همه برنده می‌شوند - EVERYBODY WINS

سال تولید : ۱۹۹۰
کشور تولیدکننده : انگلستان
محصول : ریکورد پیکچر
کارگردان : کارل رایتس
فیلمنامه‌نویس : آرتور میلر
فیلمبردار : ایان بیکر
آهنگساز(موسیقی متن) : مارک ایشم و لیون ردبون
هنرپیشگان : دبرا وینگر، نیک نولتی، ویل پاتن، جودیت آیوی، جک واردن، کاتلین ویلهویت، فرانک کانورس، فرانک میلیتاری و استیون اسکای‌بل
نوع فیلم : رنگی، ۹۸ دقیقه


ـ ̎تام اوتول̎ (نولتی)، بازرس خصوصی مردد است پرونده‌ای را که ̎آنجلا کریسپینی̎ (وینگر) مرموز و نامتعارف به او پیشنهاد کرده قبول کند یا خیر؛ ولی در نهایت، تحت تأثیر جذابیت‌های زن، پاسخ مثبت می‌دهد. ̎ آنجلا ̎ معتقد است که ̎فلیکس دانیلز̎ (میلیتاری) به اشتباه متهم به قتل عمویش شده است. در حالی‌که ̎اوتول̎ بیشتر و بیشتر دربارهٔ این جنایت اطلاعات جمع می‌کند، متقاعد می‌شود که مقامات محلی فاسد و رشوه‌گیر ـ از جمله دادستان ایالتی و رقیب قدیمی‌اش، ̎چارلی هاگرتی̎ (کانورس) ـ برای ̎فلیکس̎ پاپوش دوخته‌‌اند. ̎چارلی̎ در ضمن به ̎آنجلا ̎ ـ که به نظر می‌رسد دچار آشفتگی‌های روحی است و با تعدادی از بازیگران اصلی این پرونده سر و سری داشته ـ علاقمند می‌شود.
ـ رایتس با فاصله فیلم ساخت و معمولاً میان ساخت هر کدام از آثارش چند سالی وقفه وجود داشت. همه برنده می‌شوند روایتی عجیب و سخت از فیلمنامه‌ای نوشتهٔ میلر است که به نظر می‌رسد همین سختی، رایتس را مصمم به کارگردانی فیلم کرده؛ این یعنی همان نیروی محرکی که مثلاً فیلم پیچیده‌ای مثل زن ستوان فرانسوی (۱۹۸۱) را در کارنامهٔ این فیلمساز قرار داده است. همه برنده می‌شوند برای بسترسازی داستان خیابانی و پرحاشیه‌اش، از فضاسازی نوآر بهرهٔ فراوانی می‌برد و تمام مسیری را که نولتی به دنبال وینگر می‌رود، با همین حال و هوا پیش می‌برد. فیلم هرچند در حد و اندازه‌های رایتس در اوج نیست اما کاملاً شکل یافته و موفق است. وینگر به خوبی از پس نقش پیچیده‌اش برآمده و نولتی مثل همیشه در نقش آدم‌های سرگشته، روان و راحت است.