسوولان در شبكه‌های مختلف روی آنتن می‌رود.
از آن فرصت‌های طلایی كه در اختیار مسوولان و مدیران سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها قرار می‌گیرد تا در مقابل دوربین‌های تلویزیونی از عملكرد و شیوه مدیریت خود تعریف كنند و به مخاطب تلویزیونی بقبولانند كه از صبح تا شام برای رفاه و آسایش ما زحمت می‌كشند. بی‌هیچ انتقادی، پرسشی یا طرح نكته مبهمی. اتفاقی كه باید در یك رسانه، آن هم رسانه‌ای كه لقب ملی را یدك می‌كشد بیفتد اما با دیدن چند برنامه از «چراغ خاموش» متوجه می‌شویم كه گویا قرار است در این برنامه اتفاق دیگری بیفتد و هدف برنامه‌سازان نقد موثر و بررسی هوشمندانه عملكرد نهادها، مدیران و مسوولان در حوزه‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی است.
۲) «چراغ خاموش» به بررسی مسائلی می‌پردازد كه جامعه امروز با آن درگیر است.
اعتیاد، بزه‌های اجتماعی، مشكلات مدیریتی و... حوزه‌هایی هستند كه برای مردم نیز جذاب است. مخاطب تلویزیون بیشتر از هر چیز دوست دارد تصویری از مسائل و دغدغه‌های خود را در این جعبه جادویی ببیند و البته ترجیح می‌دهد كه در برنامه‌هایی شبیه «چراغ خاموش» كه پلی است برای ارتباط با مسوولان، نتایج اجرایی و قابل توجهی برای رفع مشكلات مردم ارائه شود.
مهم‌ترین امتیاز برنامه‌ «چراغ خاموش» نشان دادن معایب و مشكلات سیستم‌های مدیریتی در بخش‌های مختلف و ارائه راهكار برای رفع این كاستی‌هاست.
در اغلب برنامه‌هایی كه مسوولان تلویزیون روبه‌روی یك مجری می‌نشینند تا از عملكرد خود دفاع كنند، نتایج قابل توجهی به دست نمی‌آید و گره‌ای از مشكلات مردم باز نمی‌شود. ساختار برنامه ‌«چراغ خاموش» به شكلی است كه فضایی برای نقد و بررسی عملكرد دستگاه‌های مختلف به‌وجود می‌آید گزارش‌های تصویری، اخباری كه به عنوان سند به آنها تكیه می‌شود و استفاده از نظر مردم ابزارهایی است كه سازندگان برنامه به‌ویژه در حوزه آسیب‌های اجتماعی برای رسیدن به هدف نهایی از آنها استفاده می‌كنند هدف نهایی‌، طرح معضلات و مشكلات و رسیدن به یك راهكار است.
۳) امیرحسین مدرس مجری «چراغ خاموش» در اداره جلسه‌های گفت‌وگو لحن آرامی دارد. او سعی می‌كند از متشنج كردن فضا پرهیز كند و اجازه می‌دهد مهمان به او و برنامه اعتماد كند اصل چالش و طرح سوال در گزارش‌ها اتفاق می‌افتد و این جالب است. تضادی كه بین گفته‌های یك مسوول با واقعیت وجود دارد، از طریق این گزارش‌ها منعكس می‌شود.
به عنوان نمونه در برنامه‌ای كه مدیرعامل یكی از شركت‌های بزرگ اتومبیل‌سازی حضور داشت از طریق گفت‌وگو با مردم و بررسی اسناد موجود تناقض صحبت‌های این مسوول مشخص می‌شد. در یكی دیگر از برنامه‌ها، تصاویر تكان‌دهنده‌ای از شیوع مصرف انواع موادمخدر در پارك‌ها، پرسش‌های فراوانی درباره علت دسترسی آسان به این مواد به وجود آورد. اما متاسفانه در بحث‌ها از بستری كه گزارش‌ها برای پرسش و پاسخ فراهم می‌كنند، استفاده نمی‌شود.
اگر در اداره بحث‌ها جسارت بیشتری وجود داشت «چراغ خاموش» به یك برنامه ایده‌آل تبدیل می‌شد.
۴) «چراغ خاموش» می‌توانست یكی از پر بیننده‌ترین برنامه‌های تلویزیون باشد اگر در ساعت بهتری پخش می‌شد. همزمان شدن پخش این برنامه زنده با مجموعه جذاب «راه بی‌پایان» قطعاً روی میزان مخاطبان آن تاثیر منفی می‌گذارد.
البته به‌نظر می‌رسد پخش برنامه در این ساعت باعث شده «چراغ خاموش» در حاشیه امنیت قرار بگیرد. اگر این برنامه در یكی از ساعت‌های اصلی روی آنتن می‌رفت، مانند «كوله‌پشتی ۴» حساسیت‌ها نسبت به آن بیشتر و جدی‌تر می‌شد.
«چراغ خاموش» در این شرایط كه «كوله‌پشتی ۴» به سبك و سیاق گذشته برگشته می‌تواند جای خالی یك برنامه انتقادی پرمخاطب را پر كند، به شرطی كه از امكانات بالقوه‌ای كه دارد، درست استفاده كرده و قدر این فرصت را بداند و صد البته در ساعات كم بیننده چراغ خاموش حركت كند و همچنان گام‌های آرام خود را روی لبه تیز تیغ خط قرمزها تداوم بخشد.

منبع : روزنامه تهران امروز