ارزیابی وضعیت عصبی و عروقی پا در بیماران دیابتی مراجعه کننده به درمانگاه دیابت بیمارستان دکتر شریعتی در سال ۸۳-۱۳۸۲

● مقدمه:
عوارض پا یکی از مهمترین و هزینه‌سازترین مشکلات بیماران دیابتی است. قسمت عمده این عوارض بعلت درگیری‌های عصبی-عروقی حادث می‌شوند.
● روش‌ها:
مطالعه بر روی ۱۴۲ بیمار دیابتی درمانگاه دیابت بیمارستان دکترشریعتی طی آذرماه ۱۳۸۲ تا شهریور ۱۳۸۳ صورت گرفت. پس از اتمام جمع‌آوری اطلاعات، با استفاده از پرسشنامه و انجام آزمون‌های عصبی و عروقی بر مبنای روش‌های استاندارد، اطلاعات خام بررسی و آنالیز شدند.
● یافته‌ها:
با توجه به حس نکردن مونوفیلامان در بیش از یک نقطه، ۹/۲۳ درصد بیماران دارای نوروپاتی بودند. ۳/۶ درصد برخورد سوزن با پوست را احساس نکردند و ۴/۱۳ درصد لرزش ناشی از دیاپازون ۱۲۸هرتز را احساس ننمودند. در کل براساس مثبت شدن هریک از سه روش قبل، ۱/۲۶ درصد دارای نوروپاتی بودند. برطبق معیار میشیگان، ۷/۴۲ درصد دارای نوروپاتی بودند. با در نظر گرفتن مجموع علایم و نشانه‌ها، ۶۱ درصد دارای نوروپاتی بودند. در بررسی ABI، ۱۰.۶ درصد دارای اختلال عروقی بوده و مجموعا در ۸/۸ درصد موارد حداقل یکی از نبض های محیطی در هر دو پا لمس نمی‌شد. ۹/۱۶ درصد موارد از لنگش متناوب شکایت داشتند.
● نتیجه‌گیری:
به‌نظر می‌رسد استفاده از مونوفیلامان، بهترین روش بررسی نوروپاتی در پای بیماران دیابتی است. همچنین شکایت از لنگش متناوب برای تشخیص بیماری عروق محیطی بیماران دیابتی چندان قابل اعتماد نیست و استفاده از شاخص‌های عروقی برای این منظور توصیه می‌شود.

فرشاد فروزنده
علیرضا عزیزآهاری
فرید ابوالحسنی
محمدباقر اردشیرلاریجانی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی